Spy

9. De bom

Waarschuwing: gevecht en heel veel bloed! Ook is er brand en zo. Dit is een heftig hoofdstuk!

'Volgens mij ben ik de eerste die Cara McCarter heeft verslagen.'

Ik trek hard aan mijn polsen en het touw schiet los. Ik vang het snel op, zodat de man niets doorheeft. De man heeft zijn blik gericht op Logan en let even niet op mij. Ik houd mijn handen net iets achter mijn rug vandaan, precies zo dat Logan kan zien dat ik los ben.

'Juich niet te vroeg,' zeg ik en ik draai me razendsnel om. Ik trap hem in zijn maag. Door de klap valt hij achterover. Daardoor laat hij ook een van de wapens los, die ik snel van de grond afhaal. Het liefst zou ik nu naar Logan toe rennen, maar dat is het domste dat ik kan doen in deze situatie, dus doe ik het niet.

De man krabbelt verbaasd overeind. 'Ik geef niet zomaar op,' sist hij. Hij balt zijn handen tot vuisten en slaat me hard tegen mijn kaak. Boos trap ik hem in zijn maag. Hij spuugt een beetje bloed uit, maar zet het gevecht voort. Ik maak een salto over hem heen als hij op me af komt stormen en pak zijn schouders vast. Ik sta nu achter hem en houd hem in een greep. Ik trek zijn arm achter zijn rug omhoog, tot ik iets hoor kraken. Dan laat ik hem los en duw ik hem naar voren.

De man draait zich woest om en stormt weer op me af. Hij gebruikt nu alleen nog zijn linkerarm, zijn rechterarm heb ik namelijk uitgeschakeld, om me te slaan.

'Ik zou toch maar opgeven. Gewoon voor je eigen bestwil.' Ik sta voor hem stil en heb mijn wapen goed vast.

'Nooit.' Hij schiet een paar keer, zonder echt te richten, en ik hoor een luide kreun achter mij. Logan. Nee. Zonder twijfelen schiet ik de man neer. Ik weet dat hij nog niet dood is, maar dat maakt me nu even niets uit. Logan is nu belangrijker. Veel belangrijker. Ik snel naar Logan toe en ga naast hem zitten.

'Gaat het? Het spijt me!' roep ik in paniek. Logans pak is kleverig van het bloed. Zijn ogen sluiten langzaam. 'Nee, blijf wakker. Logan, nee! Blijf bij me. Het komt goed.' De woorden zijn meer om mezelf wijs te maken dat het goedkomt, want het ziet er niet goed uit. Het bloed stroomt uit het gat. Ik scheur een stuk van mijn shirt af en dek de wond af, zodat er niet heel veel bloed meer uit kan lopen.

'Logan, blijf bij me,' smeek ik. Hij mag niet doodgaan. De kogel zit net onder zijn sleutelbeen. Het hoeft niet per sé dodelijk te zijn. Maar als er niet snel hulp komt, bloedt hij dood. Net op dat moment komt Ray binnengerend. 'Bel een ambulance!' Ray doet meteen wat ik zeg en komt erbij zitten.

Het stuk van mijn shirt is inmiddels ook al doordrenkt met bloed. Ray ziet mijn paniek en trekt zijn shirt uit, om het op de wond te duwen.

'Logan, het komt goed. De ambulance is onderweg. Blijf wakker. Praat tegen me.'

'Cara,' fluistert hij. Hij tilt voorzichtig zijn arm op. Ray staat ineens op en ik hoor een harde knal, vervolgens nog één. Waarschijnlijk wilden de man en de vrouw vluchten of ons doden. 'Ik hou van je,' fluistert Logan, waarna zijn ogen dichtvallen.

De ambulancemedewerkers komen de zaal ingerend en duwen mij aan de kant. Tranen stromen over mijn wangen. Verdomme. Waarom schoot die man op Logan? Ik was degene die met hem in gevecht was. De ambulancemedewerkers doen hun werk en leggen Logan op de brancard.

De rest is voor mij één grote waas. Logan die de zaal uitgereden wordt, Ray die zijn armen om me heen slaat en verzachtende woordjes fluistert. Maar het enige waar ik aan kan denken is Logan die in het ziekenhuis ligt. En misschien wel doodbloedt.

En dat allemaal omdat wij een bomaanslag wilden voorkomen.

De bom.

Shit.

'De bom.' Mijn stem is zacht, maar Ray laat me meteen los en sprint naar de pilaar toe. Hij haalt de plaat eraf en bekijkt de bom.

'We hebben nog twee minuten en deze soort bom heb ik nog nooit gezien. Haal mijn vader van buiten. Nu.' Ik doe wat hij zegt en sprint zo snel mogelijk naar buiten. Buiten staan er een heleboel mensen.

'Karl!' schreeuw ik. Er reageert niemand. Ik ren door de massa heen, maar nergens zie ik Karl. 'Dit is een noodgeval!' roep ik. Ik voel me moedeloos, wanhopig. Vandaag zou gewoon moeten zijn zoals alle andere dagen met opdrachten. Een dag waarop er niemand, behalve de vijand, gewond raakt. Een dag waarop ik niet vastgehouden word. Een dag waarop Logan gewoon veilig is.

'Karl!' Ineens zie ik iemand zich tussen de mensen door komen. Het is de man die ik zoek. Ik trek hem mee naar binnen en duw hem naar de bom.

'Dit heb ik nog nooit gezien,' mompelt hij. Hij bekijkt een paar draadjes en denkt kort na.

'Ik wil de druk niet verhogen, maar we hebben nog maar dertig seconden,' zegt Ray. De paniek slaat toe. Hoe kan deze missie zo misgelopen zijn?

'Jullie gaan de ruimte uit. Nu,' dwingt Karl. We doen snel wat hij zegt en rennen de ruimte uit. Zodra we buiten zijn, horen we een luide knal. Ray draait zich meteen om. Ik doe hetzelfde en kijk naar de zaal die in vlammen op gaat. Een brandbom. Het was een brandbom.

'Mijn vader,' fluistert hij. Zonder erbij na te denken ren ik naar binnen. Karl moet daar nog ergens zijn. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij volgt Ray mij. Ik ren het gebouw in en negeer al het geschreeuw van de mensen buiten. Ik duw mijn shirt voor mijn mond en doorzoek de zaal. Uiteindelijk zie ik in een hoekje de vader van Ray liggen. De hitte van het vuur negeer ik.

'Ray!' schreeuw ik.

'Heb je hem?' roept hij terug.

'Ja!' Ik voel de rook in mijn longen komen en til Karl met moeite op. Net als ik wil gaan lopen, stort een deel van het dak in. Ik kan geen kant meer op. Ik krijg bijna geen lucht en hap naar lucht. Iets wat ik beter niet had kunnen doen.

Niet veel later wordt alles zwart voor mijn ogen en voel ik alleen nog de brandende hitte op mijn huid.

HET SPIJT ME!

Logan is gewond, Cara is gewond, Ray is gewond, Karl is gewond. En ik ben verwond. Maar ik heb alleen een snee en ik denk dat een schotwond toch wel wat erger is...

Ik heb mijn eerste twee lesdagen erop zitten en het was verschrikkelijk. Ik voel me helemaal niet thuis op mijn nieuwe school en ik zit met Frans helemaal alleen. Emma zit niet meer bij mij in de klas en dat is klote. En ik heb nu al drie tussenuren en een uur uitval gehad. En ik had gister gym, maar ik ben toen mijn gymspullen vergeten. En dat was nog niet eens alles wat mis is gegaan. Echt, ik kon mijn schooljaar niet beter beginnen...

Maar goed, ik denk dat de updates één tot twee keer per week komen.