Διαφορετικά Πλασμένοι

41.

Πάρης

- Αριάδνηη, φωνάζω.

Πάλι τα ίδια. Με γράφει. Την αρπάζω και την γυρνάω προς το μέρος μου.

- Είσαι με τα καλά σου;

- Ναι εσύ;

Πολλά νεύρα διακρίνω.

- Αριάδνη τι έπαθες;

- Ποια ήταν αυτή;

- Σου είπα μια γνωστή μου, λέω εγώ.

- Και ΓΙΑΤΊ την άφησες να σου τρίβεται;

- Τι έγινε λέει;

- Ναι ντάξει Πάρη σε είδα πως σου τριβόταν, λέει.

Σκάω στα γέλια.
Μου σκάει ένα χαστούκι.
Έμεινα να την κοιτάζω.
Σαν να νευριάζω κι εγώ λίγο τώρα όμως.

- Είσαι ηλίθια;

- Πάρη κόφτο, μου λέει.

- Εγώ ή εσύ;

- Καλά καλά σε είδα πως της χαμογελούσες, λέει η Αριάδνη.

- Πως;

- Μου την σπας, λέει.

- Πάντα σου την έσπαγα, λέω και την τραβάω πάνω μου.

- Άσε με Πάρη, λέει.

- Εδώ θα κάτσεις, της λέω και την έχω κολλήσει πάνω μου ενώ την κρατάω από την μέση.

Αποφεύγει να με κοιτάξει.

- Είσαι μαλακισμένη, λέω και την κοιτάζω.

Με κοιτάζει και πάει να με χαστουκίσει ξανά. Το αποφεύγω και την εγκλωβίζω.

- Είσαι το πιο χαζό κορίτσι που έχω γνωρίσει, λέω.

- Τότε γιατί είσαι μαζί μου;

- Α είμαστε μαζί;
Την ρωτάω και μου ρίχνει μια στο μπράτσο.

- Γιατί μαζί σου ζω. Μαζί σου αναπνέω. Υπάρχω, λέω και με κοιτάζει.

- Μμ ναι ναι τώρα μην με καλοπιάνεις, λέει.

- Να πάω πίσω στην κοπέλα;

- Μην διανοηθείς, λέει.

Κάνω κίνηση να φύγω και με αρπάζει από την μπλούζα και με φέρνει προς τα πάνω της.

Χαμογελάω.

- Τι θες;

- Να μην φλερτάρεις μπροστά μου, λέει.

- Γιατί; Ακόμα κι αν είμαστε μαζί μου αρέσει να σε φλερτάρω, λέω.

- Πάρη σταμάτα δεν εννοώ για εμάς.

- Τότε; Βλέπεις κάποιον άλλον γύρω μας;

- Πάρη, λέει και με κοιτάζει.