Spy

16. Moederlijk advies

Mijn wekker maakt een vervelend geluid en ik zet hem zo snel mogelijk uit. Weer een nieuwe schooldag. Ik kleed me aan en maak me verder klaar. Ray zit beneden al aan tafel en ook Drew zit er. Ik begroet ze en pak wat te eten.

'Ca, gaat de opdracht goed?' vraagt Drew. Ik knik.

'Ja, Logan vertrouwt me al steeds meer.' De rest ga ik hem niet vertellen. Hij zal me overhalen om bij de organisatie te blijven, misschien zelfs wel bedreigen.

'Goed zo.' Op dat moment gaat de bel. Ik ren naar de deur en open hem. Een breed glimlachende Logan staat te wachten op mij.

'Sorry, ik ben nog niet helemaal klaar. Kom maar even binnen, mijn vader en broer zijn nog aan het eten.' Hij knikt en komt naar binnen. Ik wijs hem de weg naar de keuken en ga dan zelf naar boven om mijn tanden te poetsen. Ik blijf bovenaan de trap even wachten om hen af te luisteren. Drew vraagt meteen wie hij is en Logan geeft netjes antwoord.

Ik bedenk dat ik nog steeds mijn tanden niet heb gepoetst en doe dat snel. Even later kom ik weer beneden met mijn rugzak. Als ik de keuken in kom, zit Logan aan tafel en is Drew bezig met de borden in de vaatwasser zetten. Ray heeft zijn priemende blik op Logan gericht.

'Ik ben klaar. We kunnen gaan,' glimlach ik. Logan schrikt op en komt naar me toe. Ik zeg Ray en Drew gedag en loop dan mee naar buiten. 'Ze hebben je toch niet te veel ondervraagd, hè?' Hij start de auto en rijdt weg.

'Nee, dat valt wel mee. Je vader vroeg alleen wie ik ben en wat ik van je ben.' Ik zucht opgelucht uit. 'Zijn ze zo erg dan?'

'Ja, bij mijn vorige vriendje hebben ze hem zelfs naar zijn bloedgroep gevraagd, voor het geval dat er iets zou gebeuren met mij en hij bloed of iets anders af moest staan.' Logan lacht kort en ik lach zacht met hem mee.

'En ik maar denken dat mijn moeder erg was,' mompelt hij.

'Hoezo is zij zo erg?'

'Elk meisje dat bij ons thuis komt, ziet zij als een potentiële schoondochter. Nadat ze weg zijn, vraagt ze alles over wat we gedaan hebben.'

'Dus dat heeft ze ook gedaan bij mij?' Hij knikt. Nu word ik nieuwsgierig. Ik wil weten wat hij over me gezegd heeft. 'En welke antwoorden heb jij gegeven?'

'Gewoon. Ik heb verteld dat we aan een werkstuk hebben gewerkt. Dat er niet meer is gebeurd.'

'Oh ja, over gister. Het spijt me dat ik de hele tijd wegrende. Ik was gewoon in de war.' Ik ga niet meer zeggen, want dan weet hij meteen dat ik hem leuk vind en dat is niet de bedoeling.

'Het geeft niet. Wat wil je eigenlijk doen na school?'

'Maakt mij niet uit.'

'Ik heb kaartjes voor een voetbalwedstrijd van morgenavond. Zullen we daarnaartoe gaan?' Ik knik en glimlach.

'Ik ben nog nooit bij een voetbalwedstrijd geweest. Dus dat lijkt me leuk.' Hij glimlacht en stopt de auto op de parkeerplaats van school. Ik stap uit en zeg hem gedag, voordat ik naar Raven loop. Ze begroet me vrolijk en klets weer volop over wat zij meegemaakt heeft. Ze vertelt over Xavier en over hoe lief hij is.

Ik weet zeker dat mijn middag gister spannender was...

~

'Max, nee, niet nu,' hoor ik Logan snauwen. Ik blijf wachten bij mijn kluisje en doe alsof ik niets hoor.  'Ja, ik weet al wat we gaan doen.'

'Wat?'

'We gaan morgenavond naar de voetbalwedstrijd.'

'Hé, wij zouden toch samen gaan?'

'Nu niet meer. Maar ik regel wel een derde kaartje zodat jij aan de andere kant van het stadion kan zitten. Maar dan moet je ons wel met rust laten.' Ik weet gewoon dat Logan nu grijnst.

'Deal. Regel dan ook gelijk een kaartje voor de andere jongens.'

'Goed. Je krijgt ze morgen.' Ik doe mijn kluisje dicht en loop twijfelend naar de jongens toe. Ik moet nog wat zeggen.

'Hey, ik wilde even zeggen dat ik vanmiddag niet meerijd. Mijn broer haalt me op.' Logan knikt. 'Oké, dan ga ik nu weer. Doei.' Ik glimlach en loop dan weg.

~

'En Cara, hoe gaat het? Lukt het een beetje om een normaal meisje te zijn?' De spion die mij leert hoe het gewone leven is, kijkt me vragend aan.

'Het gaat prima.'

'Gelukkig. Ik weet niet hoe ver je al bent met je opdracht, maar volgens mij moest je vrienden worden met een jongen, toch?' Ik knik. 'Hoe gaat dat? Lukt het al een beetje?' Ik knik.

'Ja, we gaan morgen zelfs samen naar een voetbalwedstrijd kijken.'

'Ik zou bijna zeggen dat dat een date is.' Ze glimlacht moederlijk naar me. 'Wil je advies?' Ik knik twijfelend. Ik had er helemaal niet over nagedacht dat het een date is. Ziet hij het als date? Vast niet, hij probeert gewoon aardig te zijn en me beter te leren kennen.

'Een date is gewoon om elkaar beter te leren kennen. Om te kijken of je echt bij diegene past, of het echt iets kan worden. Blijf gewoon jezelf en doe je niet anders voor.' Dat is in mijn geval een beetje lastig... 'Als jij denkt dat het niets wordt, moet je dat gewoon zeggen. Zo erg is dat niet.'

'En wat moet ik zeggen als ik hem wel leuk vind?' Dit is gewoon voor de zekerheid.

'Niks, als hij hetzelfde voelt voor jou, zal hij je vast wel op een tweede date vragen.' Ik knik begrijpend. 'Heb je nog meer vragen?'

'Wat als ik echt verliefd begin te worden op hem?' Of al verliefd ben.

'Dan is dat zo. Je kunt er niks tegen doen, het is gewoon zo. Volg gewoon je hart. We worden allemaal wel eens verliefd.' Ze kent me niet eens persoonlijk, maar ik weet zeker dat zij me zal steunen. Zij begrijpt me tenminste.

'Dank je, je bent goed in adviezen geven.' Ik sta op en loop naar de deur.

'Graag gedaan, Cara. En hé, je kunt altijd bij me komen als je moederlijk advies nodig hebt.' Ik glimlach en loop dan weg.

Ik heb een lang weekend. Jeejeejeej. En ik heb dit boek afgeschreven. En nu mis ik het schrijven over Cara en Logan.

Meer heb ik niet te zeggen.

Adios!