Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 73 XL

Gister avond is Nourdinne gaan slapen, wissal vertelde me dat hij helemaal kapot was. En echt moe.

Wissal en ik hadden een super gezellige avond. Het deed me denken aan vroeger, toen we nog thuis woonde en niet getrouwd waren. Toen we bij elkaar bleven slapen.

Maar we hebben net onbeten, Nourdinne slaapt nog steeds. Wat me zenuwwachtiger maakt, want ik weet dat Nourdinne niet opgeeft om met me te praten. Ik zucht. Ik ben bang om met hem te praten, bang dat ik hem weer te snel vergeef.

Nourdinne komt de keuken binnen. Met zijn slaapkleding en een slaapkop. Wissal is met Salah bezig.

Ik zet zijn ontbijt klaar zonder hem een blik of een woord of zin te gunnen en wil dan weg. Maar zijn stem houd me tegen.

"Wanneer kunnen we praten?" Ik kijk hem twijfelend aan. "Als je klaar bent, en je omgkleed en al bent" "Dankjewel voor het eten" ik knik en loop weg.

Ik geef me zelf een face palm. Ik voel me zo zwak in zijn buurt.

Ik pak Nasserdinne die om mijn aandacht vraagt en ik loop naar de bank. Wissal zit daar met Salah. Ik ga naast der zitten.

Nasserdinne bewondert Salah. Hij geeft hem rustig een kusje. "Ahw wat lief!"

We kletsen nog wat. "Ik ga zo naar huis denk ik, ik moet nog koken voor Souhail enzo" "Oh ja natuurlijk" zeg ik en glimlach kort.

"He je bent altijd bij me welkom, ik heb altijd tijd voor je" zegt ze en wrijft over mijn arm. Ik glimlach. Ik trek der in een knuffel.

"Het zelfde geld voor jou" "Wist je nog te tijd dat ik vaak ruzie had met Souhail en ik altijd naar jou toe kwam?" Ik knik. Ze grinnikt.

"Nu doe ik het bij jou" "Ik wil je echt bedanken, je staat al mijn hele leven voor me klaar. Ik hou echt van je Wissal" zeg ik. Ik geef der een kus. Nasserdinne doet me na en geeft haar ook een kus. We schieten in de lach.

"Ga je nu naar huis?" Ze knikt. "Hoe ga je? Moet ik je brengen?" "Nee hoeft niet schat, ik ben met de auto" ik knik.

-

Ik kom net van buiten, ik heb boodschappen gedaan en heb buiten gespeelt met Nasserdinne.

Volgens mij bleef ik zo lang weg om Nourdinne te ontwijken. Maar hij wacht nog steeds, ik moet wel met hem gaan praten.

Ik leg Nasserdinne in zijn bedje. Ik ruim alles een beetje op. Terwijl Nourdinne in de woonkamer emo naar voren zit te staren.

Als ik alles een beetje hem opgeruimt roep Nourdinne me. Ik neem diep adem en ik loop naar hem toe .

"Ontloop al me nou niet met allerlei andere dingen te doen. Ik wil met je praten" ik knik en ga zitten. Hij kijkt me aan.

"Het spijt me dat ik je het niet veel eerder heb verteld over Amina, maar ik zweer het ik.."

"Nourdinne stop" zeg ik. Hij kijkt me vragend aan.

"Elke keer als wij een ruzietje ofzo hebben kom je als je der achterkomt dat je fout zit naar me toe en en zeg je het spijt me dit dat" ik blijf effe 2 seconden stil.

"En ik vergeef jou dan weer. En dan wat later heben we weer ruzie en zo gaat het zelfde" ik kijk hem aan terwijl ik het zeg. Ik neem diep adem.

Dit is moeilijker dan ik dacht.

"Snap je dan niet dat ik daar dood ongelukkig van word. Ik kan niet elke keer na een ruzie doen alsof er niks aan de hand is. En eerlijk Nourdinne we hebben echt super vaak ruzie" hij kijkt me nog steeds met een enge blik aan. Die ik niet kan plaatsen.