36.

733 85 45
                                    

Αριάδνη

- Γιατί έφυγες Πάρη;
Τον ρωτάω με παράπονο.

- Σκάσε πια Αριάδνη, λέει και με πιάνει και με φιλάει με πάθος.

Νομίζω θα πέσω κάτω.
Αλλά με κρατάει και με κολλάει πάνω του. Τον φιλάω με τόσο πάθος όσο κι εκείνος. Μου είχε λείψει πάρα πολύ.

- Πάψε μάτια μου, λέει και με ξανά φιλάει.

Μετά το φιλί μας κοιταζόμαστε και τον αγκαλιάζω σφικτά.

- Θα μείνεις αυτή τη φορά;

- Ναι Αριάδνη. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλειψες, λέει.

- Είσαι...

- Είμαι ένας μεγάλος μαλάκας, λέει.

- Και ο πιο όμορφος, ο πιο σέξυ...

- Και μόνο δικός σου, λέει.

Τον κοιτάζω και χαμογελάω.

- Χαμόγελό μου, λέει και με ξανά φιλάει.

- Πάρη θέλω να μου εξηγήσεις...

- Δεν υπάρχει καμία εξήγηση. Ούτε εγώ θέλω να ακούσω τίποτα από εσένα. Θα τα διορθώσω όλα. Σε θέλω όσο τίποτα άλλο. Θέλω να είμαστε μαζί. Σαγαπάω κοριτσάκι μου, λέει και με κοιτάζει.

Ρουφάω την μύτη μου από το κλάμα.

- Να ήξερες πόσο σε αγαπάω εγώ...

Χαμογελάει και μου πιάνει το χέρι.

- Ακολούθησε με, λέει και με τραβάει προς το μέρος του.

- Που πάμε;

- Θα δεις, μου λέει.

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σε μια παραλία. Απομονωμένη. Ήταν πολύ όμορφα.

- Εδώ έχω έρθει πολλές φορές. Μόνος μου. Ξεσκάω καμιά φορά.

- Είναι πολύ όμορφα...

- Κι εσύ ακόμη περισσότερο, μου λέει και μου χαμογελάει.

Τον πλησιάζω και τον φιλάω.

Καθόμαστε στην άμμο.

- Όταν εμφανίστηκες ήθελα να σου σπάσω τα μούτρα και ταυτόχρονα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου όσο κανένα άλλο άτομο, του λέω.

Χαμογελάει.

- Έκανες και τα δύο, μου λέει.

- Μμ σε πόνεσα;
Τον ρωτάω και τον χαϊδεύω στο μάγουλο.

- Έχεις βαρύ χέρι αλλά όχι μάτια μου. Θα άφηνα να μου το κάνεις αυτό όσες φορές ήθελες, μου λέει.

- Συγνώμη, του λέω.

- Εσύ; Γιατί; Εγώ μας πόνεσα και τους δύο. Αλλά ο καταραμένος εγωισμός μου με κατέβαλε, λέει.

- Είσαι ηλίθιος για αυτό, λέω.

- Τι;

- Ηλίθιε.

- Α έτσι;

- Ναι.

- Συγνώμη αγάπη μου, λέει και με χαϊδεύει στα χέρια.

Χώνομαι στην αγκαλιά του.

- Θα είμαστε μαζί;

- Θα κάθεσαι να με ακούς;
Τον ρωτάω εγώ.

- Πάντα, λέει εκείνος.

- Τότε θα είμαστε, λέω.

- Α μόνο έτσι ε;

- Ναι γιατί διαφορετικά με πληγώνεις, λέω.

- Έχεις δίκιο, λέει.

- Πάντα, λέω και γελάμε και οι δύο.

- Το βλέπεις το ξενοδοχείο από πίσω μας;

- Ναι, λέω.

- Εκεί θα πάμε τώρα. Έχω κλείσει ένα όμορφο δωμάτιο. Θέλω να δειπνήσουμε μαζί απόψε και... ότι άλλο προκύψει...

- Αλήθεια;

- Εννοείται.

- Και πώς το ήξερες ότι θα σε ακολουθήσω; Μπορεί να μην ερχόμουν μαζί σου, λέω.

- Θα σε έπαιρνα με το ζόρι, λέει.

- Χαζό μου, λέω και του δίνω ένα φιλί.

Αφού βράδιασε πήγαμε πάνω στο ξενοδοχείο.
Τα είχε σκεφτεί όλα και ήταν φανταστικά.
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό όταν μπήκαμε στο δωμάτιο. Ήταν στολισμένο τόσο ρομαντικά.

- Πάρη...

- Σου αρέσει εδώ;

- Πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι, λέω.

- Καθίστε ωραία μου κυρία, λέει και μου τραβάει την καρέκλα.

Ένα υπέροχο τραπέζι στολισμένο και με καταπληκτικά φαγητά.

Δεν το πιστεύω ότι τα έκανε όλα αυτά.

- Ευχαριστώ, λέω και κάθομαι.

Συνεχίζεται...

★Η ψήφος σας θα με βοηθούσε αρκετά. Ευχαριστώ πολύ★

Διαφορετικά ΠλασμένοιWhere stories live. Discover now