Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 41

Ik roer door de marokkaanse hrirra. Het is al de 2e week van de Ramadan. Het is zwaar, vooral omdat de tijden laat zijn. Maar we houden het vol.

Nourdinne komt binnen lopen. "Schat ik ga naar de moskee, moet ik wat voor je halen uit de winkel" "Ja 2 stokbrood, dadels en citroen" zeg ik. Hij knikt een geeft me een kus op de wang. "Tot straks hbiba" zegt hij. "Tot straks" zeg ik. Ik hoor de deur dicht gaan.

Hij gaat elke dag naar de moskee. Wat echt goed is van hem. Hij gaat altijd naar het duhr gebed en isha gebed. Dat is vast bij hem en als het hem lukt ook de andere gebeden. Ik ben echt trots op hem.

Ik hoor Nasserdinne huilen. Ik loop naar boven en pak hem op. "Hey schatje je hebt trek he, jaa mama gaat een flesje voor je maken" zeg ik en verschoon hem snel. Ik neem hem mee. Ik was eerst mijn handen en maak dan een flesje terwijl ik hem in mijn armen vast heb. Ik voel of het flesje warm genoeg is.

Ik plof neer op de bank en geef hem rustig het flesje. Ik kijk naar zijn prachtige gezichtje. Zijn felblauwe ogen die hij van Nourdinne heeft.

Hij heeft nog een beetje last van de besnijdenis, maar al veel minder. De pijn is al bijna helemaal over. Sterke jongen.

Ik denk na over hoe het gaat. Nu? Het gaat nu.. uhm. Best goed met mij, met ons. Met Nourdinne en mij gaat het alsmaar bezig. Sinds hij vreemd is gegaan is hij alleen maar liever en liever. Ik snap het wel, ik weet echt niet hoe ik het zou moeten volhouden zonder hem.

Wisten jullie nog toen ik ff blut was? Daar merk ik nu niks meer van. Niet dat ik met mijn geld ga lopen showen. Ik ben nog steeds best zuinig. Je weet maar nooit er kan een dag komen dat je geld hard nodig hebt. Maar Alhamdoulilah alle tijden.

Ik pak mijn telefoon en scrol wat door Insta. De iphone 8 plus en iphone X zijn pas een paar weekjes uit en iedereen heeft ze. Ik zeg eerlijk die iphone 8 plus vind ik echt prachtig. Die roze, wauw gewoon.

Ik zie dat het flesje op is en leg mij  telefoon weg.

Ik veeg zijn mondje af en laat hem boeren. Ja hoor daar is het boertje. Wat hij maar al te goed kan.

Hij kijkt me met zijn felblauwe ogen aan en begint wat te mompelen. Hij is klaarwakker zo te zien. Ik zet hem in zijn loopwagentje en hij begint zich zelf uit te vinden. Ik zet op de tv wat Koran op. En ik maak het eten af.

Ik pak mijn telefoon der bij. Ik wil net Marouane gaan bellen maar bedacht me dat het geen goed idee is. Want hij is vast in de moskee.

Ik druk zijn nummer weg. En op dat moment word ik gebeld door Wissal haar nummer.

Ik hoor geen Wissal maar haar man. "Amirah! Wissal is aan het bevallen, ze is al een uur of 2 bezig, kun je komen ze vraagt om je" zegt haar man gestresst. "Welk ziekenhuis" "(...) ziekenhuis" "on my way" zeg ik en hang op.

Ik pak Nasserdinne op en ren naar boven. Ik kleed hem om en neem hem dan mee naar mijn slaapkamer. Ik kleed me ook om. Ik steek mijn haren in een strakke staart naar achter. Ik doe wat wenkbrauwgel, mascara, lippenstift en bronzer en pak kauwgom. Ik vul me handtas en ik trek mijn schoenen aan. Ik loop weer naar beneden. Ik pak een thermokan en zet soep der in. En zet het in een albert heijn tas. Ik doe nog allerlei lekkerneijen in voor Wissal en ik pak de cadeautjes die ik al eerder had gekocht voor haar als ze zou bevallen.

Omg! Ik besef het nu pas. Wissal gaat bevallen.

Ik zoek de auto sleutels van Nourdinne en op dat moment komt hij binnen. "Waarom zo gestresst?" Zegt hij. "Wissal is aan het bevallen!" Zeg ik. "Ga je naar der?" "Ja duh" "ik ga mee" "pak Nasserdinne please" hij knikt en pakt Nourdinne.

Ik pak mijn telefoon en de tassen en loop naar de auto waar Nourdinne, nasserdinne aan het inpakken is. Ik ga zitten. Nourdinne stapt ook in en rijd meteen weg. Ik geef hem het ziekenhuis door.

Aangekomen lopen we meteen naar de balie. "Waar ligt Wissal el (...)" zegt Nourdinne. de balie mevrouw kijkt hem verleidend aan. Een steek van jaloezie gaat door me heen. "Hij vroeg je wat" zeg ik bot. Wow waar heb ik dat lef vandaan gehaald? Ik zou dat normaal nooit durven. Raar.

Ze kijkt me vies aan. "Hier heb ik totaal geen tijd voor" zegt Nourdinne. Hij draait de computer om. "Hier Wissal el (...) kamer 304" zegt nourdinne. "Was dat zo moeilijk?" Zegt hij. De vrouw kijkt ons nog steeds met open mond aan.

We lopen naar de lift. Ik lach nog steeds om de actie van Nourdinne. "Lach je me uit" zegt hij. "Nee nee" zeg ik half lachend. Hij trekt me tegen zich aan. "Mevrouwtje was een beetje jaloers he" zegt hij. Ik bloos. Een marokkaans meisje en een turks meisje komen langs lopen en kijken me bijde vies aan. Nourdinne geeft me een kus op mijn wang.

Ze kijken nog viezer we lopen naar de lift. Zo te zien heeft Nourdinne hun niet gezien. Beter ook.

Ik druk op nummer etage 3. Ik kijk naar Nasserdinne die om zich heen zit te kijken. Ik glimlach breed.

Aangekomen bij hun kamer blijven we maar buiten wachten. Ik zie de vader van Wissal voor de deur wachten. Ik groet hem. "Salam 3amie" "Aah Amirah! Salam" zegt hij blij. Hij groet Nourdinne ook en we houden een praatje. Na een klein half uurtje komt de schoonmoeder van Wissal naar buiten lopen. "Komen jullie?" Zegt ze.

We staan met zijn drieeen op. En lopen naar binnen. Ik zie Wissal uitgebut en bezweet op het bed liggen. En haar man trots met zijn zoon in zijn handen. "Amirah!" Zegt ze blij. Ik loop naar der toe en knuffel der. "Ik ben trots op je" fluister ik. Ik feliciteer der en groet de rest in de kamer.

"En? Hoe heet hij?" Vraag ik. "Salah" zegt haar man trots. "Mashallah" zeg ik. Ik krijg hem in mijn armen en hij is prachtig! Hij is een mix van hun allebei. Nourdinne heeft Nasserdinne in zijn handen.

"Kijk is Nasserdinne daar is jou vriend" zegt Nourdinne. Nasserdinne begint breed te glimlachen. Waardoor iedereen lacht.

We blijven nog een tijdje kletsen. Ik geef der haar soep en cadeautjes. "Had echt niet gehoeven schat" "jawel hbiba" zeg ik.

Over een uur is het al Maghreb. "Sorry Schat ik ga weg, het is bijna maghreb en moet het eten nog verwarmen enzo" "Isgoed lieverd, super bedankt dat je bent langsgekomen!" Zegt Wissal. Ik geef der een knuffel. Ik groet de rest in de kamer en ik knuffel extra lang met de moeder van Wissal. Zij was altijd mijn tweede moeder.

"Wanneer kom je weer bij me langs?" Zegt ze. "Binnekort Inshallah" zeg ik.

-

We zitten in de auto opweg naar huis. "Ze hebben een prachtig kind Masha Allah" zeg ik. "Zeker, net als onze Nasserdinne" zegt hij.

Hij kruist zijn vingers door de mijne en plant een kus op mijn hand.