Διαφορετικά Πλασμένοι

4.

Αριάδνη

Αφήνω το κινητό μου δίπλα στο κομοδίνο και επανέρχομαι μπρούμυτα στην αρχική μου θέση. Κλείνω τα μάτια μου και με παίρνει ο ύπνος με την μία.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου δεν έχω την παραμικρή όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι.
Γυρνάω το κεφάλι μου παίρνω το κινητό μου και κοιτάζω την ώρα.
7 το απόγευμα. Νταξει καλά παμεεε. Κοιμήθηκα αρκετά.

Ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό το πάρτυ και πετάγομαι από το κρεβάτι.

Όχι ρε φιλεεε είναι και το πάρτυυυ, γκρινιάζω.

Εν τέλει αποφασίζω να πάω να κάνω ένα μπάνιο ώστε να προλάβω να ετοιμαστώ.
Έχω ξεκοιλιάσει όλη την ντουλάπα μου και συνεχίζω να μην βρίσκω το φόρεμα που θέλω.
Κάθομαι αγανακτισμένη στο κρεβάτι, ενώ είμαι προφανώς ακόμα με τις πετσέτες.

Ακούω τον χτύπο της πόρτας.

- Παρακαλωώ

Μπαίνει μέσα η θεία μου

- Αριάδνη μου; Που θα πας;

- Είμαι καλεσμένη σε ένα πάρτυ.

- Ααα μπράβο. Έχεις γνωρίσει παιδιά βλέπω.

- Ναι αμέ.

- Άντε δεν θα ντυθείς; Τι κάθεσαι έτσι;

- Δεν βρίσκω το φόρεμα που θέλω.

- Ποιο φόρεμα;

- Αυτό το ωραίο το μαύρο που έχει ανοιχτή πλάτη.

- Κάτσε να κοιτάξω εγώ, λέει ενώ πλησιάζει την ντουλάπα μου.

- Ναι καλά μην μπαίνεις σε κόπο ψάχνω τόση ώρα.

Η θεία μου ψάχνει την ντουλάπα και...δεν θα το πιστέψετε....

ΒΡΉΚΕ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ

- Και αυτό εδώ τι είναι; Μου δείχνει το φόρεμα που έψαχνα τόση ώρα.

- Τώρα πως έγινε αυτό; Ή εσύ είσαι μάγισσα ή εγώ γκαβή.

- Χαχαχ έλα ρε Αριάδνη. Πάντα έβρισκα τα πράγματα σου.

Σηκώνομαι και την πλησιάζω καθώς την αγκαλιάζω.

- Ναι, γιατί είσαι η μάνα που δεν είχα ποτέ. Σε ευχαριστώ. Της λέω ενώ της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.

- Είσαι η κόρη που ποτέ δεν είχα αγάπη μου, μου λέει χαμογελώντας γλυκά.

- Σαγαπάω τόσο πολύ..., της λέω.

- Εγώ να δεις, μου τσιμπάει το μάγουλο και φεύγει.

Αν δεν είχα και εκείνη...όλα θα ήταν διαφορετικά...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είμαι έξω από το κλαμπάκι που έχει κλείσει ο Μάριος. Μικρό μην φανταστείτε...αλλά κατάλληλο για πάρτυ.

Προχωράω για να μπω μέσα καθώς (ξανά) συγκρούομαι με κάποιο άτομο. Σίγουρα είναι πολύ γυμνασμένο. Γυρνάω και πάλι βλέπω το ίδιο άτομο μπροστά μου.

- Άντε πάλι, μου λέει ενώ με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω.

- Συγνώμη. Αλλά συνέχεια βρίσκεσαι ανάμεσα στα πόδια μου.

- Δεν νομίζω να σου δώσω ποτέ αυτή τη χαρά κοριτσάκι μου, χαμογελάει πονηρά και μπαίνει μέσα.

Ααααα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά με αυτό το παιδί. Καθόλου όμως.

Πάρης

Καθώς πήγαινα στο πάρτυ του Μάριου έπεσα πάνω σε μία κοπέλα. Που δεν θα ήταν άλλη εκτός από την Αριάδνη. Πώς βρέθηκε αυτή εδώ; Πώς ξέρει τον Μάριο; Όχι ότι με ενδιαφέρει αλλά μου κάνει εντύπωση...

- Άντε πάλι, της λέω και την κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω.

Ντάξει είναι λίγο διαφορετική σήμερα.
Αλλά μου την σπάει τώρα τελευταία.

- Συγνώμη. Αλλά συνέχεια βρίσκεσαι ανάμεσα στα πόδια μου, μου λέει.

Θα' θελε, σκέφτομαι.

- Δεν νομίζω να σου δώσω ποτέ αυτή τη χαρά κοριτσάκι μου, της απαντάω και μπαίνω μέσα.

Αριάδνη

Με το που μπαίνω χαιρετάω τα κορίτσια και μετά ψάχνω με το βλέμμα μου τον Μάριο.

- Ωω τελικά μας τίμησες...

Πετάγεται σαν την τσουτσού ο Μάριος από πίσω μου.
Γυρίζω απότομα και τον αντικρίζω τρομάζοντας.

- Ρε Μάριεε, χαμογελάω. Εσένα έψαχνα. Χρόνια πολλαά.

Ναι νιώθω πολύ άβολα.

Ο Μάριος με παίρνει αγκαλιά καθώς μου ψιθυρίζει.

- Σε ευχαριστώ... κυρίως που ήρθες..., λέει ενώ βγαίνει από την αγκαλιά μου.

- Ε αφού ήσουν τόσο ευγενικός σήμερα. Οπότε αποφάσισα να έρθω. Πόσο χάλια να περάσω; Πάρτυ είναι.

- Θα περάσεις υπέροχα, μου λέει και μου χαϊδεύει το μάγουλο.

Έχει αρχίσει και μου αρέσει αυτό το παιδί.

Συνεχίζεται...