Διαφορετικά Πλασμένοι

35.β.

Αριάδνη

Μπορεί να είμαι και η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Θα παντρευτώ τον Πάρη!!!

Το πιστεύετε;

Ντάξει πρέπει να ηρεμήσω λίγο όμως. Απλά κολυμπώ σε πελάγη ευτυχίας.

Ήταν τόσο απρόσμενο. Ήταν τόσο απίστευτο... Τόσο υπέροχο.

Δεν μπορώ να τον αποχωριστώ ούτε για λίγο από δίπλα μου. Είναι τόσο όμορφο το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ μας.

Καλά τα κορίτσια είχαν μείνει περισσότερο από εμένα. Έκλαιγαν μαζί μου από χαρά. Είχαμε συγκινηθεί.

Νομίζω είμαι έτοιμη για αυτό το βήμα.

Τώρα είμαστε στο δωμάτιό μας.

- Αγάπη μου είσαι σίγουρος για αυτήν την πρόταση;

Ο Πάρης με πλησιάζει και με βάζει στην αγκαλιά του.

- Όσο σίγουρη είσαι και εσύ. Εσύ είσαι;

- Ναι βρε Πάρη μου, του λέω.

- Αν δεν ήμουν σίγουρος αγάπη μου δεν θα είχα πράξει έτσι. Αλλά ήμουν σίγουρος από πολύ πιο πριν, μου λέει.

Τον φιλάω.

- Πάρη θέλω ότι κι αν γίνει στη συνέχεια της ζωής μας να με ακούς πρώτα, λέω.

- Γιατί το λες αυτό;

- Γιατί η ζωή μας τώρα φτιάχνεται. Όλο κάτι γινόταν. Κι εσύ δεν ακούς ποτέ, του λέω.

- Μην ανησυχείς μάτια μου. Σε εμπιστεύομαι, μου λέει και με φιλάει.

Πηγαίνουμε και ξαπλώνουμε.

- Μμμ να σε ρωτήσω. Πώς τα οργάνωσες όλα; Εννοώ πώς βρήκες το δαχτυλίδι; Πότε πρόλαβες αφού ήμασταν συνέχεια μαζί.

- Όχι και συνέχεια.

- Οι μόνες στιγμές που έλειπες ήταν όταν πήγαινες για προπόνηση, του λέω και με κοιτάζει.

- Ακριβώς μωρό μου, λέει.

- Αχ τι ηλίθια που είμαι. Έπρεπε να το είχα σκεφτεί, λέω.

- Σε λατρεύω, μου λέει.

- Ώπα δηλαδή μου έλεγες ψέματα ότι πήγαινε για μπάσκετ αλλά εσύ έψαχνες για άλλα;

- Ναι και όχι.

- Πάρη...

- Όχι δεν σου έλεγα ψέματα απλά σου έκρυβα την αλήθεια. Δεν είχα ποτέ προπόνηση.

- Α τέτοιος είσαι;

- Ρε μωρό μου τι θα σου έλεγα; Πάω να βρω το καλύτερο δαχτυλίδι για να σου κάνω πρόταση γάμου;