Spy

1. De opdracht

De wekker gaat en ik spring uit bed. Als getraind spion is het makkelijker om vroeg uit bed te komen. In het begin had ik er moeite mee, maar nu is het voor mij een gewoonte. Ik vul een kom met ontbijtgranen en doe er wat melk bij. Zodra ik het op heb, ga ik naar de trainingszaal. Mijn trainer staat al op me te wachten en groet me met een hoofdknik.

'Cara, mijn favoriete spion.' Hij glimlacht mysterieus en zet de laatste dingen klaar. 'Hoe ging je opdracht in Spanje?'

'Saai. Die man was zo dood. Hij maakte het me veel te makkelijk. Ik heb niet één schrammetje. En hij maar zeggen dat hij de eerste zou zijn die mij zou overleven.' Ik lach humorloos en laat de botten in mijn handen en nek kraken. Ik begin aan de warming-up en even later rent Ray langs me.

Na vijf rondjes vind ik het wel goed geweest en houd ik op met rennen. 'Wat gaan we vandaag doen?'

'We gaan vechtsporten doen, ook al kan je dat al heel goed.'

'Weet je zeker dat je met mij wilt vechten?'

'Je zult mij niet vermoorden.'

'Dat is waar.' Ik ga klaarstaan in de ring en wacht op Ray, die nog even een slok water drinkt. Zodra hij ook in de ring staat, buigen we ons hoofd als teken van respect en beginnen we het gevecht.

~

'Ga maar, je hebt de rest van de dag vrij. Goed gewerkt, Cara.'

'Dank je. Tot morgen, Ray!' Ik pak mijn tas en loop de ruimte uit. Onderweg kom ik een paar andere spionnen tegen, die me allemaal begroeten met een hoofdknikje en een glimlach. Ik loop mijn appartement in en pak wat te drinken. Een klopje op de deur verraadt dat er iemand is. Ik kijk door het kijkgat en open de deur als ik weet dat het Holly is, de assistente van mijn baas. Ze is wel aardig.

'Cara, de baas wil je spreken. Loop je mee?' Ze wacht niet op een antwoord en loopt richting het kantoor van Drew, de baas. Ze klopt zacht op de deur en ik loop naar binnen. De stoel draait langzaam om en hij wijst me te zitten in een van de stoelen voor zijn bureau.

'Cara, goed je te zien. Is de opdracht in Spanje goed gegaan? Ik hoorde dat je er maar drie dagen bent geweest.'

'Die man was snel dood. Hij dacht, net zoals alle anderen, dat hij een kans had. Het was gewoon sneu om te zien. Hij is van twintig verdiepingen naar beneden gestort, denkt hij nou echt dat hij dat zou overleven?' Drew lacht kort en vouwt zijn handen samen.

'Geen onnodige slachtoffers gemaakt?' Ik schud mijn hoofd. 'Goed zo. Het geld heeft de opdrachtgever al op je rekening gestort, toch?'

'Ik heb nog niets gezien.'

'Verdomme. Die gast zei dat hij het meteen erop zou zetten zodra hij te horen kreeg dat die Spanjaard dood is. Sorry, Cara. Ik zal er meteen achteraan gaan.' Drew is erg gericht op beloftes en houdt zich altijd aan de afspraak. Dus wanneer de ander dat niet doet, is hij snel geïrriteerd.

'Geen probleem.'

'Maar goed, de opdracht is dus geslaagd?' Ik knik. 'Je hebt een week rust, daarna krijg je een nieuwe opdracht. Bereid je goed voor, want dit zal één van de belangrijkste opdrachten zijn die je zal krijgen.'

'Geen probleem. Ik train elke dag zes uur, zonder rust. Het komt wel goed.'

'Cara, deze opdracht is anders dan alle andere opdrachten. Je zult undercover moeten gaan als normale scholier. Je moet een normaal meisje worden.'

'Wacht, wat? Je weet toch dat ik niet beter weet dan dit leven leiden. Hoe moet ik dit gaan doen?'

'Cara, ga zitten.' Ik had niet door dat ik inmiddels was gaan staan en ga mokkend zitten. 'Je krijgt vanaf nu acteerlessen en er zal een spion komen om je te helpen met het gedragen als een middelbare scholier.'

'Waarom moet ik dit doen?'

'Jij bent de enige die dezelfde leeftijd heeft. En dit is een gevaarlijke opdracht. Jij bent het beste getraind voor dit soort dingen. Ik weet dat je dit kunt.'

'Prima. Wat moet ik doen?'

'Jij gaat undercover op een school. We hebben een melding gekregen van een drugsbende die in de stad is. Ze bedreigen mensen en jij moet uitzoeken wie het zijn. Vermoedelijk zit de zoon van de leider op de school waar jij naartoe gaat. Jij zoekt uit wie het is en of er nog meer leden op school zitten. Zodra je weet wie de zoon is, ga jij zorgen dat hij je gaat vertrouwen. Je wordt vrienden met hem, of meer, en gaat met hem mee naar huis. Jij zoekt daar naar sporen die erop duiden dat er drugs is. Zodra je meer weet, bel je mij. Er mogen geen doden of gewonden vallen als dat niet nodig is. Begrepen?'

'Begrepen.'

'Oké, dan kan je nu gaan.' Ik knik en sta op.

Zodra ik in mijn kamer aankom, pak ik mijn wapens. Ik heb zin om even mijn frustratie van me af te schieten en te gooien. Ik hoef me niet om te kleden, want mijn trainingskleding heb ik nog aan.

In de schiethal is het rustig. Er is maar één iemand aan het oefenen en verder is er niemand. Ik trek mijn pistool en schiet op de pop die aan het einde van de baan staat. Ik richt en haal dan de trekker over. Een knal vult de ruimte en een klein gat, op de plaats van het hart, wordt zichtbaar.

Ik schiet nog vier keer en ga dan naar de andere kant van de hal, waar je met messen kan werpen. Ik pak mijn mes en gooi in een snelle beweging het ding naar de pop. Het mes zit in het voorhoofd. Een tweede mes volgt al snel en belandt in de nek. Ik loop de baan op en pak mijn messen uit de pop, zodat ik verder kan. Uit mijn tas haal ik mijn werpsterren en die gooi ik richting de pop. De ster gaat door zijn nek en het hoofd rolt op de grond.

Een grote grijns kruipt op mijn gezicht. Het is best leuk om te zien eigenlijk...

Het eerste officiële hoofdstuk van Spy! Ik ben echt heel erg enthousiast over dit boek en ik heb veel inspiratie. Ik ben al bij hoofdstuk 25 en heb al vier bonushoofdstukken!