Διαφορετικά Πλασμένοι

42.β.

Αριάδνη

Φύγαμε με τον Πάρη και πήγαμε σπίτι για να ετοιμαστούμε, να βγάλω το νυφικό γιατί θα είναι ενοχλητικό στον χορό που θα ρίξουμε!

- Αγάπη μου, λέει ο Πάρης καθώς μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.

Γυρνάω, τον κοιτάζω και περνάω τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του.
Εκείνος με κρατάει από την μέση.

- Παρακαλώ;

- Σαγαπάω στο είπα;

- Μμ κι εγώ μωρό μου, του λέω και τον φιλάω.

- Πώς νιώθεις τώρα που παντρευτήκαμε;

- Πολύ πολύ όμορφα.

- Και έτσι θα είσαι μόνο δική μου.

- Πάντα ήμουν δική σου. Μόνο δική σου.

- Ναι ε;

- Ναι. Εσύ ήσουν είσαι και θα είσαι βλακάκος.

- Α έτσι ε;

- Ακριβώς έτσι. Έλα τώρα όμως να αλλάξουμε. Άντε άντε.

- Εε περίμενε, μου λέει και με ξανά τραβάει προς το μέρος του.

- Τι;

- Σου είπα πόσο όμορφη είσαι;

- Εγώ σου είπα πόσο σέξυ είσαι με αυτό το κοστούμι;

Χαμογελάει πονηρά, με πιάνει και με φιλάει.

Αυτός ο τύπος με τρελαίνει. Πάντα με τρέλαινε.

- Το ξέρεις ότι τώρα δεν είσαι μια Αλεξίου έτσι;

- Μπα; Αλήθεια;

- Ναι μωρό μου. Παντρευτήκαμε.

- Ωω όχι ρε γαμώτο. Δεν ήθελα να αλλάξει το επίθετο μου.

- Ωω τι κρίμα, λέει ο Πάρης ειρωνικά.

- Ε όταν θα πάρουμε διαζύγιο θα πάρω το επίθετο μου πίσω.

- Δεν το είπες αυτό τώρα...

Τον κοιτάζω και δεν μιλάω.

- Κυρία Χατζηπαύλου μιλήστε μου...

- Σαγαπάω, του λέω και τον φιλάω.

Πηγαίνω στο δωμάτιο κατευθείαν για να αλλάξω.

Με ακολουθεί ο Πάρης.

Εκείνη την ώρα βγάζω το νυφικό και μένω με τα εσώρουχα.

- Αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις. Ειδικά μπροστά μου.

- Γιατί δεν με έχεις ξανά δει έτσι;

- Μωρό μου. Όσες φορές και να σε δω κάθε φορά θα είσαι τόσο σέξυ...

Με πλησιάζει και αγγίζει όλο μου το σώμα.