Mijn naam is beroemd. Iedereen kent mijn naam. Ik ken iedereen.
Maar niemand weet wie ik werkelijk ben.
Cara McCarter.
•
(Verdere beschrijving in het voorwoord)
•
'Geweldig boek met veel actie en humor. Zeker een aanrader.' ~ @emma_giesbers
'Het is...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik maak mezelf helemaal onbekend en ga dan het hoofdkwartier uit. Niemand is op straat. Ik loop richting het bos en zet mijn muts daar op. Nu is zelfs mijn masker niet te zien. Ik klim behendig een boom in en wacht tot de mannen arriveren. Na vijf minuten komen er vijf mannen. Ze doen alsof ze elkaar niet kennen, maar ik weet beter. Eén van de mannen overhandigt een ander een zakje met 'dodelijke drugs'. Het is waarschijnlijk niet eens drugs, poedersuiker of zo.
Ik volg het allemaal nauwkeurig. Ineens trekt één van de mannen een pistool en schiet hij in de lucht als waarschuwing voor de anderen. Ik blijf rustig afwachten. Ik weet dat dit een valstrik is. Ze zullen me grijpen als ik nu uit de duisternis stap. Dit is niet het juiste moment.
'Ga haar zoeken. Vermoord haar alleen als je niet anders kan.' De man praat zacht, alsof ik het niet mag horen. Maar ik heb het gehoord. Op deze tak zit ik veilig. Ik ben volledig in het zwart en hoog. Ze zullen me nooit vinden in dit donkere bos. Ik houd de man - de leider van het groepje - goed in de gaten.
'Logan! Heb je al iets gevonden?' Logan? Wat doet hij hier?! Hij schudt zijn hoofd.
'Nee, de jongens en ik hebben nog niets gevonden. Ze is er niet.' Kijk eens wat beter. Ik zit gewoon hier. Alleen Logan en de man staan op de open plek en ik zie mijn kans om naar ze toe te gaan. Met een simpele sprong, land ik voor ze.
'Hey, jongens.' Ze schrikken duidelijk en ik zie een klein beetje angst in hun ogen. Ze weten echt wel wie ik ben en ze weten ook waartoe ik in staat ben. 'Niet bang zijn, ik doe niks. Tenzij jullie wel iets doen.' Mijn stem is ijzig kalm.
'Wat wil je?'
'Niks. Ik controleer alleen of jullie je wel aan de regels houden.' Mijn muts hangt voor mijn ogen, maar ik kan eronderdoor kijken.
'En dat moeten wij geloven, Cara.' De man doet het woord en duwt Logan schuin achter zich. Hij heeft zeker de opdracht gekregen om Logan hoe dan ook te beschermen.
'Doe niet zo achterlijk. Ik houd me altijd aan mijn woord.' Ik houd mijn handen omhoog en loop met rustige passen om de twee heen. 'Ik heb mijn wapen niet eens vast.'
'Je vermoordt mensen,' zegt Logan. Hij klinkt boos.
'Uit zelfverdediging en om ernstigere dingen te voorkomen. Wat denk je zelf? Dat ik mensen voor de lol vermoord. Kom op zeg, dat is laag.'
'Jongen, maak haar niet boos,' fluistert de man. Maar Logan zet een stap naar me toe. Heldhaftig is hij wel. Misschien is dat wat hem zo leuk maakt? Hij torent zeker een kop boven me uit, net zoals de man bij hem.
'Ja, Logan. Maak me niet boos.' Ik leg de nadruk op zijn naam. Ik zal hem niet vermoorden, zelfs niet als het nodig is.
'Jongens!' Max komt aangerend en schudt zijn hoofd. Hij heeft mij blijkbaar nog niet gezien. Zodra hij me doorheeft, worden zijn ogen groot. Hij trekt zijn wapen, maar ik ben niet bang.
