Διαφορετικά Πλασμένοι

35.

Πάρης

Γύρισα Ελλάδα. Παραιτήθηκα από την ομάδα. Δεν μπορούσα καθόλου εκεί. Είχα χάσει τον εαυτό μου. Είχα μάθει διαφορετικά στην Ελλάδα.
Μου λείπουν οι φίλοι μου.
Μίλησα με τον Μάνο. Ακόμα δεν ξέρει κανένας τίποτα για την επικοινωνία μας. Μου είπε να πάω στο πάρκο. Θα ήταν και ο Μίλτος εκεί. Και...και τα κορίτσια...

Μου κόπηκε η ανάσα. Μόνο στην ιδέα ότι θα την ξανά έβλεπα έτρεμα.

Πήγα εκεί που μου είπε. Είδα τα παιδιά μαζεμένα. Με αντίκρισαν τα αγόρια και δεν αντέδρασαν. Μόνο τον Μίλτο είδα λίγο να παραξενεύτηκε και η Ελεονώρα είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Γύρισε η Αριάδνη με την Κλειώ.

Κοίταξα την Αριάδνη βαθιά μέσα στα μάτια και εκείνη βούρκωσε κατευθείαν.

Δεν μιλούσε κανένας.
Πήγα να αγγίξω με το χέρι μου την Αριάδνη που είχε μείνει να με κοιτάει και εκείνη έκανε ένα βήμα πίσω.

Η Κλειώ πήγε στον Μίλτο και η Ελεονώρα στον Μάνο. Έμεινα να κοιτάζω την Αριάδνη.

- Τόσο πολύ χαρήκατε που με είδατε;
Ρωτάω.

- Που ήξερες ότι ήμασταν εδώ ρε φίλε; Ρωτάει ο Μίλτος.

- Από εμένα, λέει ο Μάνος.

- Τι;;;
Γυρνάει η Ελεονώρα και τον κοιτάζει.

- Μόνο με τον Μάνο επικοινωνούσα αυτές τις μέρες.

Αριάδνη

Έχω μείνει. Δεν πιστεύω ότι τον βλέπω. Νόμιζα ότι είχα ξεχάσει τη μορφή του.

- Μόνο με τον Μάνο επικοινωνούσα αυτές τις μέρες, λέει ο Πάρης.

Ώστε έτσι; Και εμένα; Γραμμένη. Γιατί γύρισε; Για να ξανά φύγει;
Γιατί γύρισε; Για να με κάνει να ξανά θυμηθώ και να λυγίσω. Όχι! Δεν θα του περάσει έτσι. Έκανε την ζωούλα του και γύρισε ξαφνικά; Τι είναι αυτά; Δεν σκέφτηκε κανέναν; Πώς έρχεται έτσι ξαφνικά; Για να με κάνει άνω κάτω;

Είμαι ακίνητη και τους κοιτάζω.

- Γιατί δεν μας είπες τίποτα;
Ρωτάει πειραγμένη η Ελεονώρα.

- Έλα βρε μωρό μου τώρα. Θα τα συζητήσουμε αυτά μετά.

- Καλά, λέει η Ελεονώρα.

- Αριάδνη, ακούω το όνομα μου να βγαίνει από το στόμα του Πάρη.

- Εγώ νομίζω ότι έφευγα, λέω.

- Τι λες Αριάδνη;
Πετάγεται η Κλειώ.

Με πιάνει από το χέρι ο Πάρης. Με το άγγιγμα του ανατριχιάζω.

Τραβάω το χέρι μου και του δίνω ένα χαστούκι.

Έχουν μείνει όλοι να μας κοιτάζουν έκπληκτοι.

Αγγίζει το μάγουλο του μετά τον χτύπο.

Φεύγω με γρήγορα βήματα από μπροστά του και κατευθύνομαι προς το σπίτι μου.

- Πήγαινε Πάρη, λέει η Κλειώ.

- Αυτό θα έκανα, λέει ο Πάρης και φεύγει και εκείνος.

Πάρης

Τρέχω και πηγαίνω και την πιάνω από το μπράτσο γυρνώντας την προς τα εμένα.

- Γιατί το έκανες αυτό;

- Γιατί είσαι μαλάκας! Γιατί γύρισες; Γιατί μου το κάνεις αυτό; Δεν θέλω να σε ξανά δω Πάρη! Με πληγώνεις, λέει και στο τέλος σπάει η φωνή της και βάζει τα κλάματα.

Την πιάνω και την χώνω στην αγκαλιά μου. Κάνει κίνηση να κουνηθεί για να φύγει αλλά δεν την αφήνω. Ηρεμεί και κλαίει στην αγκαλιά μου.

- Ηρέμησε μάτια μου, της λέω.

Βγαίνει από την αγκαλιά μου και με κοιτάει.

- Γιατί γύρισες; Γιατί με καταστρέφεις; Τόσο καιρό προσπαθώ να σε ξεπεράσω και μου είναι αδύνατον.

- Γιατί δεν μπορώ ούτε εγώ μακριά σου Αριάδνη, της λέω.

- Λες ψέματα! Ψέματα ψέματα ψέματα, λέει και με κοπανάει στο στέρνο μου.

- Όχι Αριάδνη. Παραιτήθηκα. Γύρισα στην Ελλάδα οριστικά.
Δεν μου άρεσε εκεί που ήμουν. Μακριά από άτομα που αγαπάω. Μακριά από τους φίλους μου.

Την πλησιάζω και της σκουπίζω τα δάκρυα.

Συνεχίζεται...

★Η ψήφος σας θα με βοηθούσε αρκετά. Ευχαριστώ πολύ★