Διαφορετικά Πλασμένοι

13.

Αριάδνη

4 ημέρες αργότερα

Ετοιμάζομαι για να πάω στο σπίτι του Μάνου. Άλλο και τούτο. Δεν ξέρω ακριβώς ποιοι θα είμαστε αλλά ούτε με ενδιαφέρει και πολύ. Φοράω άνετα ρούχα αλλά κομψά να μην πάω σαν λέτσος.
Φόρεσα μια φούστα δερμάτινη όχι πολύ κοντή με μαύρο καλσόν και μια μπλούζα που διαφάνιζε.

Είμαι με τα κορίτσια έξω από το σπίτι του Μάνου και ηρεμούμε την Ελεονώρα που την έχει πιάσει ένα άγχος.

- Όλα θα πάνε καλά αγάπη, λέω εγώ.

- Ναι μην ανησυχείς το χεις στο τσεπάκι το γκομενάκι, λέει η Κλειώ.

Αυτό το στόμα της Κλειούς ρε φίλε.

- Ρε Κλειώ δεν βοηθάς, λέει η Ελεονώρα.

- Λοιπόν βαθιά ανάσα και πάμε, λέω και χτυπάω αποφασιστικά το κουδούνι.

Ο Μάνος έρχεται και μας ανοίγει με ένα χαμόγελο.

- Περάστε κορίτσια. Χαίρομαι πολύ που ήρθατε, λέει και περνάμε μέσα εγώ με την Κλειώ ενώ η Ελεονώρα κάθεται λίγο πιο πίσω όπου μιλάει λίγο ακόμη με τον Μάνο.

Μάλλον έπρεπε να πάρω εγώ την βαθιά ανάσα και όχι η Ελεονώρα. Ήταν εδωωώ. Έπρεπε να το είχα φανταστεί. Ήξερα ότι έκαναν παρέα. Ήταν εδώ ο Πάρης!

Εντάξει οκευ. Δεν έγινε και κάτι.

Ναι δεν έγινε και κάτι απλά έχω αγχωθεί πιο πολύ απ' το πολύ.

Βασικά περισσότερο έχω αναστατωθεί. Όταν τον βλέπω αλλάζει η διάθεση μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό αλλά αυτό συνέβη.

- Γεια σας, είπα σε όλους.

Δεν μίλησε εκείνος. Απλά με κοίταξε.

Όλη τη διάρκεια δεν έδωσε σημεία ζωής. Αν δεν καθόταν απέναντι μου δεν θα καταλάβαινα την ύπαρξη του. Τον κάρφωνα που και που με το βλέμμα μου.

Αφού πέρασε η ώρα ο Μίλτος έδωσε την φαεινή ιδέα να παίξουμε ένα θάρρος ή αλήθεια.

Οκ πάντα και παντού αυτό το παιχνίδι.

Άντε να δούμε.

Αφού έκανε την στροφή του το παιχνίδι φτάσαμε ξανά στον Μάνο ο οποίος ρωτούσε. Αποφάσισε να ρωτήσει την Δήμητρα.

- Λοιπόν Δήμητρα. Θάρρος ή αλήθεια;

- Θάρρος, λέει η Δήμητρα.

- Ωραία λοιπόν, έχεις το θάρρος να φιλήσεις τον Πάρη;

ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙ;;;;;;;

- Αμέ, λέει η Δήμητρα και πηγαίνει στον Πάρη.

Κάνει κίνηση να πάει να τον φιλήσει. Είναι τόσο κοντά τα πρόσωπα τους.

Πάρης

- Αμέ, λέει η Δήμητρα και με πλησιάζει.

Πάει να με φιλήσει και είναι πολύ κοντά μου. Πριν φτάσει κοντά στα χείλη μου την σπρώχνω. Όλοι ξαφνιάζονται.

- Ούτε να το σκεφτείς, της λέω.

- Έλα ρε ξενέρωτεεε, πετάγεται ο Μίλτος.

- Δεν φιλάω καμία κοπέλα χωρίς λόγο. Μόνο όταν το θέλω πραγματικά, λέω.

Νιώθω το βλέμμα της Αριάδνης πάνω μου.

Σηκώνομαι και πάω να βάλω άλλο ένα ποτό.

- Θέλει κανείς άλλος ποτό να του βάλω;
Ρωτάω.

- Ναι εγώ. Αλλά θα έρθω, λέει η Αριάδνη και σηκώνεται.

Αριάδνη

Δεν τον φίλησε. ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΙΛΗΣΕ.

Ώπα άκυρο. Βασικά εκείνος το αρνήθηκε.

Τι είπε μόλις τώρα; Μόνο όταν το θέλει πραγματικά; Δηλαδή; Δηλαδή με εμένα το ήθελε πραγματικά;

Σηκώθηκε.

- Θέλει κανείς άλλος ποτό να του βάλω; Ρώτησε.

- Ναι εγώ. Αλλά θα έρθω, είπα αποφασιστικά και σηκώθηκα.

Συνεχίζεται...