Mijn naam is beroemd. Iedereen kent mijn naam. Ik ken iedereen.
Maar niemand weet wie ik werkelijk ben.
Cara McCarter.
•
(Verdere beschrijving in het voorwoord)
•
'Geweldig boek met veel actie en humor. Zeker een aanrader.' ~ @emma_giesbers
'Het is...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Waarom moet ik nou weer van mijn vader naar dat stomme gala-achtig ding toe? Ik heb daar niets te zoeken en mijn hoofd staat wel ergens anders naar. Ik loop door de lege gangen en bedenk waarom het zo rustig kan zijn. Als ik langs een open deur kom, hoor ik geluiden van een gevecht en kijk naar binnen. Ik sta een tijdje versteend te kijken.
Een meisje met zwart haar in gevecht met een oudere man in pak. Ik wil ingrijpen, maar dat lijkt me geen goed idee. Zodra mijn blik kruist met die van het meisje, gaat alles heel snel. Cara. Wat doet zij hier? De man bindt Cara vast en pakt de wapens van haar af.
'Cara!' roep ik geschrokken.
'Ga weg! Het is te gevaarlijk hier!' roept ze terug, maar ik blijf staan.
'Ik ga niet weg zonder jou!' Ik pak mijn pistool uit mijn broeksband en loop op de twee af.
'Moet je vriendje je nu komen redden? Wat zielig. Nu gaan jullie allebei dood.' De man heeft een smerige grijns en Cara gromt boos naar hem. Ze rukt aan het touw om haar polsen, maar komt niet los. De man sleurt haar iets naar achteren en zet een pistool op haar hoofd.
'Nog een stap dichterbij of ze gaat eraan,' sist de man naar mij. Hij maakt mij echter niet bang en ik blijf staan waar ik sta. Ik ga Cara redden. Ik wil haar mijn keuze vertellen. Ik heb lang nagedacht en haar vergeven. Ik wil het opnieuw proberen, maar dat moet ik ook aan haar vertellen.
'Ik kom hier wel uit. Ga gewoon weg. Ik red me wel.'
'Nee. Cara, ik blijf hier. Ik ga niet weg zonder jou.' Ik geef nog veel om haar en laat haar hier niet zomaar achter.
'Cara,' zegt de man. 'Waar heb ik die naam eerder gehoord?' Hij grijnst weer. Het antwoord op zijn eigen vraag weet hij waarschijnlijk al. Cara's naam is bekend onder criminelen. Het blijft een tijdje stil, totdat de man zijn mond opent om iets te zeggen. Maar ik weet niet wat hij zegt. Wat ik wel weet, is dat hij veel te dicht bij Cara staat.
'Volgens mij ben ik de eerste die Cara McCarter heeft verslagen.' Nee, dat is hij niet. Het is nog klaar.
De blik van de man kruist met de mijne, maar ik kijk snel even naar Cara, die haar handen net iets van haar rug heeft weggeschoven, om mij te laten zien dat haar handen los zijn.
'Juich niet te vroeg,' zegt ze en ze draait zich snel om. Hard trapt ze in zijn maag, waardoor hij achterover valt. Hij laat de wapens los, die ze snel van de grond af pakt. Ik wil haar helpen, maar ben bang in de weg te lopen, waardoor alles nog eens zal mislukken.
De man komt verbaasd overeind. 'Ik geef niet zomaar op,' sist hij. Hij balt zijn handen tot vuisten en slaat Cara dan hard tegen haar kaak. Boos schopt ze hem in zijn maag. Hij spuugt een beetje bloed uit, maar zet het gevecht voort. Cara maakt een soort salto over de man heen en pakt zijn schouders vast. Ze staat nu achter de man en houdt hem vast. Zijn armen trekt ze achter zij rug omhoog, totdat je iets hard hoort kraken.
