Spy

24. Grappig bezoek

'Ik zei toch dat hij hier was.' Max?

'Is hij naakt?' Thom? Wat doen zij hier? Hebben ze de sleutel gepakt?

'Hebben ze een avontuurtje beleefd vannacht?' hoor ik Anthony zeggen. Ik hoor zijn grijns gewoon bijna door zijn stem heen.

'Jongens, stil. Misschien horen ze ons.' De stem van Taylor.

'Te laat, jullie hebben mij al wakker gemaakt,' hoor ik Logan nu slaperig mompelen. 'En nee, ik ben niet naakt. En nee, we hebben niks gedaan.' Leugenaar. Hij is wel naakt. Hij weet net zo goed als ik wat we gisteravond hebben gedaan. En hij weet net zo goed als ik dat we beiden geen kleren aan hebben.

'We gaan wel even beneden wachten.' De deur valt weer dicht en ik open mijn ogen. Logan kijkt me grijnzend aan.

'Niks gedaan, huh?' vraag ik hem grijzend. Ik kom omhoog, waardoor de deken van mijn bovenlichaam af valt. Verschillende plekjes zijn nu zichtbaar en ik voel Logans grijnzende blik. 'Volgens mij draag ik meerdere bewijzen op mijn lichaam om te weten dat er wel degelijk iets is gebeurd. En jij ook.' Ik wijs naar een plek op zijn borst en sta dan op om me aan te kleden.

'We kunnen het bewijs verbergen.' Ik voel zijn adem tegen mijn nek.

'Dat kan, maar volgens mij ben je nu nog meer bewijs aan het maken,' mompel ik als ik zijn lippen tegen mijn nek voel. Ik draai me om en druk een kus op zijn wang, om dan weer verder te gaan met me aankleden. Een sweater met een hoge hals om de donkere plekken op mijn huid te verbergen en een lange broek. Logan kleedt zich ook aan en dan gaan we samen naar beneden, waar de jongens al in de woonkamer zitten.

'Dus.' Max rekt het woord lang uit en kijkt van Logan naar mij en weer terug. 'Weten jullie zeker dat jullie niks hebben gedaan?'

'Ik heb iets te vertellen,' begin ik. Meteen onderbreekt Anthony me.

'Je bent zwanger van Logan en jullie worden een gelukkig gezinnetje?'

'Nee, what the fuck. Ik ben negentien, kinderen hoef ik nu nog niet. Ik wilde zeggen dat jullie binnen in mijn huis mogen komen wanneer jullie willen, maar dat mijn kamer, de badkamer en de kamer van Luca verboden terrein zijn voor jullie.'

'Echt?' vraagt Taylor verbaasd. 'Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we mogen komen wanneer we willen. Maar bedankt.' Ik rek me uit om de slaap een beetje uit mijn lichaam te halen en besef niet dat mijn sweater verplaatst, totdat Anthony een opmerking maakt.

'Jullie hadden toch niks gedaan? Waarom heeft Cara dan een donkere vlek op haar buik?' Hij bekijkt me nog eens goed en opent dan zijn mond weer. 'En in haar nek?' Zijn grijns wordt groter en mijn wangen worden roder.

Logan en ik weten beiden niet wat we moeten zeggen, maar we worden gered door de bel. Ik sta meteen op om uit de oncomfortabele situatie te ontsnappen en open de deur. Raven vliegt me vlug om mijn hals en gaat dan naar binnen.

'Oh, hey,' hoor ik haar zeggen als ze de deur naar de woonkamer opent. Snel ga ik achter haar aan. 'Kan ik Dakota even van jullie lenen?' vraagt ze. Zonder een antwoord af te wachten, sleurt ze mij mee de trap op.

'Nu kunnen we bijkletsen. Hoe was het in Londen?'

'Leuk. Maar ik moet je iets vertellen. Iets heel erg belangrijks. Niet schrikken alsjeblieft, want dat hoeft niet. Maar-.' Ik heb nagedacht en ik wil dat Raven de waarheid weet. Ze moet weten dat ik geen Dakota heet, maar Cara. Dus ik ga haar alles uitleggen. Ze is mijn beste vriendin en ik wil dat ze de waarheid weet. Ik moet hier niet te veel over piekeren, want dan ga ik twijfelen en ik wil het gewoon vertellen, zonder na te denken over de consequenties.

'Je kent me toch? Ik vat veel dingen positief op.' Ik zucht diep en begin dan te praten.

'Je hebt gelijk. Maar dit is niet zomaar wat nieuws. Ik moet iets opbiechten. Ik heet helemaal geen Dakota Hamilton. Ik heet Cara McCarter. Ik ben een spion. Ik moest voor een missie bij jullie op school komen.' Ik leg haar alles uit, van begin tot het eind. Raven luistert stilletjes. Als ik klaar ben, begint ze echter enthousiast te ratelen.

'Je bent een spion? Wow, dat is echt cool. Hoe heb je dat geheim kunnen houden? Ik zou meteen verklappen wie ik ben. Hoe kon je eigenlijk denken dat ik boos zou worden terwijl dit nieuws echt super cool is? Weet Logan het al?' Ik knik.

'Ja, ik heb het hem verteld voor ik naar Londen ging. Hij werd heel erg boos, waardoor ik bang was dat jij dat ook zou worden als je de waarheid wist.'

'Tuurlijk niet. Hoe zit het nu tussen Logan en jou?'

'Goed.' Beelden van gisteravond duiken weer op in mijn hoofd en maken me aan het blozen. De manier hoe hij me zoende, hoe intens hij me aankeek.

'Er is meer. Ik zie het aan je. Zeg eens, is hij goed in seks?' Ze lacht geamuseerd.

'Dat is iets wat jou niet aangaat.'

'Kom op! Ik mag het toch wel weten als jou beste vriendin. Bovendien kan ik aan je zien dat je vannacht wat hebt gedaan. Kijk maar naar je hals. Ik weet wat dat zijn, Cara.'

'Oké, ja. Hij is goed.'

'Alleen goed of héél goed?'

'Héél goed,' lach ik ongemakkelijk. 'En je hebt gelijk. We hebben vannacht voor het eerst seks gehad.'

'Awh, schattig!'

'Uhuh,' mompel ik sarcastisch. Seks is ook heel erg schattig. 'Zullen we bij de jongens gaan zitten?' Ze knikt en loopt met me mee naar beneden.

'Zeg eens, héél goed, ga je ons nog steeds wijsmaken dat jullie niks hebben gedaan vannacht?' grijnst Anthony ineens naar Logan. Hij zegt de 'héél goed' op de manier hoe ik het net zei tegen Raven. Mijn ogen worden groot. Heeft hij ons net staan afluisteren?

'Idioot!' roep ik. Hij lacht en kijkt dan weer naar Logan, die mij met rode wangen aanstaart. 'Heb je ons afgeluisterd?' Anthony lacht nu nog harder en Raven lacht zacht met hem mee. 'Jij bent echt gemeen!'

'Ik noem mezelf eerder grappig.'