Διαφορετικά Πλασμένοι

45.β.

Αριάδνη

Μετά τον γάμο δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.

Γενικά οι μέρες κυλάνε πολύ όμορφα με εξαίρεση τους μικρούς τσακωμούς μας με τον Πάρη.

Είμαστε πιο ήρεμοι όμως, από άλλες φορές.

Ο Πάρης τρέχει με κάτι αγώνες στο μπάσκετ και είναι σε μία πολύ γνωστή ομάδα. Είναι πλέον γνωστός στο χώρο του. Κάποια αγόρια τον σταματούν στον δρόμο για φωτογραφίες. Για φαντάσου.
Είναι πολύ καλός.

Τέλος πάντων...

Αποφασίσαμε να βγούμε μια βόλτα.

Ήθελε να με βγάλει για φαγητό.

Γιατί όχι; Αφού ούτως ή αλλιώς μια πείνα την έχω μονίμως.

- Έτοιμηη, λέω και κοιτάζομαι για τελευταία φορά στον καθρέφτη.

- Μμ είστε πολλή όμορφη κυρία μου, λέει ο Πάρης και έρχεται και με φιλάει.

- Φύγαμε;

- Φυσικά.

Μετά από λίγο πήγαμε στο εστιατόριο.

Ήταν πολύ όμορφο και όχι τόσο χλιδάτο. Και καλύτερα γιατί δεν μου αρέσουν και πολύ τα πλουσιοπάροχα. Υπήρχαν μέσα καθημερινοί άνθρωποι.

Είχε κάνει κράτηση ο Πάρης.

Πήγαμε και καθίσαμε.

Φυσικά και δεν πήραμε αλκοόλ.

Το νεράκι, μας φτάνει.

Παραγγείλαμε και ήμασταν στην αναμονή για να μας τα φέρουν.

- Πώς σου φαίνεται αγάπη μου;

- Είναι πολύ όμορφα Πάρη. Πολύ όμορφα, λέω και μου πιάνει το χέρι.

Κάποια στιγμή έρχονται δύο αγόρια πιο μεγάλα από τον Πάρη κοντά στο τραπέζι μας.

Τα κοιτάζω.

- Συγνώμη για την ενόχληση αλλά μην μου πεις ότι είσαι ο Πάρης Χατζηπαύλου;

- Ο ίδιος, λέει ο Πάρης.