Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 72

Ik word wakker door Nasserdinne, die huilt. Ik kijk naar hem en ik zie hem huilen.

Ik sta op en wrijf in mijn ogen. Ik til hem op. Ik loop naar beneden. 

Ik zie Nourdinne en Wissal praten. Als ze me zien is het stil.

Ik loop naar de keuken en sus Nasserdinne.

Ik maak een papje voor hem en zet hem in de stoel. Zodra hij zijn pap ziet is hij stil.

Ik ga bij hem zitten en geef hem zijn pap.

Nourdinne komt binnen lopen. En gaat ook zitten. Hij kijkt me hoopvol aan.

Ik zucht. Ik leg de pap en lepel neer. "Geef jij hem maar" zucht ik en ik loop weg.

Ik loop naar boven naar mijn slaapkamer.

Ik ruim de hele slaapkamer op. En zet het raam op een kiertje.

Ik kam mijn haren en poets mijn tanden en was mijn gezicht. Ik doe woedoe en verricht het gebed. Ik ruim weer alles op en ik maak mijn bed op.

Er word op de deur geklopt. En Wissal komt naar binnen.  Met een grote schaal. Met allemaal eten. Ze legt het op het bed.

"Ik kom eraan" zegt ze. Ze rent weg.

Al snel komt ze terug met Salah in haar handen en ze schud zijn flesje. Ze doet de deur dicht en gaat naast me zitten. En geeft haar zoontje zijn flesje.

"Waar is Nasserdinne?" "Hij is naar buiten met Nourdinne, ze gaan ff spelen en dan boodschappen doen" ik knik.

"Lekker geslapen?" Vraagt ze. Ik knik.

"Dankjewel he, dat je hier blijft" "Geen probleem" zegt ze lief. Ik glimlach.

"Heb je al wat kunnen na denken?" Ik haal mijn schouders op en neem een hapje van het heerlijke broodje.

"Nourdinne is helemaal van de kaart, hij voelt zich schuldig" "Dat is ie ook" zucht ik en neem een hap.

Ze wil wat zeggen maar ik onderbreek haar.

"Ik moet je wat vertellen" zeg ik. Ze kijkt me vreemd aan. "Ben je vreemd gegaan?" "Nee wat! Ben je gek" "Oke gelukkig wat dan?"

"Uhm.. eeh" "Zeg nouu"

Ze laat Salah boeren.

"Ik.."

Ze kijkt me afwachtend aan.

"Ik ben zwanger" zeg ik en kijk naar de grond.

Haar ogen sprijden open. Ze kijkt me ongelofelijk aan.

"Dat is toch geweldig nieuws!" "ja maar.." "Ik begrijp het, maar sinds wanneer weet je dit?" "Sinds gister, in het ziekenhuis. Maar je bent de eerste die het weet, aub vertel het nog aan niemand" "Nee nee ik vertel niks, maar weet Nourdinne ht nog niet dan?" Ik schud mijn hoofd.

"Je moet hem het wel vertellen he" "Ja ik weet het, maar ik wou het ook gaan doen op zijn verjaardag, maar nu dit allemaal" ik zucht hard.

Ik zie dat Salah in slaap is gevallen. "Je kan hem in het wiegje van Nasserdinne zetten" zeg ik. "En hij dan?" "Hij gebruikt dat wiegje niet meer, hij slaapt in dat andere bed" ze knikt.

"Wacht ik ga hem voor je pakken" zeg ik. Ik loop naar de zolder en til hem met moeite naar beneden. Na veel moeite is het me eindelijk gelukt. Ik rol hem naar mijn slaapkamer.

Ik maak hem een beetje netjes, ik zet er een nieuwe kussentje, hoeslaken en dekentje op.

"Dankjewel schat" "geen probleem" ze legt hem der in.

Ze komt weer naast me zitten. "Hoelang ben je al zwanger?" "1-2 weken" antwoord ik. Ze knikt en wrijft over mijn buik.

Verder leid ze me af van de situatie. We kijken samen een film en ruimen het huis een beetje op. Ik ben der erg dankbaar dat ze hier is. Maar ze moet natuurlijk wel weer morgen avond naar huis, naar haar man.

We koken samen. Nourdinne komt binnen met Nasserdinne. Hij kruipt meteen naar me toe. Ik til hem op. Hij begint me meteen kusjes te geven. Ik zie dat Nourdinne kijkt.

"Heb je lekker gespeelt?" Zeg ik en geef hem kusjes. "Kom mammie gaat je verschonen" zeg ik en loop langs Nourdinne heen naar boven.

Nasserdinne begint blij te roepen en schreeuwen. Hij zegt allemaal dingen waar ik helemaal niks van versta. Hij is echt blij.

"Sst, baby Salah slaapt" zeg ik en doe een vinger voor mijn mond. Hij is meteen stil.

Ik loop met hem naar de slaapkamer en ik trek zijn jasje en schoentjes uit. Ik verschoon hem en trek sloffen voor hem aan. Hij lacht de hele tijd.

Ik neem hem dan weer mee naar beneden en laat hem lekker in zijn speelboks spelen.

Ik loop naar de keuken en ik zie Wissal verder koken. 

Ze kijkt me kort aan. Ik glimlach. Ik praat met haar over hele andere dingen, bijvoorbeeld over haar man en haar ouders. We praten overal over behalve over Nourdinne en mij, gelukkig maar.

We dekken de tafel en Nourdinne komt al zitten .

Het is best ongemakkelijk. Maar ik geef Nasserdinne gewoon zijn eten en eet mijn eten op.

Nourdinne kijkt elke keer kort naar me.

"Blijf je hier slapen?" Vraagt Nourdinne aan Wissal. "Ja, is dat erg?" Zegt ze. "Nee blijf maar, gezellig" ik kijk niet op en concentreer me op Nasserdinne.

Na een tijdje staat Nourdinne oppeens op. "Amirah ga je nog normaal tegen me doen?" Zegt hij gefrustreert. Ik negeer het en eet verder. Hij pakt zijn bord en loopt weg.

Ik kijk naar Wissal. Ze geeft me een rustgevende blik. "Ik zou wel met hem gaan praten, vandaag of morgen" ik knik zachtjes.

We eten verder en gelukkig vinden we al snel een onderwerp waar over we kunnen kletsen.

Wissal legt Nasserdinne in de woonkamer en komt terug met het lege bord van Nourdinne.

We ruimen alles op. "Ik ga ff kijken bij Salah" zegt ze. Ik knik.

Ik ga aan de eettafel zitten. Ik verberg mijn gezicht in mijn armen en sluit mijn ogen. Leunend op de tafel.

Ik zucht hard.

Ik hou van Nourdinne, we zijn getrouwd. We hebben een kind, we krijgen nog een kind.

Maar.. we hebben sinds hij van de gevangenis te veel ruzie. Veels te veel. En elke keer komen er weer mensen tussen ons. Waarom gaat het elke keer niet goed. Voordat hij in de gevangenis zat was hij nooit zo. Zou het daardoor komen? Heeft de gevangenis hem zo gemaakt?

Mijn gedachtes worden onderbroken door Nourdinnne. "Amirah" . Ik kijk vermoeid op.

"Kunnen we aub praten" zegt hij smekend. Ik kijk hem kort aan. Maar wend als snel mijn blik af.

"Ik heb te veel aan mijn hoofd, kan ik morgen met je praten?" Hij knikt hoopvol.

Hij wilt wat zeggen maar ik onderbreek hem.

"We praten morgen" zeg ik en loop de eetkamer uit.

Met allemaal vragen die door mijn hoofd rondspoken loop ik naar boven.

Ik zie Wissal, Salah borstvoeding geven.

Ze glimlacht. 

"Wat is er? Waarom kijk je zo, het lijkt alsof je een spook hebt gezien" ik schud met mijn hoofd.

"Nour vroeg of we konden praten maar ik zei dat ik morgen met hem praat. Ik moet nog ff een nachtje slapen en nadenken" zucht ik.

"Verstandige keuze" zegt ze