Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 2

Herschreven

"Goedenavond, dit belgesprek kom van de gevangenis (...). Nourdinne (...) wilt u graag spreken. Wilt u hem spreken druk dan op 1 wilt u hem niet spreken hang dan op"

Ik druk op 1.

"Amirah?" "Nourdinne" zeg ik met tranen. "Hbiba hoe gaat het" vraagt hij met een brok in zijn keel. "Kan beter met jou" "Kan pas beter als ik met jou ben" ik glimlach zachtjes. "Weet je het geslacht al?" Vraagt hij. "Ja" zeg ik zacht. "Kom je morgen langs". "Ja ik kom morgen In sha Allah" zeg ik. "Is goed schatje. Ik hou heel veel van je, vergeet dat niet" hoor ik hem schot zeggen. "Ik hou ook van jou" zeg ik en voel de tranen opkomen.

"JE TIJD IS OP" hoor ik een agent schreeuwen. "Amirah ik moet gaan. Tot morgen ik wil wat met je bespreken" zegt hij snel. Voordat ik wat kan zeggen hoor ik een agent weer schreeuwen en word er opgehangen. Waarom behandelen ze hem zo slecht? Hij verdient dit niet. We hebben niet eens 30 seconden kunnen praten..

Ik mis hem. Zijn zachte lippen. Zijn armen om me heen. Zijn lieve woorden. Zijn lach. Alles.

Ik ruim alles op wat ik heb gegeten. Ik loop met moeite naar boven. Ik poets mijn tanden en val in diepe slaap.

~

Ik kijk naar het grote woord bovenaan op het grote gebouw. Gevangenis. Ik had hier vanaf kleins af aan al een angst voor. En kijk nu.. ik heb het vaker bezocht dan ik had gedacht.

Ik meld me bij de balie. Ik moet zoals elke keer langs de douane. En ze laten me binnen. Ik loop naar de stoel waar ik moet zitten. Even later zie ik allemaal gevangen de deur uit komen. Met handboeien om hun handen. Even later zie ik Nourdinne der uit komen. Maar hij heeft een blauwoog. Wallen. En een baardje.

Mijn emoties slaan op hol, ik moet voor de honderdste keer huilen.

Als hij me ziet veranderd zijn sombere blik naar een blije blik. Hij gaat zitten. "Amirah" zegt hij. "Ik heb je gemist" fluisert hij. "Ik jou ook" "Het is een jongen, Nourdinne" zeg ik meteen. Ik zie een korte twinkeling in zijn ogen. "Ik hou van je Amirah als ik terug ben gaan we alles inhalen, ik zal jou en onze zoon alle liefde van de wereld geven" zegt hij met tranen in zijn ogen.

"Wie heeft dat gedaan? Wat is er gebeurd?" Vraag ik en kijk naar zijn oog. "Gewoon een flikker die niet op zijn beurt kon wachten" zegt hij geïrriteerd. Nourdinne aub let goed op je zelf, je mag der bijna uit geen gekke dingen doen dat je langer moet blijven" hij knikt zwakjes. "Aub Nourdinne je hebt al lang genoeg gezeten ik kan dit niet meer alleen aan" zeg ik met een traan. "Hbiba niet huilen, voor dat je het weet ben ik weer naast je" hij wilt mijn traan wegvegen. Maar een agent roept dat hij me niet mag aanraken. Ik zucht zachtjes.

"Hoe wil je hem noemen?" Vraag ik. "Jij mag kiezen" vervolg ik dan. "Nasserdine" zegt hij trots. "Prachtige naam" zeg ik.

"Wist je dat mensen in de gevangenover jou praten" "Huh hoe dan" "Ze zeggen steeds je hebt een goeie vrouw, ze is een van de weinige die bij me blijft terwijl ik vast zit" hij glimlacht. Eerlijk gezegd kan het me niet zo veel schelen wat anderen zeggen, het enige wat ik wil is dat hij terug naar huis komt.

"Ik hou zoveel van je Amirah" "Denk je nou echt dat ik jou in de steek zou laten, ik blijf bij je voor altijd" zeg ik. Een rolt een traan over zijn wang. Nooit huilt hij, maar als ik hem zo zie. Scheurt het mijn hart alleen maar meer.

"Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik van je hou" zegt hij wat vrolijker. "Tot we dood gaan" fluister ik. "Ik wil je zo graag knuffelen en kussen en en en..." zegt hij. "Ik jou ook Nourdinne, ik jou ook"

"Maar wat wou je met me bespreken?" Vraag ik hem. "Ik heb wat met mijn broer besproken.. Als je het goed vind natuurlijk wil ik graag dat hij en zijn vrouw bij jou komen overnachten. Je bent hoogzwanger en je kan elk moment bevallen. Ik wil niet dat je alleen bent in deze lastige situatie... Het is mijn schuld dat je alleen bent en het spijt me zo erg. Maar ik wil dat jij en de baby veilig zijn en niet alleen zijn..." zegt hij en staart me aan.

Ik denk even na, ik vind dit natuurlijk lastig. Alleen... zonder hem. Maar hij heeft gelijk, als we wat gebeurt dan moet er iemand zijn om me te helpen. Als mijn vliezen breken moet er iemand zijn..

"Ik vind het goed" zeg ik dan zacht. "Hij zal je bellen vandaag en dan kunnen jullie afspreken. Het spijt me lieverd. Het spijt me zo erg, dat ik hier niet bij kan zijn... Dat ik je alleen laat" zegt hij schor.

"DE TIJD IS OM" hoor ik een agent schreeuwen. Alle gevangenen staan op en nemen afscheid van hun bezoek. Hij staat met tegen zin ook op. Als ik op sta kijkt hij met grote ogen naar mijn buik. "Ik hou van je" zegt hij snel. "Ik ook van jou" ik wil hem zo graag knuffelen. Maar dat mag niet. Iedereen is al doorgelopen. "Nourdinne door lopen!" Schreeuwt een agent. Hij loopt door. Een traan rolt over mijn wang. Voor hij de deur uit word geduwd geeft hij me nog een knipoog.

Ik loop de ruimte uit. Ik loop snel naar een wc en veeg mijn tranen weg. Kom op Amirah, voor dat je het weet is Nourdinne terug. Kom op je kunt dit. Nog even volhouden...

Ik loop met wat meer zelfvertrouwen de gevangenis uit. Ik loop naar mijn auto. Ik start de auto. Ik pak mijn telefoon en kijk naar mijn achtergrond. Een foto van mij en Nourdinne. Wat waren we daar gelukkig zeg. Soms wil ik gewoon terug naar die tijden... Ik schud de gedachtes van me af.

Ik rijd naar de albert heijn. En haal paar dingen voor in huis. Ik rijd door naar de prenetal en ik haal allemaal spulletjes die ik nodig heb voor Nasserdine. Ik ga dan weer terug naar huis.

Mensen noemen me gek, dat ik nog bij Nourdinne ben. Dat ik bij hem blijf. Dat ik hem elke keer bezoek. Maar zij begrijpen echte liefde niet. Nooit zal ik hem in de steek laten. Nooit.

Mijn ouders, zij hebben mij in de steek gelaten. Ze wouden dat ik ging scheiden van Nourdinne, toen ze hoorde dat hij voor 8 maanden vast moet zitten. Ze vonden dat een echte man niet zijn vrouw in de steek kon laten. En ze vonden het al helemaal niet goed dat het een crimineel was.

Maar een ding weet ik zeker. Nourdinne is geen crimineel. Hij is onschuldig. Ik weet het zeker, die drugs was niet van hem. Ik durf het te zweren.. Nourdinne is onschuldig.

Zoals ik al zei, zal ik Nourdinne nooit in de steek laten. Mijn ouders hebben mij zelfs in de steek gelaten. Ik zal er altijd voor Nourdinne zijn...