Thomas
Z dnia na dzień czuję się coraz gorzej. Gdy nie słyszę głosu Dylana i nie zobaczę jego oczu, szaleję. Przestałem jeść i pić nie mogę spać i normalnie funkcjonować, a gdy przyjdzie Brad o reszta udaje, że nie jest tak źle. Już dłużej nie wytrzymuję, bez Dylana i mojej Alfy nie mogę żyć. Odkąd chłopak tu trafił nie wyszedłem z jego pokoju, chyba że do toalety, co robiłem raz dziennie albo co dwa dni. Lekarze próbowali mnie odciągnąć od myśli, że umrę przy jego łóżku ale nie za bardzo im to wychodziło. Nie mam zamiaru się stąd ruszyć, dopóki on się nie obudzi. Chodźby nie wiem co, nie ruszę się stąd.
