Διαφορετικά Πλασμένοι

17.

Πάρης

Ψάχνω την Αριάδνη με το βλέμμα μου και δεν την βρίσκω πουθενά.
Στο σημείο που κάθεται συνήθως, τώρα είναι η Κλειώ με την Ελεονώρα μόνο.

Πάω να τις ρωτήσω.

- Κορίτσια, η Αριάδνη που είναι;

- Σιγά βρε Πάρη. Πρόσεχε μην την χάσεις μια φορά από τα μάτια σου και τρελαθείς, λέει η Κλειώ.

- Επειδή θα τρελαθώ όντως πείτε μου ρε σεις.

- Κοίτα. Μην θυμώσεις, λέει η Ελεονώρα.

- Γιατί τι έγινε;

- Πριν λίγο ήρθε ο Μάριος, λέει η Κλειώ.

- Και που είναι η Αριάδνη;
Μιλάω λίγο δυνατότερα από πριν και αρχίζω να θυμώνω πολύ.

- Σου είπαμε να είσαι ήρεμος ναι ή ου;

- Λέγε Κλειώ.

- Και ήθελε να της μιλήσει.

- Εδώ δεν μπορούσε να της μιλήσει;; Ρωτάω νευριασμένος.

- Ε σταμάτα να σου πούμε αν θες, λέει η Ελεονώρα.

- Ναι ναι σόρρυ, λέω.

- Την πήγε στο πίσω μέρος του σχολείου. Ήθελε να της μιλήσει ιδιαιτέρως, λέει η Κλειώ.

- ΤΙ; Έφυγα, είπα και πήγαινα με γρήγορο βήμα προς το πίσω μέρος του σχολείου. Είναι και μεγάλο τρομάρα του.

Αριάδνη

- Σε ακούω, λέω.

- Γιατί με άφησες Αριάδνη;

- Τώρα σοβαρά περιμένεις να σου απαντήσω σε αυτό;

- Ρε Αριάδνη...

Τον διακόπτω.

- Να σου θυμήσω ότι εσύ ήσουν αυτός που με "άφησε".

- Δεν σε χώρισα εγώ.

- Το έκανες με έμμεσο τρόπο. Αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία. Είμαι αλλού. Εσύ είσαι γενικά αλλού. Οπότε γιατί χαλάμε τώρα τις καρδούλες μας; Πάει πολύς καιρός Μάριε. Δεν νιώθω απολύτως τίποτα για εσένα, λέω.

- Με πληγώνεις, λέει.

- Χαχαχ άσε τις μαλακίες τώρα, λέω.

Δεν ξέρω που τα βρίσκει. Δεν ξέρω γιατί όλα αυτά τώρα. Αφού όλοι ξέρουν ότι είμαι με τον Πάρη. Τι προσπαθεί να κάνει τώρα;

- Αριάδνη.

- Τι θέλεις επιτέλους Μάριε; Μετά από τόσο καιρό;

- Εσένα γαμώ. Και δεν θα δεχτώ ποτέ πως με άφησες για αυτόν τον φλώρο, λέει και με πλησιάζει αρκετά.

Αρχίζω να νευριάζω.

- Πρώτον αν ξανά πεις κάτι τέτοιο για τον Πάρη θα σου κόψω την γλώσσα. Δεύτερον τρία βήματα πίσω.

Ναι. Ήταν σαν να τα είπα στον τοίχο πίσω του.

- Σε θέλω ακόμα Αριάδνη, λέει ενώ πλησιάζει κι άλλο.

Θα τον βαρέσω.

- Εγώ όχι. Και σου είπα κάνε πιο πίσω.

- Δεν μιλάς καλά όμως, μου λέει και μου χαϊδεύει το μάγουλο.

- Ρε δεν θέλω να με αγγίζεις, φωνάζω και του κοπανάω το χέρι από το πρόσωπό μου.

- Μου αρέσει όταν είσαι άγρια, μου λέει.

ΑΑΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΆΜΕ ΚΑΛΑ. ΘΑ ΤΟΝ ΔΕΙΡΩ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΩΡΑ.

Δεν πρόλαβα να τον δείρω.

Γιατί αυτή τη στιγμή τον βλέπω στο πάτωμα και από πάνω του ο Πάρης.

Ποιος;;;;

- Μην τολμήσεις να την ξανά πλησιάσεις. Ούτε στα πέντε μέτρα, λέει ο Πάρης καθώς τον έχει πιάσει από τον γιακά και τον έχει βάλει κάτω.

Του έχει ρίξει ήδη μπουνιά μην ανησυχείτε.

- Πάρη άστον, λέω ήρεμα.

- Ήρθε ο φλωράκος σου Αριάδνη, λέει ο Μάριος.

Πάρη δώστου άλλη μια από εμένα, σκέφτηκα.

- Δεν θα της μιλάς, δεν θα την κοιτάς, δεν θα την αγγίζεις. Συνεννοηθήκαμε; Λέει ο Πάρης και τον αφήνει να σηκωθεί.

- Θα τα ξανά πούμε εμείς, λέει στον Πάρη.

- Και εμείς, μου λέει και πάει να μου χαϊδέψει το μάγουλο.

- Κομμένα τα κουλά σου είπα! Φωνάζει ο Πάρης ενώ του δίνει μια στο χέρι πριν προλάβει να με αγγίξει.

Γελάει ειρωνικά και φεύγει.

- Μωρό μου είσαι καλά; Με ρωτάει ο Πάρης.

- Ναι Πάρη. Μην ανησυχείς, λέω.

- Αν σε ξανά αγγίξει να έρθεις να μου το πεις. Και αν σε ξανά πλησιάσει μην τον ακολουθήσεις πουθενά, μου λέει.

- Εντάξει. Αλλά μήπως υπερβάλεις λίγο;

- Καθόλου, λέει και με αγκαλιάζει.

Μάριος

Αυτό θα μου το πληρώσουν.
Με παράτησε για αυτόν τον μαλάκα. Δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο. Θα πληρώσουν ακριβά...

Και βασικά όχι εκείνος. Εκείνη όμως σίγουρα.

Δεν με ξέρουν καθόλου μα καθόλου καλά.

Συνεχίζεται...