Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 96

Samen met Wissal ben ik in de hotel kamer van haar en haar gezin. De afgelopen daagjes hebben we vol uit genoten in Disney Land Parijs.

Onze mannen, dus Nourdinne en Souhail zijn met de kinderen nog een rondje gaan maken in het Disney park. De kinderen zijn er dol op. We hebben alles al gezien en gedaan alleen ze vermaken de kinderen nog voor de laatste keer. En in de tussen tijd ruimen wij onze koffers in. Ik help Wissal nu met hun spullen en als we klaar zijn helpt zij me weer met mijn en mijn gezin hun spullen.

"Souhail voert iets in zijn schild" zegt Wissal na een tijdje. "Hoe bedoel je?" Ik probeer zo normaal mogelijk te gedragen en antwoorden op haar vragen. Aangezien ik als een van de weinige weet dat Souhail een grote verrassing voor hun jubileum.

"Ik weet het zelf niet eens, het knaagt gewoon aan me. Omdat ik het heb opgemerkt, dat hij een geheimzinnig doet. En een beetje snikkie. Anders dan voorheen" "Het zal vast wel niks zijn, je kent hem. Jullie houden ziels veel van elkaar en kijk jullie prachtige zoontje" ze knikt onzeker. Ik weet dat ze nog erg twijfelt.

"Je weet hoe vaak ik dit ook had, het zal vast wel niks zijn. Want kijk, hij is nu hier met jou en jullie zoontje. Hij verwent jullie en hij zorgt goed voor jullie. Hij houd zielsveel van je, het zal vast niks zijn. En als dat zo was zou hij zich heel anders gedragen en zou hij hier ook niet staan" zeg ik. Ze kijkt bedenkend voor der uit.

Ik zeg maar even niks want ik weet dat het tot haar door moet dringen. Ik vouw de laatste kleertjes van haar zoontje Salah op en doe dan de koffer dicht.

Ik weet nog hoe vaak ik in zo een situatie zat, en zij voor me klaar stond. Ze me altijd goed advies gaf. En mijn dag weer goed kon maken. Anders om ook. Ik hielp haar ook vaak. We hebben het voor elkaar over. Zonder elkaar zouden we niet staan waar we nu staan.

"Je hebt gelijk" zucht ze. "Ik moet niet zo overdrijven. Ik vertrouw hem wel. Alleen het knaagde best wel aan me" "Je overdrijft totaal niet schat, ik snap je bezorgdheid. Echt waar. Ik zou gewoon afwachten als ik jou was, en geduld hebben. Jullie houden van elkaar" na een tijdje kijkt ze me aan.

"Ik hou van je, je weet me altijd goeie raad te geven" "Nou dat heb ik van jou geleerd mop" zeg ik lachend met een knipoog.
Lachend gaan we verder.

Normaal gesproken zou ik tegen der zeggen, ga met hem praten. Rustig praten en vertel wat je dwars zit dan komen jullie samen wel tot een oplossing. Maar als ik dat nu ga zeggen dan gaat ze dat ook werkelijk doen. En ik kan Souhail het niet aan doen om in die situatie te zitten. Want dan gaat hij zenuwachtig doen en proberen te liegen. En dan gaat Wissal nog meer twijfelen.

Neeh dat is geen goeie aanpak.

Ik verbreek mijn gedachtes en klets verder met Wissal. Terwijl we de andere spullen op ruimen.

We maken daarna nog allerlei foto's van elkaar en selfies. Met onze mooie Mini Mouse haarband. Met van die oortjes en rode strik. Lachend bekijken we de foto's en daarna lopen we naar mijn hotelkamer..

-

We waren gister al aangekomen thuis. Vandaag gaan we langs mijn schoonouders. Lekker gezellig.

Ik heb me zelf en Sabrine al omgekleed. Ik wacht nu op Nourdinne die Nasserdinne zou omkleden. Ik ruim nog de laatste dingetjes op en als ze naar beneden komen vertrekken we.

In de auto heeft Nourdinne de hele tijd mijn hand vast.

"Heb je Amina nog gesproken?" Vraagt Nourdinne na een tijdje. Ik schud mijn hoofd. "Zou ook ik ook niet willen" zeg ik zacht en kijk uit het raam. Het is een gevoelige plek bij me geworden. Want zij is nou eenmaal de schuld dat ik mijn vruchtbaarheid verloren ben. Ik kan geen kinderen meer krijgen door haar. Ik lijd zo veel pijn door haar en ik heb vreselijke flashbacks door haar.

"Ze lijkt wel verdwenen te zijn, Marouane heeft via zijn vriend haar lopen zoeken. En ze hebben haar gevonden" "Hoezo zoeken jullie haar?" "We willen haar pijn laten lijden" ik kijk hem aan. "En? Is ze hier in Nederland?" Hij schud zijn hoofd. "In de tijd dat wij in Disney Land waren, hebben Marouane en een paar vrienden van hem wat geregeld" "Wat dan?" "Ze zit nu al vast in een hoeren huis, en ze blijft daar wel denk ik haar leven leven. Daar gaat ze pas echt veel pijn lijden, en niet alleen dat" geschrokken kijk ik hem aan.

Moet ik nou blij zijn of niet? Tuurlijk moet ik blij zijn. De gene die me zo veel pijn heeft laten lijden krijgt de pijn terug. In een hoeren huis nog wel, waar ze thuis hoort. Denk ik?

Toch heb ik er niet een goed gevoel over. Ik gun niemand om in een hoeren huis te zitten. Agh ja ik moet deze gedachtes verzetten. We zijn nu veilig.

"Ik wou het je al vertellen maar ik wou je sfeer in Disney Land niet verpesten" ik knik. Zijn hand glijd naar mijn boven been.
"Schat, je hoeft je niet schuldig te voelen. Ze krijgt der verdiende loon. We zijn van der af, en wij hebben elkaar. En onze familie. Ik hou van je en dat zal altijd zo blijven" ik kijk hem glimlachend aan.

"Ik wil je echt zoenen he" zeg ik lachend. Hij lacht. "Straks straks" ik glimlach. "Ik hou ook van jou" zeg ik zacht. "Wat zeg je ik hoor je niet?" Zegt hij plagend. "Ik hou van je" zeg ik lachend. "Ik hoor je nog steeds niet" zegt hij met een brede grijns. "Ik hou van je!" "Ik hoor je nog steeds niet" ik schiet in de lach en rol met mijn ogen. "Ik hou ook van jou schat" zegt hij. Ik glimlach heel erg. "Die lach wil ik elke dag zien, deze mooie lach kan mijn hele dag goed maken" zegt hij en drukt een kus op mijn hand. En kijkt dan weer naar de weg.

Onderweg naar mijn schoonouders..