Διαφορετικά Πλασμένοι

47.β.

Αριάδνη

- Έσπασαν τα νερά, φωνάζει η θεία ταραγμένη.

Απευθείας ο Πάρης σηκώνεται όρθιος μαζί με την θεία.

- Ώπα περιμένετε. Να το ελέγξουμε λίγο. Πρώτον είμαι στον όγδοο δεύτερον δεν πονάω και τρίτον να τσεκάρουμε μήπως απλά έπεσε νερό πάνω μου.

- Πώς να έπεσε;;; Αφού δεν έχουμε βάλει ακόμα στα ποτήρια και το μπουκάλι είναι κλειστό γαμώ την τρέλα μου!

- Ρε Πάρη δεν ένιωσα κάτι!

- Και από που προήλθαν τα νερά;

Τώρα που το λέει έχει ένα δίκιο.

Σηκώνομαι και αγγίζω τα ρούχα μου.

Και όντως τα νερά προήλθαν από εμένα.

Αγχώθηκα.

- Όντως. Έσπασαν τα νερά...κ...και και τώρα τι κάνουμε;;

- Πάμε στο νοσοκομείο Αριάδνη στο νοσοκομείο, λέει ο Πάρης.

- Δεν ήμουν προετοιμασμένη. Και ούτε τώρα είμαι έτοιμη.

- Πας καλά ρε Αριάδνη; Κάνεις λες και δεν έχεις ξανά γεννήσει. Γιατί την προηγούμενη φορά ήσουν προετοιμασμένη;

- Ναι ρε Πάρη. Ήμουν στον ένατο τότε!

- Σταματήστε και πάμε όλοι στο αμάξι, λέει η θεία.

- Φφφ πάμε, λέω και παίρνω μία ζακέτα.

- Ρε θα τρελαθώ, λέει ο Πάρης και πηγαίνουμε όλοι στο αμάξι.

- Μα δεν πονάω!

- Σταμάτα Αριάδνη γιατί με αγχώνεις, λέει ο Πάρης.

- Και είμαι στον όγδοο!

- Και τι σημαίνει αυτό βρε παιδί μου; Η πρώτη ή η τελευταία θα είσαι που θα γεννήσει στο όγδοο μήνα;

Με ρωτάει γλυκά η θεία.

- Μα είναι φυσιολογικό αυτό τώρα;

- Αυτό θα το δούμε Αριάδνη. Ηρέμησε, λέει η θεία.

Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο νοσοκομείο.

- Η γυναίκα μου γεννάει γρήγορα ένας γιατρός, φωνάζει ο Πάρης.

- Ρε Πάρη σκάσε! Πώς κάνεις έτσι; Ούτε καν πονάω!

Ρε είναι υπερβολικός στις αντιδράσεις του.

Έρχεται ένας γιατρός και εγώ ζητάω να έρθει ο δικός μου. Εκείνος που με είχε ξανά ξεγεννήσει.

Εμένα με πήγαν σε ένα δωμάτιο όπου ξάπλωσα. Εκεί που θα γεννήσω προφανώς.

Μια νοσοκόμα μου χάιδευε την κοιλιά.