Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 28

Zonder twijfel ren ik naar boven. Ik pak de grootste koffer die ik vind en gooi al mijn spullen der in. Na 4 koffers stop ik. De onbelangrijke dingen laat ik hier. Ik haal ze later op.

Ik pak een grote koffer en loop naar Nasserdinne zijn kamer. Ik pak AL zijn spullen. Al zijn kleding en flesjes, luiers alles alles alles. In meerdere koffers.

De tranen kennen geen einde. Hoe kan hij dit doen?!

Ik heb 8 maanden op hem zitten wachten. zwanger en al. Ik heb al mijn geld verloren door hem eerder vrij te krijgen. Ik ben bevallen van een kind. Ik heb zo lang om hem gehuild. We zijn al 3 jaar getrouwd. We hebben zo veel meegemaakt. Ik heb mijn ouders laten zitten voor hem. Ik heb mijn eer aan hem gegeven. Ik heb hem mij zelf gegeven. Hoe kan hij dit doen dan?

Wat moet ik nu gaan doen? Ik heb niks meer. Ik ben blut door Nourdinne. Ik heb een kind die steeds huilt voor mijn borst. En ik heb me ouders niet die me steunen. Wissal! Nee ze heeft een man dat kan ik niet doen. Marouane! Maar hij heeft zijn eigen leventje. Weet je wat ik probeer het gewoon.

Zuchtend sta ik op ik kijk in de spiegel. Lang leve waterproof mascara. Ik veeg mijn tranen weg en steek mijn haar in een staart. Me ogen beginnen rood te worden.

Ik pak alle koffers naar beneden. Ik stop ze allemaal in mijn eigen auto in de garage. Als ik eindelijk met alle koffers klaar ben zoek ik naar mijn paspoort, id en al mijn pasjes en spullen enzo. Ik doe ze allemaal in me tas. Ik loop naar de keuken en pak eten wat ik heb gemaakt in. Ik neem nog een paar snacks mee en stop ze allemaal in de auto. Ik check nog alles en neem mijn laatste spullen mee. Ik pak ook de kinderwagen. Oh ik heb nog 5 jassen hier beneden liggen. Ik pak ook die jassen en leg ze in de auto.

Ik pak nasserdinne goed in. Hij is zo onschuldig. Zijn mooie gezichtje. Mijn schatje. Hij is de enige reden dat ik sterk blijf.

Ik rij de garage uit. En rijd ik weet niet waar naar toe.

De tranen nemen weer hun gang. Ik moet gewoon kotsen van het beeld van Nourdinne met die wijf in bed. Ik veeg mijn tranen weg.

Dit gevoel kan ik niet beschrijven. Mijn leven is in een klap verandert. Mijn hart is uit mijn lijf gerukt.

Hoe kon hij?! Hoe?! Hoe kon hij na dat nog thuis komen en zo lief doen tegen zijn vrouw en zoon. Hij is geen vader. Hij verdient de naam vader en man niet. Tvoe!

Ik ga op een afgelegen plekje parkeren. Ik leun met mijn hoofd op het stuur. En huil het uit. De tranen willen niet stoppen.

Na een tijdje herstel ik me weer. Met een verslagen gevoel kijk ik naar Nasserdinne. "Het spijt me Nasserdinne, die klootzak heeft alles verpest maar ik zal met heel mijn leven voor je zorgen" zeg ik zacht. Wetend dat hij me niet verstaat.

Ik neem goed adem. Ik pak mijn telefoon en zie een paar appjes van Nourdinne.

"Schat, kom je nog?" Staat er. Ik negeer het en bel Marouane.

Hij neemt meteen op.

"Hey prinsesje" zegt hij schor. "Hey" zeg ik met een brok in me keel. "wat is er? Je klinkt anders" "Ben je thuis?" "Ja hoezo?" "Kan ik langskomen aub" zeg ik en houd mijn tranen in. "Ja tuurlijk! Maar wat is er gebeurd?" Vraagt hij bezorgd. Ik barst in tranen uit. "Amirah?!" "Ik vertel het je zo wel" zeg ik trillend. "Maar.." hoor ik nog voor ik ophang. Ik leg mijn telefoon neer op de andere stoel.

Ik rijd weg. Ik kijk snel naar Nasserdinne. Hij slaapt als een roos. Schatje.

Ik zet Koran op. En Ik kalmeer wat tijdens het rijden. Ik reciteer mee met koran en al snel ben ik aangekomen bij zijn huis. Ik stap uit en pak de kinderwagen. Ik zet Nasserdinne der in. De deur vliegt open. En ik zie Marouane met een bezorgde kop naar me toe lopen in zijn pyjama short en thsirt. Op blote voeten en zijn haren in de war. Hij is vast net wakker.

Hij komt naar me toe en knuffelt me meteen. Ik knuffel terug en voel me veel beter. Ik heb zijn armen gemist. Ik snuif zijn geur op. "Kom naar binnen" zegt hij. Ik knik. Hij neemt de kinderwagen over. Ik pak mijn tas en doe de auto goed opslot. Want al mijn spullen liggen daar.

Ik loop naar binnen en ik Nasserdinne laat ik in de kinderwagen.

Ik trek mijn jas uit. En hang het op. "Vertel me wat er is" zegt hij en trekt me naar zijn slaapkamer. We gaan zitten op het bed. "Ik lag nog te slapen maar vertel" "oh sorry" "me3lish vertel" ik zucht. En ik ga achterover liggen.

Ik heb geen zin om te praten. Hij kijkt me bezorgt aan. Ik pak mijn telefoon der bij. En toets mijn code in. Ik pak de video's der bij en laat ze zien.

Hij pakt de telefoon van me over en mijn tranen nemen hun vrije gang. Ik wil niet kijken naar die video's. "Kijk ze alle 4" zeg ik schor.

Ik sluit mijn ogen. Na enkele seconden hoor ik iets hards op de grond vallen. In een ruk gaan mijn ogen open. Ik zie Marouane woest ijsberen.

"Is hij gek geworden?!" Schreeuwt hij. Ik veeg mijn tranen weg. Als hij me hoort snikken komt ie geschrokken naast me zitten hij neemt me in zijn armen en sust me.

"Het komt allemaal goed" zegt hij. "Het komt niet goed!" Zeg ik huilend. "Ik heb alles opgegeven aan hem, mijn eer, mijn geld, ik heb een zoon met hem ik ben al jaren getrouwd en ik heb mijn hart gegeven alles en kijk wat hij flikt" zeg ik huilend. Hij tilt mijn gezicht op. En veegt mijn tranen weg. Waardoor ik in zijn ogen moet kijken.

"He, je bent mijn kleine prachtige zusje, en ik laat iemand dit niet zomaar bij je flikken. Ik zal tot de bodem uitzoeken wat hier achter zit. En jij blijft voorlopig hier met Nasserdinne. Het zal zwaar worden, maar je bent sterk en ik ben en blijf er voor je" zegt hij. Ik kijk hem dankbaar aan. Ik knuffel hem stevig. Alsof ik hem kwijtraak. Ik hou zoveel van Marouane.

"Maar... ik wil je niet storen, je hebt een rustig leventje en komt je zeurende zusje met haar huilende baby bij je" "doe normaal Amirah, je blijft hier. Het is ook jouw huis, je bent hier voor altijd welkom" ik zucht. "Dankjewel Mar, ik weet niet hoe je ik moet bedanken" "Je kan me bedanken door je sterk te houden en je zoontje goed opvoeden en aan Allah denken en nooit een gebed vergeten" zegt hij. Ik knik. Hij trekt me in een knuffel. "Kom kleintje van me, ik bestel wel wat eten" zegt hij. Ik knik. "Kleed je maar om ofzo heb je je spullen trouwens bij je?" "Ja ik heb veel meegenomen maar het is in de auto" "geef je sleutels ik haal ze wel" ik gooi me sleutels naar hem. "Neem maar een douche je weet waar het is en je mag de logeerkamer hebben" ik geef hem snel een kus.

Ik voed nasserdinne en laat hem dan weer slapen. Ik neem een douche. Tijdens het docuhen huil ik het uit. Ik verfris me zelf en voel me stukken beter. Maar ik ben nog steeds heel gebroken, mijn hart en vertrouwen ze zijn weg.

*******

Omg i am fcking lief. 4deeltjes op één dag! Wejowh. But blijven liken op al me deeltjes, show die love. Dan komen die deeltjes van zelf a drerries. Tot de volgende deel ❤️