Διαφορετικά Πλασμένοι

6.

Αριάδνη

Και ναι μπορώ να πω ότι εδώ και λίγο καιρό είμαι μαζί με τον Μάριο.

Μην μου πείτε ότι δεν το περιμένατε.

Καλά πάει προς το παρόν. Είναι καλός μαζί μου. Είμαστε και στο σχολείο συνέχεια μαζί. Στα διαλείμματα, γιατί είναι στο άλλο τμήμα εκείνος. Εγώ κάθομαι ακόμα με τον Πάρη.
Ρε παιδιά μια απορία. Γιατί όποτε λέω το όνομα του νιώθω μια ξινίλα; Στην αρχή φαινόταν καλό παιδάκι τώρα ούτε να μου μιλήσει.

- Μωρό μου, θα έρθεις σπίτι μου απόψε; Μου λέει ο Μάριος ενώ καθόμαστε στο προαύλιο.

- Ε δεν ξέρω βρε Μάριε. Έχω λίγο διάβασμα.

- Έλα ρε Αριάδνη.

- Συγνώμη, αλλά δεν γίνεται. Αύριο μεθαύριο θα έρθω. Ξέρεις πόσο θέλω να έρθω, του απαντάω ειλικρινά.

- Καλά, όπως θες.

Εκείνη την ώρα με φιλάει.

- Ιιι όχι μπροστά σε όλους.

- Γιατί σε χαλάει;

- Δεν είναι σωστό, του λέω.

- Μα δεν είναι πρώτη φορά.

- Μάριε.

- Καλά καλά βρε μωρό μου, σηκώνει τα χέρια ψηλά.

- Μια τελευταία όμως.

Ορμάει και με φιλάει ξανά χωρίς να λογαριάζει πως υπάρχουν τόσα παιδιά τριγύρω. Ύστερα με πιάνει από το χέρι και με σπρώχνει προς τις τουαλέτες. Είμαστε στο πίσω μέρος του σχολείου όπου είναι και οι τουαλέτες. Με έχει κολλήσει σε έναν τοίχο και με φιλάει στον λαιμό. Βάζει τα χέρια του μέσα από την μπλούζα...

Και ξαφνικά ακούω μια γνώριμη φωνή να μας διακόπτει.

- Εεε τι είναι αυτά ρε; Έλεος. Σπιτάκι δεν έχετε;

- Γιατί ρε Πάρη τι κάναμε; Λέει ο Μάριος.

- Αν θέλετε να βγάλετε τα μάτια σας όχι εδώ, λέει ο Πάρης.

- Μας έχει πρήξει λίγο ε; Πετάγομαι εγώ.

- Αν σας έχω πρήξει να φύγετε. Ούτε εγω έχω όρεξη να βλέπω τα μούτρα σου, συνεχίζει ο Πάρης.

- Ναι αλλά δίπλα μου στο θρανίο κάθεσαι, λέω ελαφρώς τσαντισμένη.

- Τότε αυτό θα αλλάξει σύντομα...
Λέει ο Πάρης και φεύγει ρίχνοντάς μου μια δολοφονική ματιά.

- Δεν πάει καλά το παιδί, λέω.

- Τρέχει κάτι με τον Πάρη; Με ρωτάει ο Μάριος.

- Τι; Ούτε καν! Από πού κι ως που δηλαδή;

- Καλά μωρό μου. Σε πιστεύω, λέει ο Μάριος και μου δίνει ένα φιλί.

Ξενέρωσα. Ήρθε ο άλλος μας έκοψε. Σιγά μην το κάναμε ρε ηλίθιε έξω από τις τουαλέτες. Αν ήταν θα μπαίναμε μέσα. Ντάξει όχι, η πρώτη μου φορά δεν θα ήθελα να ήταν μέσα στις τουαλέτες.

Μετά το σχολείο πήγα σπίτι. Έχω πολύ διάβασμα. Γι'αυτό και δεν μπορούσα να πάω στον Μάριο. Εντάξει έχουμε μέρες μπροστά μας. Εκτός αν βιάζεται για κάτι άλλο. Μπα όχι δεν είναι καν πιεστικός.

Εδώ και πόση ώρα κάθομαι και διαβάζω αυτό το καταραμένο μάθημα "Α.Ο.Θ.". Γιατί διάλεξα αυτή τη κατεύθυνση μου λέτε;;
Οκευ έχει και τις ασκήσεις του αλλά αυτή η θεωρία στο λαιμό μου έχει κάτσει. Αν ήταν να πήγαινα θεωρητική να τελείωνε η υπόθεση. Από την άλλη όμως εκεί υπάρχει η ιστορία που την σιχαίνομαι.

Καλά δεν μπορούσε να υπήρχε μια κατεύθυνση μοναδική για τον καθένα; Να διάλεγε ο καθένας ότι μάθημα του άρεσε και θα ήμασταν μια χαρά. Αλλά μαλακίες λέω. Μετά τι σχολή θα έβγαινε αν εγώ ήθελα να έχω και αρχαία και φυσική ας πούμε;

Με αυτά και αυτά τελείωσα το διάβασμα μου, είχε νυχτώσει.

Τώρα ήρθε ώρα για ύπνο. Το έχω ανάγκη. Ελπίζω να μην δω αυτά τα άθλια όνειρα πάλι. Ας δω κάτι όμορφο... Ας δω τον Πά...

WHAT THE FUCKK????

Πάμε πάλι.

Ας δω κάτι όμορφο...ας δω τον Μάριο.

Εντάξει τώρα συνήλθα.

Συνεχίζεται...