Spy

8. Samen trainen

'Drew, ik heb een klein probleempje.' Ik loop zijn kantoor binnen en zie dat hij bezig was met wat papieren. Hij gebaart dat ik verder moet praten, dus doe ik dat. 'Ik heb heel misschien gezegd dat ik bij Logan in de buurt woon en dat hij me 's ochtends bij dat huis op moet halen. Dus hij staat elke ochtend om acht uur daar.'

'En jij wil nu dat wij dat huis kopen, zodat hij je gelooft?' Ik knik. 'Ik had al zoiets verwacht, dus ik heb al geld apart gehouden. Welk huis is het?' Ik geef hem het adres en wacht tot hij alles heeft geregeld. Anderhalf uur later is het huis van de organisatie en kan ik mijn spullen pakken.

'O ja. Cara, je mag nu het gebouw niet meer in, tenzij het een noodgeval is, want anders weten ze dat je in de verkeerde buurt bent. Ik zal zeggen dat Ray af en toe naar je tijdelijke huis moet gaan om het geloofwaardig te houden. Ik zal zelf ook regelmatig naar je toe komen. Je trainingen krijg je nu in de sportschool in de buurt. Goed?' Ik knik en loop naar mijn kamer om de noodzakelijke spullen in te pakken. Ray staat al klaar en brengt me naar mijn nieuwe huis.

Alle meubels staan er nog en ik hoef alleen mijn kamer in te richten. De andere dingen doet Drew wel, of één van zijn personeelsleden. 'Dus hier ga je tijdelijk wonen?' Ray kijkt goedkeurend rond en gaat zitten aan tafel. Ik loop naar boven om mijn spullen goed te zetten.

'Heb je al eten gemaakt?' vraag ik zodra ik beneden kom en eten ruik. Ray knikt en schept wat eten op twee borden. We gaan aan tafel zitten en eten ons eten op.

~

'Dakota?' roept Ray vanaf beneden. Snel pak ik mijn rugzak en ren de trap af. 'Er is ene Logan voor je?'

'Hij brengt me voortaan naar school.'

'Oh, is dat Logan?' Ik knik en zeg Ray gedag, waarna ik naar buiten ga en bij Logan instap.

'Bedankt voor de lift,' mompel ik.

'Geen probleem. Gaan we vanmiddag na school werken aan ons werkstuk?' Ik dacht dat hij nooit iets voor school deed. Idioot.

'Ik kan niet, ik heb iets belangrijks te doen.' Hij knikt en blijft stil. De rest van de rit zegt geen van ons beide iets. Op school stappen we uit en lopen we allebei naar onze vrienden toe. Ik bij Raven en hij bij twee jongens waarvan ik de namen niet weet.

'Gast, heb je haar nu al?' vraagt één van de twee vol verbazing.

'Nee,' snauwt hij. Volgens mij heeft er iemand een rothumeur dankzij mij... Ik vind het eigenlijk best wel grappig. Raven eist mijn aandacht op zich en ik draai mijn hoofd weer naar haar.

'Heb je met hem gedaan wat ik denk dat je hebt gedaan? Ben je echt zo dom!' roept ze. Ik sla een hand voor haar mond en schud mijn hoofd.

'Nee, hij heeft me een lift gegeven. Dat is alles. Er is helemaal niks gebeurd.' Ze ontspant haar schouders en ik laat mijn hand zakken. 'En ik ben niet dom!' roep ik. Ze lacht en ik lach met haar mee. We praten over van alles en nog wat tot de bel gaat en gaan dan naar de les.

Eigenlijk is het best fijn om een meisje te hebben waarmee ik kan praten over van alles en nog wat. Ik weet niet wat ik heb gemist, tot nu.

De les is gelukkig snel voorbij. Niet dat ik school heel erg vind, maar school met irritante mensen die propjes naar je toe gooien om je af te leiden, is wel vervelend.

~

Ik pak mijn spullen uit mijn kluisje en ga dan richting de sportschool, waar mijn training nu gegeven wordt. In de sportschool staat Ray al klaar met mijn trainingskleren en ik neem ze van hem aan. In de kleedkamer kleed ik me om. Vervolgens loop ik weer terug naar Ray en starten we met de training.

'Kom op, Ca, harder.' Ik doe wat hij zegt en sla nog harder tegen de boksbal. Na een uurtje is het genoeg en heb ik een korte pauze. Ik pak wat water en zie snel een schim wegvagen. Ik twijfel niet en ren erachteraan. Iemand stond me te bespieden, verdomme.

'Logan!' roep ik zodra ik zie dat hij het is. Klootzak dat hij is. Hij kan hard rennen, maar ik ben sneller. Ik grijp hem bij zijn arm en stop met rennen, waardoor hij achterover getrokken wordt. 'Stond je me te bespieden?' sis ik. Hij geeft geen antwoord en ik sleur hem mee naar een halletje.

'Toch niet zo onschuldig als je lijkt. Of wel?'

'Ik sport gewoon graag. Is dat zo erg?'

'Je bent wel erg snel en sterk voor iemand die gewoon graag sport. Vind je niet?' Ik snuif.

'Dat heeft een reden.'

'Vertel.'

'Een privéreden. Dus die ga ik jou niet vertellen.' Gelukkig komt Ray aanlopen.

'Dakota, gaat alles goed? Logan, toch?' Hij kijkt Logan vragend aan. Logan knikt en ik ook. 'Kom je mee?' Ik knik en duw Logan aan de kant.

'Wil je meedoen?' vraagt Ray. Ik geef hem een stoot in zijn zij en kijk hem boos aan. Dit is een spionnentraining. Hij kan niet zomaar een ander mee laten doen. Logan knikt opnieuw en loopt met ons mee.

'Wat doe je?' sis ik, zo zacht dat Logan het niet kan horen. Ray reageert echter niet en we gaan gewoon verder.

Na een tijdje hebben we een korte pauze, om vervolgens tegen elkaar te moeten boksen. In de pauze komt Ray bij me staan. 'Nu kan je zien of hij ook vechttechnieken bezit. Komt later misschien van pas,' fluistert hij. Hier had ik eigenlijk nog niet over nagedacht. 'Zijn jullie klaar?' We gaan allebei in de ring klaarstaan en Ray telt af.

Zodra Ray bij nul is, geef ik de eerste klap. Logan ontwijkt en probeert mij te slaan. Maar ik ontwijk. Zo gaat het een tijdje door, tot de tijd voorbij is. Logan is best sterk, hij geeft niet snel op en bezit best wat vechttechnieken. Vast geleerd van zijn vader.