Διαφορετικά Πλασμένοι

18.β.

Αριάδνη

Έφτασε το απογευματάκι και είχαμε χαλαρώσει αρκετά.
Κάποια στιγμή χτυπάει το κινητό μου.
Είναι δίπλα στον Πάρη.

- Μωρό μου δωσ' το μου λίγο σε παρακαλώ, του λέω.

- Ναι, λέει και κοιτάει πως είναι ένας αριθμός τον οποίο δεν έχω αποθηκευμένο.

- Ναι αλλά φερ' το μου.

- Άγνωστος αριθμός.

- Δώσε το μου να το σηκώσω ρε Πάρη!

- Πάρε, μου το δίνει.

Το σηκώνω κατευθείαν.

- Παρακαλώ;

- Αριάδνη;

- Ωω Στέφανεεε, ενθουσιάστηκα μόνη μου.

- Πώς είσαι;

- Μια χαρά εσύ;

- Τέλεια. Λοιπόν. Θα βγούμε τελικά;

- Εε ναι...θέλετε βασικά να έρθετε σπίτι μου; Να αράξουμε; Να δούμε και καμιά ταινιούλα;

- Εννοείται. Πολύ καλή ιδέα. Στείλε μου την διεύθυνση και σε μισή ώρα είμαστε εκεί με την Όλγα.

- Θα στην στείλω. Θα τα πούμε σε λίγο.

- Τα λέμε όμορφη, λέει και το κλείνει.

Κοιτάζω τον Πάρη.

- Σε μισή ώρα θα είναι εδώ, του λέω και στέλνω την διεύθυνση στον Στέφανο.

- Α ωραία, λέει αδιάφορα.

- Μην έχεις τόσο όρεξη θα πάθεις τίποτα, του λέω.

- Σε γουστάρει.

- Και;

- Αριάδνη...

- Σημασία έχει ότι δεν τον γουστάρω εγώ. Σου είπα είναι και μικρότερος. Αν και δεν έχει καμία σημασία αυτό, λέω.

- Μμμ τι ωραία...
Διακρίνετε την ειρωνεία του;

- Βέβαια αν δεν ήμουν μαζί σου κάτι θα παιζόταν, του λέω και με αγριοκοιτάζει.

- Δεν θα απαντήσω γιατί θα τσακωθούμε, μου λέει.

Τον φιλάω παθιασμένα.

- Σαγαπάω, του λέω και βγάζω τα ρούχα μου για να φορέσω άλλα.

- Μείνε έτσι αν θες, λέει ο Πάρης.

- Δεν έχω θέμα εγώ. Απλά σε λίγο θα έρθουν και δεν ξέρω αν θα έχεις θέμα εσύ.

- Ντύσου γρήγορα. Και βασικά γιατί αλλάζεις ρούχα; Μέσα στο σπίτι θα είμαστε.