Διαφορετικά Πλασμένοι

9.

Αριάδνη

Την επόμενη ημέρα δεν πήγα σχολείο. Δεν ήθελα να δω κανέναν. Με είχε πάρει από κάτω. Όχι τόσο ο χωρισμός αλλά ίσως ήθελα να αποφύγω και τον Πάρη. Γιατί δεν θέλω να παραδεχτώ κατά βάθος ότι είχε δίκιο.
Μα θα μπορούσε να με προειδοποιήσει.

"Ναι, αυτό έκανε συνέχεια" λέει μια φωνή μέσα μου.

Βρε λες; Ντιπ αναίσθητη; Δεν καταλάβαινα. Είχα κολλήσει με τον άλλον τον μαλάκα.

Πάρης

Πήγα σχολείο σήμερα και δεν ήταν η Αριάδνη. Περίεργο. Γιατί σήμερα γράφουμε και διαγώνισμα. Δεν λείπει ποτέ σε διαγωνίσματα. Είναι πάντα σωστή και καλή μαθήτρια.

Λες να φταίει το γεγονός ότι αντέδρασα έτσι εχθές;; Δεν ξέρω δεν ξέρω.

Βγαίνω έξω και βλέπω τον Μάριο να φλερτάρει με άλλα κορίτσια.
Τι φάση; Τα έχει με την Αριάδνη και χαριεντίζεται με άλλες;

Τα έλεγααα εγωωώ.
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΆΘΕΙ. ΤΗΣ ΤΑ ΈΛΕΓΑ.
Δεν ξανά ασχολούμαι με αυτό το θέμα. Ας κάτσει να φάει το κεφάλι της.

Λίγο αργότερα κάθομαι στο θρανίο και νιώθω μεγάλη απουσία. Γιατί τόσο έντονα; Νιώθω ότι κάτι λείπει. Ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά.

Ε λογικά θα είναι ότι δεν έχω διαβάσει πολύ καλά για το διαγώνισμα.

"Ναι ναι άστα αυτά", λέει η φωνούλα μέσα μου.

Μα γιατί τι άλλο να είναι;

"Μήπως αυτό που λείπει καθόταν δίπλα σου;", συνεχίζει η φωνούλα.

Τι λες ρε; Που κολλάει τώρα αυτό;

Κάθομαι λίγο και το σκέφτομαι.

Εγώ με την Αριάδνη; Ποτέ.
Είμαστε τόσο διαφορετικοί.
Καμία σχέση!

- Καμία σχέση! Λέω ενώ κοπανάω λίγο το χέρι μου στο θρανίο.

Ωχ το είπα φωναχτά.

- Διαφωνείς σε κάτι από αυτά που λέω, με ρωτάει η καθηγήτρια και με κοιτάζει με αυστηρό ύφος.

- Εε όχι όχι με συγχωρείτε συνεχίστε.

Ω μαλάκα ρεζίλι έγινα.

Αριάδνη

Την επόμενη μέρα πήγα σχολείο. Είμαι και τυπική τρομάρα μου. Ασχέτως αν δεν συμπαθώ κάποια μαθήματα. Καλά ούτε εκείνα με συμπαθούν αλλά μην το κάνουμε θέμα τώρα.

Πήγα στα κορίτσια. Τους είπα τα πάντα. Βέβαια δεν τους ανέφερα τι είχε γίνει με τον Πάρη. Άστο καλύτερα.

- Τι; Πλάκα μου κάνεις τώρα, λέει η Κλειώ.

- Καμία πλάκα, λέω ήρεμα.

- Είσαι καλά τώρα; Με ρωτάει η Ελεονώρα.

- Ναι καλύτερα. Πάλι καλά που έγινε νωρίς και το πήρα χαμπάρι γιατί μετά θα μου ήταν πιο δύσκολο.

- Δίκιο έχεις. Μήπως θέλεις να κάνουμε κάτι για αυτό; Με ρωτάει η Κλειώ.

- Όχι τίποτα. Απλά θέλω να πάω λίγο στη τάξη να καθίσω μόνη μου, λέω.

- Δε θέλεις να έρθω μαζί σου; Με ρωτάει η Ελεονώρα.

- Όχι όχι. Λίγο μόνη μου σας παρακαλώ...

- Οκευ άφησέ την, λέει η Κλειώ.

- Θα τα πούμε μετά, λέω.

Προχωράω προς την αίθουσα. Θέλω να ηρεμήσω λίγο μόνη μου.

- Αριάδνη.
Γυρνάω και κοιτάζω τον Μάριο.

- Τι θες; Τον ρωτάω απότομα.

- Να μιλήσουμε, μου λέει ήρεμα.

- Δεν έχουμε να πούμε τίποτα, του απαντάω.

- Έχω να σου πω εγώ, μου λέει.

- Ναι αλλά δεν θέλω να σε ακούσω. Μπορείς να φύγεις; Παρατήστε με ρε γαμώτο!

Νευρίασα.

- Καλά, λέει και φεύγει.

Κάθομαι στο θρανίο μου.
Νταξει δεν είναι μόνο δικό μου κάθεται και ο Πάρης.

Πάλι σε εκείνον κατέληξαν οι σκέψεις μου...

Έχω αφεθεί στις σκέψεις μου εδώ και πολλή ώρα.

Ένα άτομο με σκουντάει.

Συνεχίζεται...