Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 53

"Is dat je zoontje?" Zegt Amina jaloers aan Nourdinne. Hij knikt verlegen. Sinds wanneer is hij verlegen?

Ze plakt zo wat bij Nourdinne. En hij laat het allemaal toe. Wat me pijn doet.

Het word me allemaal te veel en ik sta op. En loop weg. Ik zoek de wc ergens.

Als ik het heb gevonden ga ik naar binnen. Ik zucht. Ik kijk in de spiegel.

Ben ik niet mooi genoeg? Ben ik te dik? Te lelijk? Te irritant? Raakt hij me zat?

Duizenden vragen spoken door mijn hoofd. En er rolt een traan over mijn wang.

Er komt iemand binnen lopen. Ik veeg snel mijn traan weg.

Ik kijk op en ik zie gelukkig Yassira staan.

"Lieverd niet huilen" zegt ze en trekt me in een knuffel.

"Het is vast allemaal een misverstand. Laat haar niet stoken tussen jullie huwelijk" zegt ze en veegt mijn traan weg.

"Zag je dat dan niet? Hoe ze naar elkaar keken en hoe ze plakt bij hem. En hij laat het toe" zeg ik zacht. "heeft hij niet genoeg aan mij ofzo? Als ik alleen zou praten met andere man zou hij der een heel drama van maken"

"Ik lijk nu echt op een jaloers wijf" zeg ik lachend. Ze lacht mee.

"Je hebt alle recht om jaloers te zijn, Tarik en ik hebben heel vaak zulke dingen" ik lach.

"Maar er is al zoveel gebeurd tussen ons en ik wil niet dat hij nog een keer vreemd gaat en me die pijn bezorgd" "Lieverd, zo moet je niet denken, het zal vast niets zijn"

"Je hebt gelijk, het is alleen sinds hij vreemd is gegaan heb ik wat minder vertrouwen snapje"

"Ja ik snap het helemaal, maar kom het eten zal er vast zijn en trek je er niks van aan joh. En als ze te ver gaat zeg ik er wel wat van en als het nodig is klap ik der" ik schiet in de lach. Ik veeg mijn gelekte mascara weg.

"Dankjewel je bent een schat"

We lopen terug naar de tafel. Ik zie ze gezellig praten.

Ik ga zitten op mijn plek.

"Yassira" zegt Nourdinne. "Ja?" Ik kijk hem aan. "Zou ik op jou plek mogen zitten dan kan ik naast mijn vrouw zitten" Amina kijkt Nourdinne geschrokken aan. "Ja Tuurlijk" hij staat op en komt naast me zitten. Nu zit inplaats van Nourdinne, yassira naast Amina.

Nourdinne trekt me tegen zich aan en drukt een kusje op mijn wang. Hij kijkt me lief aan. Ik glimlach. En zie dan de ober komen met ons eten.

Iedereen maakt snap er van en we beginnen dan rustig te eten.

Ik zie dat ik een appje krijg van Yassira.

"Zie je? Ik zei het toch het komt wel goed. Nourdinne houd veel van je en daar kan Amina niet tussen komen" ik kijk der lief aan. Ze knipoogt. "Je bent echt de beste!"stuur ik terug.

Ik leg mijn telefoon neer. Nourdinne kijkt me aan. En knipoogt naar me. Waardoor ik het warm krijg. "Mond open" zegt hij. Ik doe wat hij zegt en hij voert me een kleine sushi.

Amina kijkt me dodelijk aan. Heb ik haar wat aangedaan ofzo?

We eten rustig ons eten op. En kletsen van alles. Amina snauwt me de hele tijd af als ik antwoord geef op een vraag die bijvoorbeeld Tarik of Yassira stelt. Nog even en ik ga mijn woede niet meer kunnen beheersen.

Als ons eten opgeruimd is lopen Tarik en Nourdinne naar de kassa om te betalen. Wij lopen alvast naar de uitgang.

Nu pas valt het me op wat Amina aan heeft. Als Nourdinne maar niet op haar lichaam gaat vallen. Ze heeft een normaal lichaam. Ik word nog misselijker.

Ze komt naar me toe lopen. "Mag ik je lelijke baby vasthouden" "Pardon? Lelijk?" "Ja je hoorde het wel mag ik hem vasthouden of niet" "Nee, hij slaapt en ik wil zijn slaap niet verstoren" ze zucht hard in mijn gezicht. Ik rol met mijn ogen.

Gelukkig komen Tarik en Nourdinne al onze richting op lopen.

Nourdinne loopt mijn richting op. Maar kijkt naar Amina. Ik zie Amina hem verliefd aan kijken. Ze gooit een knipoog. Hij blijft maar kijken. Waarom kijkt ie nou zo lang naar der? Het is zo opvallend wat hij doet. Ziet niemand het dan?

Ik kijk hem ongelovelijk aan. Ik zie Yassira me medelijdend aan kijken. En Tarik vind het ook vreemd.

Hij herstelt zich weer en richt zich op mij. Ik rol met mijn ogen en duw de kinderwagen en loop alvast door. Nourdinne loopt naast me.

"Wat wil je nu gaan doen?" Vraagt hij. "Boeit me niet" zeg ik geirriteerd. Hij kijkt me vreemd aan. Ik stop met lopen. "Duw jij hem maar" zeg ik zonder hem aan te kijken en ik loop naar Yassira. Ik ga naast der lopen.

"Trek je der niks van aan" zegt ze. "Zag je dat net?" Ze knikt. "Ze kennen elkaar ik weet het zeker" "Maar van waar dan?" Ik haal mijn schouders op.

"Ik vrees gewoon voor het ergste" "Dat moet je niet doen, kom op jullie houden van elkaar" ik slik hoorbaar. Ik kijk achter me en ik zie Amina steeds aandacht zoeken bij Nourdinne.

Tarik is toch haar stief broer? Waarom zegt hij der niks van?

-

We zijn bij het stuk waar we afscheid gaan nemen.

Ik kijk om me heen maar zie Nourdinne niet. Ik zie alleen Yassira en Tarik en de kinderwagen.

Ik kijk wat verderop en die Amina en Nourdinne discusseren.

Waar zouden ze het over hebben?

Ik ga ze maar niet storen. Ik kijk in me tas. Ohja! Ik heb de reserve auto sleutels. Ik knuffel Yassira en geef Tarik een hand. "Ik zie jullie nog wel" "Naar waar ga je?" "Alvast naar de auto want zo te zien zijn hun druk bezig" zeg ik en richt mijn blik op Nourdinne die zijn handen over mekaar heeft en luistert naar wat ze zegt.

Ik loop snel weg met de kinderwagen. Ik zie de auto al en doe hem open. Ik leg Nasserdinne in de auto die inmiddels wakker is. Ik klap de kinderwagen in en zet het in de kofferbak.

Een traan rolt zonder besef over mijn wang. Ik ga voorin zitten en kijk naar buiten.

Hij heeft deze avond nauwlijks aandacht aan me besteed. Niet dat ik en trutje ga spelen en alleen aandacht van hem wil. Maar een beetje kan toch wel? Inplaats van alleen maar kijken naar die Amina.

Mijn gedachtes worden verbroken door de deur die open gaat. Geschrokken kijk ik op. Het is Nourdinne maar.

Hij gaat zitten. En zucht. Hij kijkt me ook aan. "Waarom huil je?" Zegt hij.

"Waar hadden jullie het over?" Negeer ik zijn vraag. "Wie is we?" "Jij en Amina" "Oh niks" hij wend zijn blik van me af en start de auto.

"Wat is niks" "Niks ja! Hou op!" schreeuwt hij.

"Waarom schreeuw je?" Vraag ik zacht. "Sorry" zegt hij schor. Ik negeer zijn 'sorry' en leun wat achterover. Ik kijk uit het raam.

De auto rijd weg en er is een dodelijke stilte. Ik sluit mijn ogen en beland ff in mijn eigen wereldje.

*****

Vanavond nog een?