Διαφορετικά Πλασμένοι

44.β.

Αριάδνη

Οι ώρες έχουν περάσει και ο κόσμος έχει αραιώσει λίγο.

Έχουν φύγει κάποια άτομα.

Είπα και στην θεία που ήταν και εκείνη κουρασμένη αν θέλει να φύγει και να πάρει και την μικρή γιατί έχει κοιμηθεί εδώ και πολλή ώρα.

Έτσι κι έγινε.

Έφυγαν και οι γονείς μου.

Τους είπα εγώ επίσης.

- Αριάδνη μου;

Μου μιλάει ο Μάρκος και πηγαίνω κοντά του.

- Όμορφη μου Αριάδνη. Παντρεύτηκες ρε. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ακόμα. Μεγάλωσες και εσύ...

- Εμ Μάρκο τώρα σειρά σου...

- Δεν βιάζομαι αλλά θα γίνει και αυτό. Λοιπόν. Σου εύχομαι πραγματικά να έχεις από εδώ και πέρα ότι ποθείς στην ζωή σου. Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και το ξέρεις. Δεν σπάει έτσι απλά μια αγάπη χρόνων.

- Εννοείται Μάρκο μου το ξέρω, του λέω και τον αγκαλιάζω.

- Σαγαπάω μικρό χαζό πανέμορφο κοριτσάκι, μου λέω.

- Κι εγώ βρε Μάρκο σαγαπάω.

- Πάρη έλα εδώ ρε φίλε, τον φωνάζει ο Μάρκος.

- Να μου την προσέχεις, του λέει.

- Σαν τα μάτια μου, λέει ο Πάρης.

- Έτσι μπράβο. Και από εμένα δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

- Το ξέρω ρε φίλε. Σε είχα παρεξηγήσει.

- Χαχαχ έλα αφήστε τα τώρα αυτά. Περασμένα ξεχασμένα.

- Και εσύ Πάρη μπορείς να προσέξεις και λίγο την ζήλεια σου, λέει ο Μάρκος.

- Σωστά, λέω.

- Το ίδιο ισχύει και για σένα Αριάδνη.

- Σωστά, λέει ο Πάρης.

- Χαχαχ έλα τώρα. Λεπτομέρειες...

Λίγο αργότερα έφευγαν και οι συμπαίκτες του Πάρη.

- Παιδιά. Να ζήσετε. Ότι επιθυμείτε.

- Σας ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε.

- Να είστε πάντα καλά και μαζί.

- Θα είμαστε.

- Είσαι πολύ τυχερός Πάρη.

- Χαχαχ λες;
Πετάγομαι εγώ.

- Κακομοίρη μου όχι πολλά πολλά με την γυναίκα μου, λέει ο Πάρης