Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 86

"Amirah , Amirah" hoor ik zacht. Ik wrijf in mijn ogen.

"Amirah" hoor ik weer zacht. Ik open mijn ogen en ik zie Mounir staan.

Ik ga meteen recht zitten en kijk hem vragend aan. Ik heb barstende hoofdpijn. Mijn buik, mijn buik doet pijn!

"Mounir, mijn buik" zeg ik huilend. "Het doet pijn" huil ik.

Hij tilt me in een ruk op en rent de kamer uit.

Ik ben te duizelig om me heen te kijken. Alles is wazig.

Als snel voel ik dat ik in een auto zit. Met moeite probeer ik mijn ogen open te doen. Ik zie heel wazig Mounir aan het stuur.

"Hou vol Amirah!" "Mijn buik!" Huil ik. Ik voel allemaal steken. Het doet zo veel pijn!

"Waar ga je naar.. naar toe?" Vraag ik trillend. "Ik breng je naar het ziekenhuis, en dan bel ik je familie wel enzo" ik kijk hem even aan.

Had hij dan echt gelijk? Heeft hij echt spijt? Is hij echt over me heen? Heeft hij echt zijn ware liefde gevonden?

"Je moet dan weg, Nourdinne enzo mogen je niet zien" zeg ik hijgend. Ik heb zo veel pijn!

"Je moet even weg waar ze je niet vinden. Ik doe een goed woordje voor je dat ze niet achter je aan gaan" hij knikt.

"Aub Mounir zorg.. zorg goed voor.. voor dat meisje" zeg ik huilend.

"Inshallah Amirah" zegt hij.

Als snel stapt hij uit. Hij tilt me op en rent het ziekenhuis binnen.

Ik hoor hem al snel roepen. "D-dankjewel Mounir" zeg ik zacht. Hij glimlacht.

"Ik zie je nog wel Amirah" zegt hij. En als snel zie ik hem niet meer door dat de zusters me mee nemen op een ziekenbed.

Ik kreun van de pijn. Wat is dit?!

Als snel word het zwart voor me ogen.

"Hou vol mevrouw!" Hoor ik een vrouwenstem voordat ik echt niks meer hoor.

Perspectief Nourdinne:

Zuchtend kijk ik de rest aan. Marouane, mijn schoonmoeder en mijn moeder zitten hier.

Mijn moeder heeft Nasserdinne in haar handen.

Amirah.. we missen je zo erg..

De afgelopen weken kwam Amina me steeds opzoeken. En zeggen hoe veel ze van me houd. Ze is gestoord.

Mijn gedachtes worden verbroken door mijn telefoon die afgaat.

Ik pak hem erbij. Een anoniem nummer.

Ik zucht en neem op. "Hallo?" "Goedemiddag meneer, bent u de echtgenote van Amirah (...)" mijn ogen gaan wijd open en iedereen kijkt me vragend aan.

"Ja dat ben ik" zeg ik. Mijn hart klopt sneller. Veel sneller. Ik voel mijn hart aderen overal kloppen.

"Ik moet u mededelen dat ze in het ziekenhuis (...) ligt" ik hang snel op en sta op. Ik ren naar de deur en doe mijn schoenen aan.

Ze ligt in het ziekenhuis! Oh my Allah!

Iedereen komt aangerend. "Wat is er?" Vragen ze alle 4.