Spy

5. Feest en dronkelappen

'Ray?' Hij komt mijn slaapkamer binnen en weet niet wat hij moet zeggen. 'Het lijkt alsof een sneeuwpop over me heen heeft gekakt.' De lichte kleuren doen bijna pijn aan mijn ogen.

'Dat shirtje staat je best goed, als ik eerlijk ben. En die broek is stijlvol, of zoiets. Het staat prima. Kunnen we gaan?'

'Ja, wacht. Ik pak even een broodje.' Ik ren naar de keuken en maak in recordtijd een broodje klaar. Ik heb echt geen zin in het feestje, maar ik moet wel als ik een beetje normaal wil lijken. Zodra ik mijn brood op heb, gaan we naar het huis van Raven. Het is maar goed dat we een TomTom hebben, want anders zouden we verdwalen.

Precies drie minuten te laat komen we aan. Ik stap uit en zeg Ray gedag. Meteen doen Raven de deur open. Ze lacht vrolijk en laat me binnen. 'Kaylee is er al.' Ze loopt door de hal, naar de trap en door een deur haar kamer in. Ik neem alles goed in me en glimlach naar het meisje dat al op bed zit.

'Wie was die jongen in de auto?' vraagt Raven nieuwsgierig.

'Dat was mijn broer, Collin.' Haar mond vormt zich in een O en ze staat op van haar bureaustoel.

'Zullen we gaan?' We knikken en volgen haar naar haar autootje. We stappen in en rijden dan weg. Na vijf minuten rijden stopt ze voor een groot huis. We gaan naar binnen en een drankgeur gemengd met zweet komt me tegemoet. Gadverdamme. Ik ben heel wat vieze geuren gewend, maar het blijft vies.

'Willen jullie ook wat drinken?' roept Kaylee boven de harde muziek uit. Ze laat ons geen antwoord geven en gaat naar de bar, om even later terug te komen met iets wat lijkt alsof het uitgekotst is door een eenhoorn. Het is felblauw en ik heb spontaan geen dorst meer. Ik ruik eraan en kom tot de conclusie dat er veel alcohol in zit. De meiden hebben het al opgedronken en trekken me mee de dansende menigte in. Onderweg druk ik mijn beker in de hand van een onbekende jongen.

Ik heb geleerd dat alcohol slecht voor me is. Ik raak mijn verstand kwijt en ik moet altijd op mijn hoede zijn voor eventuele gevaren.

Na een halfuur hebben Kaylee en Raven al een aantal shotjes op en beginnen ze al aardig verward te raken. Ik laat ze alleen en zoek naar een rustigere plek. Deze drukte wordt me nu iets te veel. Het zweet vermengd met alcoholgeur is geen goede combinatie en de harde muziek zorgt ervoor dat ik mezelf bijna niet meer kan horen denken. In de hal is het rustig en ik ga op de grond zitten. Feestjes zijn niks voor mij.

'Ik wil mijn geld. Nu,' hoor ik een stem. Mijn aandacht is meteen gewekt. Als er iets is wat ik heb geleerd in al mijn missies, is het dat dat zinnetje heel erg belangrijk is. Mensen doen veel voor geld. Vooral als het hoge bedragen zijn.

Ik sta geluidloos op en loop in de richting van het geluid. De stemmen zijn achter een deur en ik kan niet naar binnen. Ik ga naast de deur op de grond zitten en luister naar het gesprek. Ik kan er niets meer van verstaan en waarschijnlijk is het ze opgevallen dat ze wel erg hard praatten net.

Zodra ik een slot open hoor gaan, sta ik snel op om geluidloos weg te lopen alsof ik net niet af heb staan luisteren. Ik ga op in de menigte en zie één jongen de gang uit lopen. Ik achtervolg hem onopvallend en onthoud bij welke mensen hij gaat staan. Jongen met bruin haar. Daar heb ik niet veel aan, maar meer kan ik niet zien door het onduidelijke licht.

Ik draai me om en ga op zoek naar Raven en Kaylee, maar ze zijn nergens te vinden. Ik draai me verschrikt om als een hand zich op mijn heup plaats. Ben een rustig meisje. Sla hem niet in elkaar. Een grijnzende Logan staat voor me en kijkt me uitdagend aan.

'Wat doet een meisje zoals jij hier op het feest?'

'Feesten, zie je dat niet?'

'Pittig.' Hij zet een stap dichterbij en ik ruik een lichte alcoholgeur. Hij is nog niet dronken, dat kan ik zien.

'Ik houd niet van arrogante zakken, dus ga weg,' sis ik. Hij negeert mijn opmerking echter volledig en zet zelfs nog een stapje dichterbij.

'Dakota!' Kaylee komt naar me toe gewankeld en botst onderweg tegen drie mensen aan, om vervolgens om mijn nek te gaan hangen. 'Ik was naar je op zoek,' mompelt ze onduidelijk.

'Je bent dronken, Kaylee.'

'Niet. Hoe kom je daarbij?' Ik negeer haar gemompel en vraag haar waar Raven is. Ze reageert niet en valt bijna om, maar ik kan haar nog net op tijd opvangen.

'We gaan Raven zoeken en dan gaan we naar huis, goed?' Ze schudt hevig haar hoofd en krijgt dan Logan in het vizier.

'Wie is dat lekkertje? Ik wist niet dat je een vriendje had, Dakota.'

'Kaylee, dit is Logan. Een ontzettende idioot en níet mijn vriendje.'

'Maar waarom had hij zijn hand dan op jouw heup.' Voor een dronkelap is ze best oplettend. En ik vind het niet heel erg leuk.

'Omdat hij een vieze pedofiel is die niet van meisjes af kan blijven. Maar jij moet gaan slapen, goed?' Ze schudt weer heftig haar hoofd, maar valt daarbij op de grond. Ik had haar niet los moeten laten. 'O shit. Kaylee!' roep ik. Ik probeer haar op te tillen, maar ik mag mijn spionnentechniek niet gebruiken. Het resultaat is dat ik het spartelende kind niet omhoog krijg. Logan staat geamuseerd toe te kijken.

'Laat mij helpen.' Hij duwt me aan de kant en pakt Kaylee in een snelle beweging op. We lopen samen naar boven en hij legt haar neer op een bed in een kamer. Ze valt al snel in slaap.

'Dank je,' mompel ik. Ik haat het om iemand te bedanken. En al helemaal bij arrogante mensen. Het streelt hun ego en daar kan ik echt niet tegen.

'Graag gedaan.'

Ik ga morgen naar een concert! AAAAAHHHH mijn allereerste concert (op K3 na dan)! Ik heb er echt heel erg veel zin in.

(Dat betekent wel dat ik morgen niet kan schrijven :(   )