Διαφορετικά Πλασμένοι

28.

Αριάδνη

- Θα σε βοηθήσω εγώ να τα βρεις με τον Πάρη, μου λέει ο Μάρκος.

- Όχι άστο. Μην ανακατευτείς, λέω.

- Γιατί; Δεν θέλεις να τα βρείτε;

- Φυσικά και θέλω. Αλλά δεν έχει ακούσει εμένα. Θα ακούσει εσένα;

- Χάνουμε κάτι με το να προσπαθήσουμε;

- Σίγουρα ρε Μάρκο;

- Σίγουρα μωρό μου, μου λέει και τον κοιτάζω.

- Οκευ. Δεν θα σε ξανά πω έτσι.

Του έχω πει ότι όταν το άκουσε αυτό ο Πάρης έγινε έξω φρενών.

- Δώσε μου την διεύθυνση του.

- Πφφ καλά, λέω και του δίνω την διεύθυνση του Πάρη.

- Έφυγα, λέει ο Μάρκος.

- Τι; Από τώρα;;

- Ναι όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο, λέει και φεύγει.

- Πφφφ

Πάρης

Κάθομαι ήσυχος ήσυχος στον καναπέ και βλέπω τηλεόραση. Μέχρι που ακούω κάποιον να χτυπάει την πόρτα. Ποιος να είναι;
Ο πατέρας μου έχει κλειδιά. Είναι και επίμονος όποιος είναι.

- Ναι τώραααα, λέω και πηγαίνω και ανοίγω.

- Γεια σου Πάρη.

Πώς τολμάει και έρχεται εδώ; Για να μου τρίψει στα μούτρα ότι είναι μαζί με την Αριάδνη;

- Τι θέλεις εσύ εδώ;

- Θέλω να μιλήσουμε, λέει ο Μάρκος.

- Φύγε. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε, λέω.

- Κι όμως, λέει εκείνος.

Τον αφήνω να περάσει μέσα. Δεν ξέρω γιατί. Ήθελα να ακούσω τι μαλακίες θα μου έλεγε.

- Σε ακούω.

- Λοιπόν. Με την Αριάδνη δεν είμαστε μαζί. Ποτέ δεν ήμασταν. Από μικρά παιδιά έως σήμερα είμαστε φίλοι. Είμαι ένα άτομο από την παλιά της ζωή. Επικοινωνούσαμε καθημερινά. Και με τα υπόλοιπα παιδιά επικοινωνούσε η Αριάδνη. Κάποια στιγμή αποφάσισα να έρθω να της κάνω έκπληξη γιατί εκείνη δεν φάνηκε για αρκετό καιρό, λέει χωρίς να με αφήσει να πω κάτι ενδιάμεσα.

- Συνέχισε, τον παροτρύνω.

- Πάρη. Είναι χάλια. Ξεσπάει. Δεν την πιστεύει κανένας. Μέχρι και οι ίδιες της οι φίλες έχουν αμφιβολίες κι ας τους έχει εξηγήσει. Είμαστε απλά φίλοι, λέει.

- Οκευ. Αυτό ήθελες;

- Ναι. Πρέπει να την ακούσεις. Βασικά εκείνη πρέπει να σου εξηγήσει και εσύ πρέπει να της ζητήσεις συγνώμη γιατί δεν την άφησες να σου μιλήσει και έβγαλες συμπεράσματα μόνος σου, λέει.

- Μην με εκνευρίζεις άλλο, του λέω.

- Ρε Πάρη, λέει.

- Δεν ξέρω από πού προήλθε όλη αυτή η οικειότητα μεταξύ μας αλλά να σβηστεί τώρα. Επίσης αν είπες αυτά που ήθελες να πεις μπορείς να ξεκουμπιστείς από το σπίτι μου, λέω και τον βλέπω να έχει μείνει άναυδος.

- Μην είσαι αναίσθητος Πάρη, λέει καθώς ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

Πφφ τι θα κάνω; Φάνηκε να λέει την αλήθεια. Την θέλω γαμώτο.
Δεν θέλω να την βλέπω χάλια. Την αγαπάω.

Αριάδνη

- Και δηλαδή δεν είχε καμία αντίδραση;

- Καμία όμως, λέει ο Μάρκος.

- Οκ, λέω πληγωμένη και στηρίζω το σώμα μου στην ντουλάπα του δωματίου μου.

- Αριάδνη δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πραγματικά.

- Τίποτα Μάρκο. Αρκετά έκανες. Σε ευχαριστώ.

- Ρε Αριάδνη αν δεν σε θέλει εκείνος μία δεν τον θέλεις εσύ δέκα, λέει ο Μάρκος.

- Τον θέλω εκατό Μάρκο. Τον θέλω όσο κανέναν, λέω και δακρύζω.

Ο Μάρκος με αγκαλιάζει.
Γιατί έγιναν όλα τόσο χάλια;

Συνεχίζεται...