Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 34

PERSPECTIEF NOURDINNE:

Ik hoorde van mijn moeder dat Amirah op bezoek bij hun komt. Ik wil zo graag gaan. Ik wil haar mooie hoofdje weer zien. Maar me moeder zei duidelijk dat ze alleen wou komen als ik er niet ben.

Kijk wat ik heb gedaan! Mijn vrouw wilt me niet meer zien. Ik hou van haar! Allemaal door die slet! Ze heeft wat in mijn drankje gedaan, waardoor ik niet me zelf was. Ik herriner me nauwlijks wat van toen.

Marouane en ik zijn op een plan gekomen. We hebben die slet gepakt. En ze zit nu in een kamer hiernaast. Ik weet zeker dat iemand haar heeft gestuurd. En ik zal der doodmaken als het moet. Zij heeft alles verpest.

Toen ik een paar dagen geleden die spraakmemo hoorde. Storte mijn leven nog erger in. Ik voel me zo schuldig. Door haar te horen huilen en wat ze allemaal zei brak mijn hart. Ze houd te veel van me, en ik te veel van haar. Ze is blut! Blut! Door mij. Door die tering borg. Ze heeft gewoon 2 miljoen voor mij betaald! Nu weet ik het nog zekerder, ze is de perfecte vrouw dat je maar wensen kan. En ik heb het helemaal verkloot.

Marouane haalt me uit mijn gedachtes. "Kom je nog?" Zei hij. Ik knik. Ik veeg mijn traan weg. Ik zie der niet uit. Maar dat is het laatste waar ik me zorgen om moet maken.

Ik loop de kamer in waar die bitch Anna vast zit aan een stoel. Ik kijk der vies aan.

We hebben der al helemaal mishandeld omdat ze niks wil zeggen. Maar we gaan door tot ze de waarheid zegt.

"Heb je je al bedacht?" Zegt Marouane. Ze zegt niks. Hij geeft der een harde klap op der gezicht. "Ik vroeg je wat" zegt hij boos. "Ik ga toch niks zeggen" oke nu begint mijn geduld op te raken.

Ik pak der bij der nek en duw der hard tegen de muur. Ik grijp der stevig vast. "Nu ben ik het zat, vertel nu wie je die opdracht heeft gekregen want ik zweer het je ik maak je dood met mijn eigen handen" ze begint te janken.

"Oke oke, Mounir" zegt ze bang. "Ik wist het!" Schreeuwt Marouane.

"Wat moest je precies doen" "ik zou een half miljoen krijgen als ik wat in je drankje zou stoppen, door dat drankje word je niet je zelf en zorgde der voor dat je me zou neuken" zegt ze happend naar adem. Ik laat der op de grond vallen. Ze hoest het uit en grijpt pijnlijk naar der keel.

"Je hebt sowieso die half miljoen niet gekregen" "nog niet nee" ik lach en marouane ook. "Denk je nou echt dat hij het gaat geven?" Zegt Marouane. "Kanker gek" zegt ie lachend.

"Maar alsnog, ik mocht die bitch Amirah niet ze heeft het verdiend gekke hoer dat ze is" ik geef Haar een harde stoot in der gezicht. "Praat niet zo over mijn vrouw tering wijf" ze kijkt me boos aan. 

"Ik hoop dat je vrouw en je zoontje dood vallen" zegt ze sissend. "Oke nu ga je te ver" zegt Marouane boos en begint haar in elkaar te slaan.

Na een tijdje denk ik dat ze dood is. "Saffi saffi is wel genoeg" we lopen de kamer uit en we kalmeren al een stuk.

"Nu moet alleen nog Amirah ons geloven en dan krijg ik haar eindelijk terug" zeg ik zacht.

Marouane kijkt me aan. "Komt goed broer, ze houd van je" "Ik nog veel meer van haar" zeg ik. Hij staat op en wast de bloed van zijn handen.

"Je moet het snel goed met der maken, ik kan der niet tegen om mijn zusje zo gebroken te zien. Het gaat echt niet goed met haar" een schuldgevoel gaat door me heen. Hij heeft gelijk.

"Heb je het opgenomen?" Zeg ik. Hij knikt. Gelukkig.

"Ze is nu bij me ouders" zucht ik. "Ik weet het" "Ik wil graag gaan maar ze wilt me niet zien" "ga gewoon dan ga ik mee" "ja?" Zeg ik beetje blij. "Ja kom, ze moet er gewoon mee leven dat jullie elkaar weer zien" zegt hij en trekt me mee.

Ik had nooit gedacht dat hij zo chill zou reageren op wat er is gebeurt. Hij komt natuurlijk voor zijn zusje op. Maar hij wilt wel dat we het goed maken. Real Friend.

-

Aangekomen bel ik aan. Na een tijdje wachten doet Amirah open.

Ze kijkt me geschrokken aan. Ze loopt snel weg. Shit. Marouane en ik lopen naar binnen.

We lopen de woonkamer in en ik zie Amirah beschaamd met Lamyae praten.

"Nourdinne?" Zegt mijn moeder vragend. Ze trekt me aan mijn oor mee naar de keuken. "Auw auw auw" Ik hoor Lamyae enzo lachen.

"Wat doe je hier?" "Mag ik mijn ouders niet bezoeken ofzo" "ja maar amirah is hier en ze wilt je niet zien meskiena" "sorry mama maar ik moest haar zien ik hou het niet vol" ze zucht. "Oke dan" we lopen terug. Mijn moeder groet Marouane en geeft hem meteen allerlei eten. Typische marokaanse moeders.

Ik ga zitten naast mijn vader die Nasserdinne in zijn handen heeft. Ik zit een beetje schuin tegen over Amirah. Ik kijk naar der. Ze praat met Marouane. Eigenlijk fluisteren. "Alsjeblief Marouane ik wil weg" hoor ik haar zacht zeggen.

Shit ze wil weg door mij. Ik ben echt een sukkel!

Ik scan der hele lichaam. Daamn Mami. Ze ziet er prachtig uit zoals altijd. Ik heb der gemist. Het liefst pak ik der nu en neem ik der mee naar huis en houd haar helemaal voor me zelf. Maar dat gaat niet zomaar..

Ze kijkt me kort aan. Ik zoek oogcontact maar ze verbreekt het snel. Beschaamd kijkt ze ergens anders naar toe.

"Papa mag ik hem ff" zeg ik tegen mijn vader. Mijn ouders, marouane en de rest zijn druk aan het praten. Iedereen praat. Behalve Amirah en ik.

Ik neem Nasserdinne van hem over en kijk naar zijn mooie gezichtje. Hij is een prachtige combi van Amirah en mij. Ik speel met hem en hij lacht en beweegt met zijn armen en benen. Hij maakt allemaal geluiden. 

Ik kijk op en ik zie Amirah met glanzende ogen naar ons kijken. Niet huilen prinsesje, denk ik in me zelf. Ik hou van je. Ik wil je terug.

Ze staat op. "Sorry, 3amie en geltie maar ik ga naar huis" "Nu al?" "Ja sorry, ik ben moe en Nasserdinne moet allang al gaan slapen" "Blijf avond eten aub" "Sorry, ik ben echt moe wollah" zegt ze. Ze groet mijn moeder en vader. Dan mijn broer. En zijn vrouw. En Lamyae. Met lamyae houd ze nog een hele praatje. Maar mij slaat ze over. Dit doet me zoveel pijn. Ze wil me niet eens een handje geven.

Ze pakt Nasserdinne van me over. Ik tril omdat ze zo dichtbij me staat. Mijn handen kriebelen, ik wil der zo graag zoenen. Ik heb der zo erg gemist. Ik kan me geen leven zonder haar voorstellen.

Ik volg alle bewegingen die ze maakt. Mijn moeder geeft haar een albert heijn tas. "Hier eten voor jou en Marouane, shokran dat je bent langs gekomen en zo lang bent gebleven" "Geen probleem gelti, jij ook bedankt" kijk hoe beleefd ze is mashallah. Ze geeft mijn moeder nog de gebruikelijke kusjes en dan loopt ze naar de gang met Marouane om der schoenen aan te trekken.

Ik sta op. En loop naar de gang. Daar zie ik Marouane zijn jas aan doen. Ik groet hem. "Ik spreek je morgen" zegt hij. Hij pakt de maxi cosi en loopt de deur uit. Ik kom oog in oog te staan met Amirah. Ze kijkt me met betraande oogjes aan.

"Amirah, ik mis je" ze blijft stil. "Aub ik mis je en nasserdinne kom alsjeblieft naar huis" zeg ik smekend. "Aub, ik hou van je. Ik kan me geen leven voorstellen zonder jou en nasserdinne" zeg ik. Even zie ik medelijden in der ogen. Maar dat verandert al snel in een hatelijke blik.

"Sorry Nourdinne" zegt ze huilend en loopt weg.

Verslagen doe ik de deur dicht en loop terug naar de woonkamer.

"Zie je wat je hebt gedaan! Je hebt der weg gejaagd"

******

Weer een deeltje voor mijn liefste lezers ❤️