BTS- SUGA

About

...

Oglądałam występy BTS w Internecie. Po kilka razy odtwarzałam fragmenty gdzie rapował Suga. Brakowało mi go choć nie minął nawet jeden dzień. Chciałam zadzwonić, ale rano dostałam od niego sms'a. Pisał w nim ,że leci do Nowej Zelandii na zdjęcia do jakiegoś projektu i nie będzie dostępny do jutra. Byłam tylko ciekawa czy też za mną tęskni. Czy myśli o mnie w wolnej chwili. Jednak najbardziej przerażała mnie myśl, że już nigdy się nie odezwie, nie zjawi. Wciąż obawiałam się, że mój brat ma rację. Sehun próbuje nawiązać ze mną jakąkolwiek formę komunikacji, ale jestem uparta w swojej postawie. Nie pozwolił mi nawet się pożegnać z Minem. Potraktował go jak obcego. Przeprasza mnie i prosi o wybaczenie, ale gdy tylko spytam czy w takim razie jest w stanie zaakceptować Yoongiego odpowiada stanowcze nie. Jest niezmienny w swoim przekonaniu ,uważa że Suga mnie tylko wykorzystuje. Nie wiem dlaczego mówi takie okropności. Chcąc nie chcąc przyjaźnili się spory kawał czasu, a teraz tak nagle go oczernia. Nie pojmuję zachowania brata.

- Hej kochana. - ocknęłam się z rozmyślań i zwróciłam się ku wyjściu. W progu stała Fei. Zaprosiłam ją do środka. Kuzynka uśmiechnęła się i usiadła koło mnie na ziemi. Uprzednio zamykając szczelnie drzwi. Wyłączyłam wtedy tablet by nie zdradzić się na oglądaniu Mina.

- Cześć - przytuliłam ją.

- Jak się czujesz? - wzruszyłam ramionami by nie wzbudzić żadnych podejrzeń. - Pokłóciliście się z Sehunem? - spytała wprost. To do niej bardzo podobne. Nigdy nie była subtelna w wyciąganiu przydatnych dla niej informacji.

- Coś w tym stylu. - odparłam obojętnie.

- O co poszło tym razem? - odwróciłam wzrok od jej nieskazitelnej twarzy. Nie chciałam mówić, ale wiedziałam, że przecież ona i tak już wszystko wie od Sehuna.

- O Mina. - nastała cisza. Dziewczyna nic na to nie odpowiedziała. Miałam to gdzieś. Popiera mojego brata? Proszę bardzo. Droga wolna. Nawet za bardzo się tym nie zaskoczyłam. Sehun zawsze miał dar jednania sobie ludzi. Moja komórka zawibrowała nim zdołałam skomentować naszą dziwaczną sytuację. Podniosłam się odkładając przy tym tablet na biurko. Odblokowałam telefon z nadzieją, że będzie to sms od Yoongiego. Niestety się rozczarowałam. Dostałam wiadomość od mamy.

Mama

YeRi zatrzymano nas na lotnisku w Helsinkach. Musimy zostać tu pewien czas. Okazało się, że taty paszport jest nieważny. Przyjedziemy jak szybko tylko będziemy mogli.
Kochamy was mama i tata

Westchnęłam ciężko. Myślałam, że jutro wieczorem już ich zobaczę. Bez Yoongiego i Sehuna jest mi ciężko. Liczyłam więc na powrót rodziców. Z drugiej strony trochę się zaniepokoiłam. Brak ważnego paszportu to przecież nie taka prosta sprawa. Jednak wiem ,że rodzice sobie z tym poradzą. W końcu nie pierwszy raz napotykają problemy podczas podróży.

Ja

Uważajcie na siebie.
Razem z Sehunem czekamy na was.
Buziaki YeRi

...

Odłożyłam komórkę na blat i zwróciłam się w stronę zamyślonej kuzynki. Coś ją dręczyło.

- Czemu przyszłaś Fei? - zapytałam. Z dużym opóźnieniem spojrzała w moją stronę.

- Chciałam wiedzieć jak się czujesz. - kłamała. Byłam już teraz pewna ,że jest tu tylko w jednym celu.

- Tak? - założyłam ręce na krzyż. - Powiedz szczerze : nie popierasz Sugi.

- Nie. - zaprzeczyła stanowczo. - To nie tak. - wstała. - Chodzi mi o to ,że... no wiesz to facet w wieku twojego brata plus jego najlepszy przyjaciel. - mówiła. - To nie mogło się udać YeRi.

- Ale on mnie nie zostawił. - powiedziałam zaskoczona jej nietrafną dedukcją.

- Nie? - zdziwiła się ogromnie. - Myślałam, że...

- Nie. - przerwałam jej. - Nie chcę wiedzieć co myślałaś. - podeszłam do drzwi. - Ja i Min mamy się dobrze. - próbowałam ukryć własne wątpliwości. Przyćmić obawy. - Coś jeszcze? - otworzyłam drzwi. Dziewczyna spojrzała na mnie.

- Przepraszam YeRi. - włożyła dłonie w kieszenie długiej spódnicy. - Musiałam źle go odczytać. - pokiwałam głową. - Nie odtrącaj i mnie. - poprosiła.

- Chcę pobyć sama. - odparłam. - Jeśli chcesz zostań. Sehunowi przyda się towarzystwo.

- Rozumiem. - ścisnęła mocniej torebkę i wyszła z mojego pokoju. Zamknęłam za nią drzwi i oparłam się o nie plecami. Zjechałam w dół by usiąść na podłodze. Co jeśli oni wszyscy mają rację? I to ja mylę się co do Mina najbardziej? Boję się ,że się nie odezwie. Co wtedy zrobię? Jak zdołam to przeżyć?

...

ㅡ.ㅡ

Dzięki.

Wszystkiego najlepszego Jimin!

지민씨 생일 축하합니다!

Zapraszam do drugiej książki z okazji urodzinek Jimina :)

:3