Spy

26. Verwoest levenswerk

Volledig onherkenbaar kom ik een half uur te vroeg aan op de open plek in het bos. Ik ga bovenin een boom zitten en wacht tot ik stemmen hoor. Ik heb Logan niet verteld dat ik hiernaartoe ben gegaan. Hij zal me tegenhouden of me achtervolgen als ik uiteindelijk toch zou gaan. Dit is iets wat ik alleen moet doen.

'Ze is er nog niet, verstop je.' Aloys is er. En zo te horen ook nog een ander, of meerdere vreemden. Ik druk op het knopje op mijn horloge, waardoor het team een stille melding binnenkrijgt. Ze weten dan dat er meerdere mensen zijn en ze nog oplettender moeten zijn.

Ik wacht een kwartier en zie dat Aloys steeds onrustiger wordt. Hij loopt heen en weer en kijkt om de minuut op zijn horloge. 'Verdomme!' roept hij na een half uur gefrustreerd uit. 'Waar blijft ze?'

Er loopt een man naar hem toe. 'Is ze er nog niet? Ze zou toch komen?'

'Nee. Doorzoek de omgeving. Meld elk verdacht dingetje.' De man loopt gehaast weg en belt, vermoedelijk naar de rest van zijn team. Meteen druk ik weer op het knopje van mijn horloge. Zodra ze iemand van mijn team zien, zullen ze alarm slaan. Dat moeten we voorkomen.

Omdat ik al best lang op de tak zit, wordt het steeds ongemakkelijker en ga ik even verzitten. Dat had ik eigenlijk beter niet kunnen doen, omdat de tak begint te kraken.

'Is daar iemand?' hoor ik Aloys vragen. 'Cara?' Ik hoor wat takjes kraken onder zijn voeten en hou van spanning mijn adem in. Ik zit zo dicht mogelijk tegen de boom aan, zodat ik minder opval. Ineens hoor ik een knal en vliegt er een kogel vlak langs me heen. 'Ik weet dat er iemand is.' Toch blijf ik stil.

Nadat Aloys vijf minuten lang heeft staan staren naar mij, zonder dat hij het doorhad, gaat hij weer verder met heen en weer lopen.

Ik heb nu wel de kans om mijn wraak te nemen, maar ik doe het niet. Iets in mij houdt me tegen. Wat het is, weet ik niet. Maar ik kan het niet. Even later komt er een andere man bij hem. Hij ziet er veel jonger uit dan Aloys. De jongen is zelfs jonger dan ik, een jaar of zestien.

'Pap, niemand heeft haar gezien. Ze is er niet.' Aloys is een vader? Nu kan ik hem helemaal niks meer aandoen uit wraak. Dan doe ik zijn zoon hetzelfde aan als Aloys mij heeft aangedaan. Dat kan ik niet.

'Verdomme!' brengt hij gefrustreerd uit. 'Ik had toch duidelijk gezegd dat ze er moest zijn.'

'Waarom wil je haar eigenlijk per sé hier hebben?'

'Omdat haar ouders mijn levenswerk hebben verwoest en nu wil ik hun levenswerk verwoesten. Dat meisje is alles voor die twee. Ik heb dat meisje nodig.' Aloys loopt gefrustreerd het bos in. Ik wacht een minuut om zeker te weten dat hij weg is en spring dan van de tak af, met een mooie landing.

'Zoek je mij?' Aloys' zoon schrikt op. Hij opent zijn mond, maar ik houd hem snel tegen door mijn hand voor zijn mond te houden. 'Je hoeft je vader niet te roepen. Ik ga je niks doen als jij mijn niks doet.' Voorzichtig haal ik mijn hand weg. Meteen zet de jongen een stap achteruit.

'Je bent best laf.'

'Zegt degene die bang is.'

Hij blijft stil en kijkt schichtig om zich heen, op zoek naar teamleden.

'Ik heb jou nodig,' zeg ik dan. De jongen trekt verbaasd een wenkbrauw op. 'Ik ben Cara. En jij moet zorgen dat jouw vader me met rust laat. Ik heb hem nooit iets gedaan, voordat hij mij iets aandeed. Dus hij heeft het recht niet om mij te vermoorden.'

'En waarom moet je mij dan hebben?'

'Omdat jij waarschijnlijk het dichtst bij je vader staat. Jij kan hem vast wel overhalen. Ik weet niet of je het doorhebt, maar jouw vader heeft mij mijn ouders afgenomen. Hij heeft ze vermoord. Jouw vader is niet zo goedaardig als hij zich voordoet. Ik heb jullie net afgeluisterd. Hij zei dat hij mij nodig had, omdat mijn ouders zijn levenswerk hebben verwoest. Weet je wat zijn levenswerk was, jongen?'

Ik zet rustige passen om de jongen heen, die als versteend blijft staan. Zijn vader heeft duidelijk verteld hoe slecht ik ben, ook al valt dat wel mee, vergeleken met zijn vader.

'TJ, mijn naam is TJ. Maar nee, hij heeft niet verteld wat zijn levenswerk was.'

'Dan vertel ik het je. Zijn levenswerk was honderden mensen vermoorden. En omdat mijn ouders hem tegenhielden, heeft hij hen vermoord. De wapens en papieren die hij nodig had, hebben ze voor hun dood verstopt. Daarom is hij zo kwaad.'

'En waarom heeft hij jou nodig dan.'

'Hij weet dat ik weet waar de wapens en papieren zijn.' Aloys kan mij eigenlijk niet vermoorden, want dan ziet hij zijn wapens nooit meer terug. Hij is al jaren op zoek naar de wapens. De papieren zijn nog belangrijker, daarop staan de locatie, hoeveelheid en alle andere belangrijke dingen voor de wapens. En er staat de code voor een kluis op. Een kluis die nog belangrijker is dan de al het andere. Een kluis met miljoenen dollars.

'Ik snap het nog steeds niet.'

'Jij hebt duidelijk geen idee over de criminele wereld waar je in leeft. Jouw vader is een moordenaar, hij heeft me mijn ouders ontnomen. Ik ben opgegroeid zonder moeder, zonder vader. Zonder familie. Hoe zou jij het vinden om om te groeien zonder je ouders?' De jongen blijft stil. 'Ik zal het je uitleggen. Jij gaat je vader overhalen om mij met rust te laten. Hij heeft mijn leven al genoeg verpest.'

'En hoe moet ik dat doen?'

'Dat zoek je zelf maar uit.' Om mysterieus te zijn, wil ik weglopen en verdwijnen in het donker van de nacht. Iets wat ik altijd doe. Maar een harde knal en een felle pijn overmeesteren me. Bloed sijpelt uit de wond in mijn schouder en een kreun van de pijn rolt uit mijn mond.

'Jij gaat nergens heen.' Geschrokken van de actie draai ik me om. Aloys heeft een duistere blik in zijn ogen en zet trage passen in mijn richting. Vanuit het niets zijn mensen die me omcirkelen en word ik vastgepakt. 'Jij gaat met ons mee.'

Tamtamtaaaaammmmm

Spannend. Hoe denken jullie dat dit gaat aflopen? Goed, zo ja: hoe? Of slecht, zo ja: hoe? Ik kan alvast een hint geven, maar dat doe ik niet, want ik ben gemeen.

Het boek is bijna afgelopen. Nog vijf hoofdstukken, een epiloog en zes bonushoofdstukken.