Spy

28. Gesprek met de jongens

'Hey!' Ik begroet de jongens vrolijk als ik instap en doe mijn gordel om.

'Dakota, we moeten na school even met je praten bij mij thuis. Kan dat?' Verward knik ik.

'Ja, ik kan na school wel. Is er iets?' Ik kijk Logan bezorgd aan. Hij heeft toch geen stomme dingen gedaan?

'Nee. Ja. Misschien. Ik weet het niet. Het gaat over Cara.'

'Je bedoelt dat meisje dat iedereen vermoordt?'

'Ja, nou nee. Ze vermoordt niet iedereen. Maar ik wil het graag over haar hebben na school.' Ik knik en het gesprek valt stil. Ik heb al een klein vermoeden waar hij het over wil hebben. Hij wil weten waarom Cara Dakota zo belangrijk vindt. En dat weet ik, maar dat ga ik niet vertellen.

Zodra we bij school aankomen, stap ik uit, help ik Logan en zeg ik de jongens gedag. Raven staat al te wachten en komt enthousiast op me af. 'Dakota! We moeten echt een keer op dubbeldate! Ik heb Xavier verteld over Logan en jij en hij is blij voor je.' Ik glimlach ongemakkelijk. Wat moet ik hierop zeggen? Ik ben niet voorbereid op een dubbeldate. Ik was niet eens voorbereid op een enkele date. Of een relatie.

Gelukkig verandert Raven meteen weer het onderwerp.

~

Bij Logan aangekomen, stappen we uit de auto en helpen we Logan. Op krukken loopt hij verder naar binnen en wij lopen achter hem aan.

'Mam, ik ben thuis!' Logans moeder komt de woonkamer uit en begroet ons vrolijk.

'Hoi. Dakota, al lang niet meer gezien. Hoe gaat het?'

'Prima, Mevrouw.'

'Meisje, noem me gewoon Arina.'

'Dat is een Russische naam, toch? Het betekent vredig.' Arina glimlacht en knikt.

'Ik wist niet dat je Russisch kon,' zegt Logan verbaasd.

'Mijn opa was Russisch en mijn moeder heeft het van hem geleerd. En toen heeft zij het aan mij geleerd.' Dat is deels waar. Mijn opa was inderdaad Russisch. Maar mijn moeder heeft het me niet aangeleerd. Ik heb zelf Russisch en Japans leren spreken.

'Dus mijn meisje is éénvierde Rus?'

'Ja.' Ik vind het leuk dat hij me 'mijn meisje' noemt.

'Ho, wacht. Logan? Heb je me iets te vertellen?' Arina kijkt hem indringend aan en trekt een wenkbrauw op.

'Heb ik dat nog niet verteld?' Zijn moeder schudt haar hoofd. 'Oh, nou. Dakota is mijn vriendin.' Arina glimlacht blij.

'Wat leuk! Gefeliciteerd. Maar ik wil nog geen oma worden.' Ik hoor Max en Taylor hun lach inhouden. Het lukt ze niet zo goed, waardoor ik het kan horen. Mijn wangen worden rood en Logan kijkt zijn moeder met grote ogen aan.

'Oké.' Hij rekt de 'e' lang uit. 'Wij gaan maar even naar boven.'

'Is goed. Wij praten straks wel even bij.' Ze glimlacht triomfantelijk en loopt de kamer weer uit. Zijn moeder is echt geweldig.

'Hoe kom je de trap op?' vraag ik.

'Zo.' Hij gaat behendig naar boven en ik volg hem stilletjes. Max en Taylor komen ook achter ons aan. Logan loopt een kamer in. 'Ga maar alvast zitten.' Ik doe wat hij zegt en ga zitten op de bank. De kamer is redelijk groot. Achterin hangt een boksbal aan het plafond en er staat een kleine koelkast.

Even later komen Max, Taylor en Logan ook binnen. Ze gaan tegenover me zitten. 'Luister, Dakota. Gister hebben we Cara weer gezien. Ze kwam op onze vaste schietbaan en stelde zich open om vragen te beantwoorden. Wij stelden vragen aan haar. En zij antwoordde die eerlijk. We vroegen haar waarom ze niet wegging, terwijl ze haar opdracht al had voltooid. Ze zei dat jij belangrijk voor haar was.' Logan kijkt me vanonder zijn wimpers aan.

'Ik heb Cara nog nooit gezien. Waarom zou ik belangrijk zijn voor haar?'

'Dat vroegen wij ons ook al af. Heb je verborgen dingen die belangrijk kunnen zijn voor haar?'

'Ik bezit veel vechttechnieken en ben goed in verdedigen. Maar dat kan zij ook. Dus waarom zou ik belangrijk zijn?'

'Misschien is dat het wel.'

'Wat?'

'Je vechttechnieken en verdedigingstechnieken. Welke bezit jij?'

'Judo, karate, taekwondo, boksen.'

'Geen bijzondere die niet veel mensen kunnen?'

'Nu je het zegt, ik kan wel een beetje tai-jutsu.' Ik hoop dat ik mezelf moet verraad nu, maar ze zijn niet de slimste als het gaat om raadsels en andere verborgen hints opvangen. Dus dat komt wel goed, hopelijk.

'Jij kan dat?' Ik knik voorzichtig. Doe gewoon net alsof je van niets weet. Doe gewoon alsof. Ik haat het doen alsof ik van niks weet. Ik weet meer dan zij allemaal weten.

'Ja. Maar ik zie niet in waarom ik daarom zo belangrijk voor haar ben. Maar het maakt me ook niet heel erg veel uit. Ik denk dat ze wel meevalt. Zo erg is ze niet als je gewoon vragen kan stellen die ze eerlijk beantwoordt.' Ik probeer Cara iets minder erg voor te doen dan zij denken.

'Kom anders een keer mee als we haar weer zien. Misschien vertelt ze het wel.' Shit. Ik kan niet mee. Ik ben daar al. Verdomme. Logan kijkt me afwachtend aan.

'Eh, nee. Dat lijkt me geen goed idee.'

'Waarom niet? Je zei net zelf dat je haar wel mee vindt vallen. Ben je toch bang voor haar? Want als dat zo is, bescherm ik je goed. En ik weet zeker dat je jezelf goed kunt verdedigen.' Hoe red ik mezelf hieruit? Help!

Wat moet ik nu doen? Ik kan niet twee personen tegelijk zijn! Maar Logan lijkt me echt mee te willen nemen. Waarom kan ik mezelf niet kopiëren.

'Oké, ik ga mee.' Fuck. Dat had ik niet willen zeggen. Fuck. Fuck. Fuck. Wat heb ik gedaan? Fuck.

'Hé, Dakota, je hoeft je echt geen zorgen te maken. Ik beloof je dat er niks zal gebeuren.' Logan komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'Ze zal je echt niets doen.'

'Dat weet ik wel. Maar ik vind het maar niks dat jullie met pistolen rondlopen bij mensen die ook pistolen hebben. Ik wil gewoon niet dat jullie iets overkomt.'

'We zorgen dat we veilig zijn. Maak je geen zorgen.'

'Dat weet ik wel, maar het idee is gewoon zo raar. Ik weet echt wel dat jullie goed om kunnen gaan met pistolen en zo. Ik heb het zelf gezien. En ik weet ook best wel dat Cara niets zal doen. Maar het is gewoon zo raar.'

Dit hoofdstuk is echt bagger, maar ik weet niet hoe ik dit anders moet verwoorden. Dus ik laat het zo.

Ik zou nu eigenlijk scheitkunde moeten maken, maar dat doe ik niet want ik heb er geen zin in. OH, NU IK HET OVER SCHEITKUNDE HEB: ik heb een 7,9 voor die toets die ik verpest had in de toetsweek! ER IS EEN WONDER GEBEURD. WOOOHHOOOOO. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik heb er geen problemen mee.