Hikayede #yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın?
Tamamlandı....
"Yoksa hiç bir şeyi hatırlamıyormusun? Halbuki dün çok istekli görünüyordun"
İsteklimi ? Ne demeye çalışıyor bu çocuk.
"Ne demeye çalışıyorsunuz Bay Park...
Bu gün jiminle şirkette bir iş görüşmemiz vardı. Artık çocuklarda biraz büyüdüğü için önemli görüşmelere birlikte katılıyorduk.
"Hazırmısın Seri?" Jiminin sesini duyduğumda tam hazır olmasam da evet demiştim. Ne yapabilirim ki iki dakikaya hazırlanıyor.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Siyah kombinimin çok güzel durduğuna emin olduktan sonra hemen hızla jiminin yanına indim.. "Gidebiliriz Jimin"
"Peki hadi çıkalım"
Aslında epey zamandır Yoongi ve Hayoung'u görmemiştik bu görüşme sayesinde onlarla, Jaeri ve Woo Binle buluşma şansı bulmuştuk. Yoongi ve
Hayoung'un çok tatlı bi oğlu olmuştu. İsminide Min Jungki koymuşlardı. Bence çok güzel isimdi. Aslında hafif Yoongi'ye benzesede Hayoung'un güzelliğinden de almıştı. Tabii ki küçük olmasına rağmen babası gibi olan cool tavırlarını da unutmamalıyız.
En son buluştuğumuzda melody fazla huysuzluk yapmıştı ve Jungki ondan küçük olmasına rağmen onunla konuşup sakinleştirmişti. Nasıl yaptığını o an anlamamıştım ama sonra evde Jimin anlatmıştı baya gülmüştüm.
Şimdi sanırım bizimkinin elbisesiyle ilgili çocuklar dalga geçmiş. Melody'de üzülüp ağlamaya başlamış. Sonra Jungki'nin yanına giderek sakinleştirdiğini biliyodum ama ne dediğini bilmiyodum.
Tabii ki Jiminden onu da öğrenmiştim..
Melody Jungki ye "elbisem çok çirkin mi, bende çok çirkinim"diye sorarak ağlamış.
Bizim minik Jungki de ona "hayır çok güzelsin ve hatta biliyormusun ben büyüyünce seninle evleneceğim" demiş.
Tamam mümkün ola bilirli bişey çünki 7 ay farkla Jung ki küçüktü ama şuan böyle bir şey söylemesi bence çok sevimliydi.
Hatta bizimkide oracıkta kabul etmiş. Benden habersiz aşk yaşamışlar resmen. Bende diyordum Jimin neden böyle pofuduk sevgi yumağı gibi etrafta dolaşıp, sırıtıp duruyor.
Ee neyse işte bu gün de onları görmek mutlu etmişti. İş görüşmemizin bitmesinin ardından eve dönmüştük.
Son zamanlarda olan garip olaylar da vardı tabii. Bir kaç ay öncesinden William bana yeniden mesaj atmaya ve aramaya başlamıştı. Aslında yaptığına tam anlam veremiyordum. Neden o kadar zaman sonra tekrar arıyordu.
Tabii ki bu durumu Jiminden saklamamıştım. Ama o da çok kızmıştı. Numaramı değiştirmemi söylüyordu ama neden bir kişi için numaramı değiştireyim ki.
Sadece bir kere aramasını cevaplandırıp. Beni bir daha rahatsız etmemesini söylemiştim. Böyle garip konuşması ve ses tonu açıkçası beni tedirgin ediyordu.
Bü yüzden Jaeriyide arayıp sormuştum. Jaeri onu aramadığını söylemişti vee hatta Jaeri'nin aramalarını cevapsız bırakıyormuş. Sanırım o da biraz korkmuştu.
Aslında içimden bir his onu tekrar bu sefer sen ara ve doğru dürüst konuş diyordu. Ama jimin onun aramasına bile kızıyordu. Tamam haklıydı bende ona kızgındım ama bu şekilde sırt çeviremezdim belliki bir sorun vardı. Onu iyi tanıyordum bunca zaman sonra beni araması garip garip konuşması......
Ahhh ne yapmalıyım. Bunları düşünürken yatakta mışıl mışıl uyuyan Jimin kıpırdanarak bana sarılmıştı. İşte bu iyi gelmişti.
~
Sabah kalktığımda Eunji yi arayıp bizimkileri ona bırakacağımı söylemiştim. Jiminin de evden çıkmasının ardından Williamı aradım.
S. Alo W. Seri gerçekten sen misin? S. William uzatmayalım sorun ne? W. Seri... ben iyi değilim.. S. Nasıl iyi değilsin? Ne oldu? W. Ben annem o hastaydı... S. Nasıl? hastaydı derken... W. O son kez beni görmek istemişti ve ben gitmedim Seri... gidemedim vee o. S. Ona ne oldu William ağlama doğru dürüst anlat hadi. W. O......o öldü Seri. S. Çok üzgünüm William W. Seri ben onu özlüyorum S. Seni çok iyi anlıyorum William inan bana. W. Ben onu görmek istiyorum. Ben onun yanına gitmek istiyorum. S. Hey... hey ne demek yanına gitmek istiyorum. W. Bilmiyorum.. ne yapacağımı bilmiyorum. Lütfen yardım et bana Seri. Senden başka kimse yok. S. Nerdesin William bana hemen konum at. Geliyorum.
Telefonu kapatıp hemen üstümü değiştirip çocukları alarak önce onları Eunji'ye bıraktım. Sonra Williamın bana attığı konuma doğru gidiyordum. Şuan yapmam gereken şey bunu Jimine söylemekti ama kızacaktı bunu biliyordum. Vee ona söylemeden gitmem doğru değildi.
Ama onu o halde bırakamazdım. Bana çok kötü bir şey yapmış olsada onu şuan yalnız bırakmamalıydım. Çünki annemi kaybettiğimdeki o boşluk hissini çok iyi anlıyordum, Williamın şuan nasıl hissettiğini çok iyi anlıyordum.
Sonunda gösterilen adrese vardığımda arabayı park ederek ilerleyerek evin kapısını çaldım. Tamamen yıkılmış halde olan Williamla karşılaşmayı hiç istemezdim.
"Sen iyi misin William" iyi olmadığını biliyordum aslında..
"Teşekkür ederim geldiğin için" biranda sarıldığı için ne yapacağımı şaşırmıştım. Hafifce elimi sırtına koydum. "İçeri geçelim William"
~
Olanlar hakkında konuşmuş, ona güçlü olmasını söylemiştim. Her seferinde benden tekrar tekrar özür diliyordu o yaptığı şey için. Evini biraz düzene sokarak onun için yemek yapmıştım.
"William ben artık gitmeliyim"
"Seri, Jimin...... .......o seni çok seviyor"
"Biliyorum William... biliyorum. Bende onu çok seviyorum"
"Hiçbir zaman bir birinizi bırakmayın. Ne olursa olsun"
"Hıhı... biz söz verdik William ölünceye kadar... Umarım ölüm bizi çabuk ayırmak istemez....
Hoşçakal William"
Sessizce evden çıktım. Gökyüzü adeta ağlıyordu. Yağmur damlaları her tarafı ıslatmıştı. Hızla arabama binip Eunjiyi aradım. S. Alo Eunji E. Seri ben de seni arayacaktım bırak çocuklar bizde kalsın. Hem uyudular hem de yağmur çok şiddetli bu havada araba kullanmak pek iyi olmaz. S. Peki Eunji yarın sabah erkenden gelip alırım. Teşekkür ederim. E. Ne teşekkürü aptal. Onlar benim de çocuğum gibi. S. Tamam. Hoşçakal E. İyi geceler Seri S. İyi geceler.
Telefonu kapatıp eve doğru yol aldım. İçimde buruk bir hiss vardı. Büyük ihtimal Jiminden sakladığım içindi. Şuan kötü hissetmem normalmiydi? Birde üstüne bu yağmurun şiddeti.
Eve hiçbir sorun olmadan vardığımda sevinmiştim. Anahtarımı bırakarak ayakkabılarımı çıkarıp salona geçtim.
"Jimin?...."
Tüm işıklar kapalıydı... Eve dönmemişti muhtemelen. Ama şirketten bu kadar geç çıkması imkansızdı.
Hemen telefonumu alarak aradım ama açmıyordu.
Saatlerce beklemiştim. Artık korkmaya başlamıştım. Saat gecenin üçüydü ve Jimin hala gelmemişti. Yoksa kötü birşey mi olmuştu?
Merhaba tatlışlarım sanırım biraz uzun oldu bölüm atmadığım. .......Sorry......
Neyse umarım beğenmişsinizdir...
Vee bir sonraki bölüm Final olacak. Onu da yazdım yani artık hazır o yüzden geç atmayacağım.
