Διαφορετικά Πλασμένοι

34.

Αριάδνη

Έχει μπει καλοκαίρι πλέον. Τέλος και οι πανελλήνιες. Καλά πήγα πάντως. Αλλά γαμώτο είναι τόσο σπαστικό και ωραίο ταυτόχρονα να σκέφτεσαι συνέχεια το ίδιο άτομο.

Ακούω το κουδούνι και πηγαίνω και ανοίγω ενώ έχω χαμηλωμένο το κεφάλι μου.

- Αριάδνη μου;

Κοιτάζω την Ελεονώρα που έχει έρθει με την Κλειώ.

Ρίχνω ένα χαμόγελο.

Το μόνο που κάνω αυτές τις μέρες είναι να βλέπω ταινίες μέχρι το πρωί και να ξυπνάω αργά το μεσημέρι. Βλέπω κάτι πολύ ωραίες ταινίες ρομαντικές. Με πιάνουν τα κλάματα τα βράδια και το μυαλό μου ενώ έχει ξεχαστεί πηγαίνει απευθείας στον Πάρη. Έτσι κλαίω ακόμη περισσότερο. Δεν βγαίνω καθόλου σχεδόν. Δεν έχω πολύ όρεξη. Νιώθω πολύ κουρασμένη.

-  Ετοιμάσου τώρα να πάμε για ψώνια, απαιτεί η Κλειώ.

- Έλα ρε Κλειώ δεν έχω όρεξη, λέω με αδύναμη φωνή.

- Τώρα είπα! Τέρμα. Θα βγαίνουμε κάθε μέρα, λέει η Κλειώ.

- Ρε Κλειωωώ, γκρινιάζω.

- Καλά σου λέει Αριάδνη. Τελείωνε τώρα, μου λέει η Ελεονώρα.

- Καλά. Περάστε μέσα και πάω να ετοιμαστώ, λέω και ανεβαίνω στο δωμάτιο μου.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Θεέ μου πως είμαι έτσι; Γιατί έχω αφήσει τόσο πολύ τον εαυτό μου; Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Κατεβαίνω γρήγορα κάτω και κοιτάζω τα κορίτσια.

- Τι έγινε;

- Κορίτσια βοηθήστε με, τις κοιτάζω και βάζω τα κλάματα.

Αυτό πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή.

- Αγάπη μου τι έπαθες; Με ρωτάει η Ελεονώρα.

Με πλησιάζουν και με αγκαλιάζουν.

- Έλα πάμε πάνω. Θα σε βοηθήσουμε να ετοιμαστείς. Και μην επαναληφθεί όλο αυτό. Θα βγαίνεις και θα περνάς καλά, λέει η Κλειώ.

Πηγαίνουμε πάνω και με βάζουν να κάτσω σε μια καρέκλα. Η Ελεονώρα αποφάσισε να μου φτιάξει τα μαλλιά αφού πιάνουν τα χέρια της. Η Κλειώ κοιτούσε τα ρούχα μου και μπορώ να πω διάλεξε ένα αρκετά καλό ταιριαστό καλοκαιρινό συνολάκι.

Μετά από λίγη ώρα ήμουν έτοιμη. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ενθουσιάστηκα. Ήμουν πολύ ανανεωμένη.

- Σας ευχαριστώ, λέω και τις αγκαλιάζω.

- Είσαι μια κουκλάρα. Φύγαμε;

- Ναι ναι φύγαμε.

Πήγαμε για ψώνια. Πήρα αρκετά ρουχάκια και από εδώ και πέρα θα είμαι γεμάτη με περισσότερη όρεξη. Θα βγαίνω. Πήρα καθαρό αέρα. Αν δεν είχα και τα κορίτσια δεν ξέρω τι θα έκανα.

Λίγες μέρες αργότερα

Περπατάω στο δρόμο με τα κορίτσια.

- Που πάμε σήμερα; Όχι για ψώνια πάλι δεν μπορώ άλλο. Έχει γεμίσει η ντουλάπα μου, λέω.

- Όχι όχι. Πάμε στο πάρκο. Μας περιμένουν τα αγόρια, λέει η Κλειώ.

- Α ωραία πάμε τότε.

Πηγαίνουμε και βλέπουμε να περιμένουν ο Μάνος και ο Μίλτος. Τα κορίτσια πηγαίνουν και τους αγκαλιάζουν. Τι ωραία εικόνα. Τι ωραία που είναι ακόμη μαζί. Τι ωραία που είναι χαρούμενοι. Παίρνω μία βαθιά ανάσα και πηγαίνω κοντά τους.

- Καλώς την Αριάδνη, λέει ο Μάνος.

- Γεια σας αγόρια, λέω.

- Χάθηκες, λέει ο Μίλτος.

- Με εμάς βγαίνει κάθε μέρα, λέει η Κλειώ.

- Ααα για αυτό σας χάνουμε, λέει ο Μάνος.

Χαμογελάω.

- Καλύτερα να φύγω εγώ. Καλύτερα να σας αφήσω τα ζευγάρια.

- Όχι μα τι λες Αριάδνη;
Με ρωτάει η Ελεονώρα.

- Δεν θέλω να σας το χαλάσω.

Ξαφνικά βλέπω την Ελεονώρα να έχει κοκκαλώσει και να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό ενώ κοιτάζει από πίσω μου. Τα αγόρια είναι πιο χαλαρά. Η Κλειώ δίπλα μου ούτε εκείνη ξέρει τι συνέβη.

- Τι έπαθες παιδί μου;
Ρωτάει η Κλειώ την Ελεονώρα.

Κοιτάζω πίσω μου κατευθείαν να δω τι βλέπει η Ελεονώρα.

Καθώς γυρνάω βλέπω τον Πάρη να με κοιτάζει. Απευθείας τα μάτια μου υγραίνονται. Θέλω να τον αγκαλιάσω αλλά δεν το κάνω.

Συνεχίζεται...

★Η ψήφος σας θα με βοηθούσε αρκετά. Ευχαριστώ πολύ★