SERSERİ #Wattys2016

16.Bölüm

O mesajın ardından iki gün geçmişti. Kaan'a telefonunu karıştırdığımı söylememiştim tabiki. Söyleyemezdim. Bana kızardı.

Bu gün pazardı ve ben şu an oturduğumuz restoranda konuyu nasıl açacağımı düşünüp duruyordum.
En masumane yönteme başvurdum sonra. "Akşam ne yapacağız?"

Tam bir rezilim.

"Akşam dizim var benim gelemem bir yere."

"Anneme yemeğe gideceğim bende."
Onlar yorumlarını yapınca bende merakla Kaan'a döndüm. Nefesini sesli verdi ve "Bir şey mi yapmamız gerekiyor?" diye sordu.

"Birşeyler yapsak iyi olurdu."

"İşim var benim."

"Üzüldüm. Önemli bir şey mi? Erteleyemez misin?"

Damlaya gidecekti. "Uzun zamandır beklediğim bir şey." deyip alayla güldüğünde gözlerime dolan yaşları gizlemek için gözlerimi yere diktim. Beni aldatacaktı, üstelik aramızda özel birşey olduğunu söyledikten sonra. Bu gece, bir saatlik belkide iki, bir zevk için tüm güvenimi yıkacaktı. Beni hiçe sayıp oraya gidecekti. Verdiği, söylediği sözler, hiçbirinin bir önemi kalmayacaktı bu gece. Bu gece Kaan beni toprağa gömecekti.

Çaresiz çıkmasıni engellemeyi başaramadığım sesimle, "Ne kadar sürer?" Diye sordum.

"Uzun bir gece olacak." deyip keyiflendiğinde artık daha fazla konuşmak istemiyordum. Acaba bildiğimi söylemeli miydim? Belki gitmekten vaz geçerdi? Ama eğer bir kere bile gitmeyi kafaya koymuşsa beni bırakmayı göze almış demektir.

Bir şey yapmayacaktım. Sadece onun gelmesini bekleyecektim. O geldiğinde ise ona küfredip evi terk edecektim. Öncelikli planım buydu.

Ceren kahvesini bitirdiğinde ayaklandık. Arabaya doğru yūrürken Kaan'ın elini belime koyması, ilk defa bana acı verdi. O ellerin hu gece başka bir beli kavrayacak olması canımı yakmıştı. Yüzüne tükürmek istesemde sustum.

Damlanın ona yaptığı şeyi , o bana yapıyordu. Hemde kim için? Sadakatsiz bir sürtük için.

Arabaya gelince kafamı cama yaslayıp kendimi soyutlaştırdım. Benim içinde bulunduğum durumu hissetsinler, ama bana dokunmasınlar.

"Ceren ya. Annemi arasanda Akşam yemeğe gitcez desen? Maç var akşam hiç gitmek gelmiyor içimden."

"Televizyonu sana bırakmam Arda. Git annenin dizinin dibinde otur."

"Aman görende dizi tiryakisi sanar."

"Değilim sanane? Sana gıcıklığıma yapıyorum belki. Olamaz mı?"

"Delirteceksin beni! Kaan sen arasana lan."

"Nergis teyzeye selam söyle." diye cevapladı Kaan. 

"Olum sen maçı kaçırmazdın lan. Ne işin var akşam akşam?"

"Dedimya Lan. Önemli. Kurcalama." Kaan bunu dedikten sonra bana kısa bir bakış attı. Gözlerim ona nasıl bakıyordu bilmiyordum. Hayal kırıklığı? Nefret?

"İyi be. Arya'yı daha doğru düzgün tanımıyor zaten. İnanmaz. Ne bok yiyeceğim ben ya."

"Off amma abarttın ha."

"Ceren, sus abicim."

"Abicin senin Babandır Arda. Ne abisi be?"

"Hep sen mi gıcık edeceksin?"