Sevgili okuyucularım demeyeceğim, çünkü hepinizi arkadaşlarım olarak görüyorum. İster her bölümde yorum yaparak yanımda olanlar olsun, ister sadece okuyanlar olsun, hepiniz çok değerlisiniz. Okumanız ve düşüncelerinizi paylaşmanız yetiyor bana.
Hiç yapmadığım bir şey yaptım, ve dün gece 4 te başlayıp hikayemizi şu ana kadar okudum. Ve fark ettim ki, kafamı toparlamak, derslerime yoğunlaşmak için verdiğim bu araya bir son vermem gerekiyormuş. Ara için bana kızmayın lütfen. Bir tür alışma süreci içerisindeyken yaptığım tek şey yemek yiyip yatmak oluyordu.
Ve şimdi, geri dönüş zamanı.
Sizinle birşey daha paylaşacağım. Ara verdiğim süre zarfında, sık sık küfür içerikli mesajlar alıyordum. Ve bu beni üzmedi. Aksine daha da mutlu oldum, çünkü bana Kaan'ı anımsattı. Ne yorum, ne vote yapan okuyucuların, hikayeye böylesine bağlı olması sizce de Kaan'ın bir özelliği değil mi? Sevmek, ama belli etmemek. Tam bir Arkın!
Bugün, mutlaka bölüm gelecek. Ve daha sonrada her hafta iki bölüm olmak üzere devam edecek. İsterseniz bir süre sonra ikinci kitaba geçeriz. Size kalmış. Sizden şu an için istediğim yorum yaparak ya da vote fark etmez, şu an yanımda olduğunuzu bana hissettirmeniz. Çünkü eğer yanlızsam, bu işe devam etmek istemem.
UNUTMAYIN, YENİ BÖLÜM BUGÜN!
YORUM YAPMAYI EKSİK ETMEYELİM LÜTFEN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERSERİ #Wattys2016
Teen FictionŞarap rengi yalnızlığın içinde siyah bir boşluktayım, oturuyorum. Gözlerimin mavisi soluk. Dudaklarımda kan tadı var, emdikçe kokusunu da alıyorum. Uzuvlarım kımıldamak için gün batıracakken, güneş batmamak için ay taklidi yapıyor. Dünya bana ters d...
