Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 5

Herschreven

Perspectief Nourdinne:

Mijn prinesje loopt de ruimte uit terwijl ik naar binnen word geduwd door een agent. Ik wou hem uitschelden maar bedacht me dat ik me goed moet gedragen.

Ik moet weer terug naar mijn cel. Ik ga liggen op mijn bed. Dit kan ik niet eens een bed noemen man.
Ik staar naar het plafond. Ik ben echt zo dankbaar voor Amirah. Ik heb haar zo lang in de steek gelaten. En ze is nog steeds bij me, ze steunt me nog steeds. Ze geeft me het beste cadeau van de wereld, een zoon. En wat doe ik? Ik laat der in de steek en zit hier te rotten in een cel. Ik haat het feit dat ze daar alleen is, en pijn lijn door mij.

Ik zou het begrijpen als ze van me zou willen scheiden, of me in de steek gelaten zou hebben. Maar nee, ze is de gene die me het meest heeft bezocht en gesteund. Ik denk elke dag aan haar. Ik heb hier niks anders te doen dan aan haar denken.

Ik hoor gesnurk van me celmaatje wat mijn gedachtes onderbreekt. Ik weet echt niet hoe deze gast kan slapen. Het is hier een hel. Me dag bestaat niet meer dan liggen, zitten, nadenken, pissen in een verotte wc, geschreeuw aanhoren, handboeien om, gare eten eten, werken, beetje rondlopen, praten met andere gevangenen en ja.. niks bijzonders dus.

Oh ja ik moet naar de Directeur. Ik moet wat regelen. En ik bof wel, want de directeur is de vriend van me vader. Dus ik zal me best doen, of zelfs me vader inlichten. Om iets te regelen natuurlijk.

Ik sta op. "Eey" zeg ik tegen een agent. "Wat" hij voelt zich echt stoer omdat we niks kunnen doen maar als deze gevangen niet in de gevangenis zouden zitten zat ie allang te pissen in zijn broek.  "Ik moet de directeur spreken" "Waarom" "Zijn jou zaken niet" zeg ik geïrriteerd. Gaat hij nog zijn werk doen? "Begin rustig te praten voor dat je niks meer mag" "Ga je nog de directeur vragen" zeg ik ongeduldig. Hij pakt zijn walkietalkie en verbind met de agent bij de directeur.

"Je mag" zegt hij. Hij doet me handboeien om via de trallies en hij schreeuwt dat de cel open mag. Ik stap uit en hij houd me vast. Hij schreeuwt dat cel dicht moet gaan en hij gaat dicht.

(Ik weet dat alleen door prisonbreak ben nooit in een gevangenis geweest x firxoxo)

Als ik bij de directeur ben worden we alleen gelaten. "Wat is er nou weer Nourdinne" "Zoals u al weet, heb ik een vrouw" hij knikt. "Ze gaat binnen 2 weken bevallen en ik mag pas weg over 3 weken naar huis. Maar ik wil zo graag bij de bevalling zijn van mijn eerste kind, mijn eerste zoon" smeek ik hem. Hij kijkt me aan. "Alleen onder toe zicht met een agent en je houd je handboeien om" ik knik. "En durf iets te flikken dan komen er consequenties" zegt hij streng.

"Ik ben u echt dankbaar" bedank ik hem. "Kan ik mijn vrouw bellen en het goede nieuws vertellen" hij knikt. Hij pakt zijn telefoon, en ik toets der nummer in. Natuurlijk ken ik die uit me hoofd.

"Met Amira" Hoor ik haar prachtige verlegen stem zeggen. "Amirah hbiba" "Nourdinne?" "Ja hbiba" "Hoe kan je bellen?" "Heb geregeld met de directeur" "Oh oke" "Ik heb goed nieuws hbiba" "Vertel" "Ik mag bij de bevalling zijn maar er moet een agent bij zijn" "Echt?! Beter dan helemaal niet omg Nourdinne ik hou van je" zegt ze blij. "Ik hou ook van jou" "Wat ben je aan het doen?" "Ik zit in de auto, heb paar dingetjes gehaald en ga nu terug naar huis" "mag je wel rijden?" "Eigenlijk niet" "Amirah aub laat Fatiha of Rayan of Wissal voortaan voor je rijden" "Ja je hebt gelijk" de directeur wenkt dat het genoeg is.

"Hbiba ik moet gaan, ik spreek je later ja ik hou van je en van onze kleine" "Ik hou ook van jou" "Bellens"

~

Terug in me cel,
Ik bid het dagelijkse gebed asr. Ik hoop dat Allah swt mijn smeekgebedes accepteert. Ik bedank hem voor alles. Vergeet nooit mensen, hoe zwaar je het ook hebt. Bedank Allah swt altijd!

Ik kijk naar een foto die ik hier heb hangen. Van Amirah en mij. Ik mis der mooie grijsgroene ogen. Der lange bruine golven en de blonde lokken. Der schattige handjes die me masseren of aan me zitten. Der dikke zachte lippen. Der heerlijke kookkunsten. Haar lach. Haar schattige kuiltjes. De manier hoe ze slaapt. Als ze boos op me is. Of als ze bang is. Als ik me verveel dat ik aan haar haren zit. Alles gewoon. Elke dag herhaal ik in mezelf wel hoe mooi Amirah is. En hoe blij ik met haar ben.

Zonder haar ben ik niks.