Διαφορετικά Πλασμένοι

37.β.

Πάρης

Ανησύχησα λίγο με την Αριάδνη. Δεν θέλω να χαλάσουν όλα για έναν γαμώ-εφιάλτη. Θέλω να την παντρευτώ. Να είναι δική μου.

Κάτι είδε όσον αφορά τον Μάριο. Γαμώτο. Της έχει αφήσει τραύματα. Ψυχικά. Τον φοβάται.

Δεν πρόκειται να βγει από εκεί μέσα. Δεν μπορεί να βγει. Είναι άρρωστος.

Αλλά και αυτό να γινόταν εννοείται πως θα έτρωγα σφαίρα για τον άνθρωπο που αγαπάω. Για την Αριάδνη και για την κόρη μου.

Το υποσυνείδητο της Αριάδνης έπαιξε πολύ άσχημα στο μυαλό της.
Τα συνέδεσε όλα και βγήκε αυτό το καταραμένο όνειρο.

Δεν θα μας πειράξει κανένας. Το υπόσχομαι.

Αριάδνη

Λίγες μέρες μετά το κακόγουστο όνειρο και ακόμα το σκέφτομαι. Ο Πάρης βέβαια με έχει ηρεμήσει λίγο. Θα το αφήσω στην άκρη. Δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή μας με ένα όνειρο.

Μακάρι να μην μας ενοχλήσει κανένας. Έτσι λέει ο Πάρης. Αυτό θα πιστέψω.

Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα θα έρθουν τα αδέλφια μου και οι γονείς τους.

Δεν έχω δεθεί ακόμα τόσο πολύ μαζί τους για να τους πω "γονείς μου".

Ή θα δείξει στην πορεία δεν ξέρω...

Στα παιδιά είπαμε να μείνουν σπίτι μας.

Μωρέ τους λυπάμαι λίγο όμως τους γονείς μας να πάνε πάλι σε ξενοδοχείο.

Θα τους πω να μείνουν. Ίσως έτσι έρθουμε και λίγο πιο κοντά. Ίσως.

Όταν ήρθαν και χτύπησαν το κουδούνι έτρεξα από πάνω, κάτω, τόσο γρήγορα.

- Πας καλά ρε Αριάδνη; Τι τρέχεις έτσι; Είσαι έγκυος γαμώτο μου, λέει ο Πάρης.

- Σταμάτα Πάρη ήρθαν, πηγαίνω και ανοίγω.

- Πφφ έλεος, λέει ο Πάρης.

- Αριάδνηηηηη, φωνάζει η Όλγα.

Αχ της έλειψα. Αχ μου έλειψε. Αχ μου έλειψαν όλοιιιι.

- Όλγααα, φωνάζω και εγώ και την αγκαλιάζω.

- Καλώς τους, λέει ο Πάρης.

- Αδελφούλα, λέει ο Στέφανος και με αγκαλιάζει.

- Ιωάννα Νίκο περάστε, λέω και χαμογελάω λίγο άβολα.

- Ευχαριστούμε κορίτσι μου. Μπορώ να σε αγκαλιάσω;
Ρωτάει η Ιωάννα.

- Εε βεβαίως, λέω και τότε με αγκαλιάζει σφικτά.