Διαφορετικά Πλασμένοι

6.β.

Αριάδνη

Με τα παιδιά περάσαμε υπέροχα. Προφανώς και κρατούσα λίγα μούτρα στον Πάρη. Και θα συνεχίσω να είμαι έτσι απέναντι του. Ήταν απαράδεκτος.

Βέβαια μπορεί να το τράβηξα και εγώ λίγο αλλά δεν ξέρω αν θα το έφτανα ποτέ σε σημείο "χωρισμού".

Ελπίζω όντως να μην το εννοούσε.
Θα είμαι χάλια μακριά του. Έχουμε και ένα παιδί μην ξεχνάμε...

Αφού φύγαμε από την Ελεονώρα, περπατούσαμε για να πάμε στην θεία.
Δεν μιλούσα καθόλου.

- Αγάπη μου, λέει ο Πάρης και με αγγίζει για να σταματήσουμε να περπατάμε.

Τον κοίταξα.
Σταθήκαμε ακίνητοι.

- Συγνώμη, μου λέει.

- Θα με χώριζες αλήθεια;

- Όχι βέβαια. Δεν το θέλω καθόλου αυτό, λέει.

- Έπρεπε να δεις πόσο άνετα με έδιωχνες...

- Αριάδνη. Κοίταξε με, μου λέει.

Τον κοιτάζω.

- Κάνω μαλακίες οκευ; Γιατί σαγαπάω. Σαγαπάω πάρα πολύ. Δεν θα σε παρατούσα ποτέ, λέει και μου πιάνει τα χέρια.

Τον κοιτάζω στα μάτια.

- Συγγνώμη. Είσαι όλη μου η ζωή. Δεν μπορώ να σε αφήσω για τίποτα και κανέναν. Αν δεν είχα εσένα και την κόρη μας δεν ξέρω τι θα έκανα. Σε παρακαλώ...

- Ρε Πάρη γαμώτο...

- Με αγαπάς και εσύ. Το ξέρω.

Τον αγκαλιάζω.
Με σφίγγει πάνω του.
Ύστερα μου δίνει ένα φιλί.

- Καλύτερα τώρα;

- Το έκανες αυτό για να μην τα ακούσεις στο σπίτι;

- Εε δεν τα κατάφερα;

- Είσαι βλαμμένο, λέω.

- Αλλά με αγαπάς, μου λέει.

- Πολύ, λέω.

- Πάμε;

- Ναι πάμε γιατί θέλω να δω και την μικρή μου, λέω.

Πάμε σπίτι και με το που μπαίνουμε μέσα βλέπουμε την θεία με την μικρή να είναι στον καναπέ και να παίζουν.

- Καλώς τα παιδιά μου, λέει η θεία.

- Μαμά μπαμπά, λέει η Μυρτούλα.

- Ήρθαμεεε, λέω.

- Τι κάνουν τα κορίτσια μου;
Ρωτάει ο Πάρης.

- Πολύ καλά. Εδώ παίζουμε. Φάγαμε κιόλας.

- Ήσουν καλό κορίτσι με την θεία Μυρτώ;

Μου νεύει θετικά.
Είμαι σίγουρη ότι ήταν πολύ καλή.

- Αχ μου έλειψες, λέει ο Πάρης και παίρνει αγκαλιά την Μυρτούλα.

Πηγαίνω κοντά τους.

- Ματάκια μου όμορφα, λέω.

- Ναι επειδή είναι τα δικά μου, λέει ο Πάρης.

- Πάρη, λέω και τον κοιτάζω αγριεμένα.

- Έλα Αριάδνη παραδέξου πως για αυτό σου αρέσουν περισσότερο, λέει.

- Χαχαχ καλά σου λέει αγάπη μου, λέει η θεία.

- Καλά Πάρη θα τα πούμε μετά, λέω ενώ δίνω ένα φιλί στο μάγουλο της Μυρτούλας.

- Ποιος θα πάει για νάνι τώρα;
Ρωτάει ο Πάρης.

- Εσύ, του λέω.

- Λάθος απάντηση έδωσες μαμά. Η Μυρτούλα θα πάει, λέει ο Πάρης.

- Αν θέλετε μπορώ να την πάω εγώ, λέει η θεία.

- Έλα βρε θεία μου τόσα έκανες.

- Χαρά μου. Έλα μια φορά. Αφού μετά θα φύγετε από αυτό το σπίτι, λέει.

Κοιτάζω τον Πάρη.

- Εντάξει θεία μου, λέει ο Πάρης και της δίνει την μικρή.

- Καληνύχτα ομορφιά μου, της λέει και της δίνει ένα φιλάκι.

- Νύτααα, λέει το μικρό μουυυ.

- Καληνύχταα κοριτσάκι μου, της λέω και μετά κάθομαι στον καναπέ.

Ακολουθεί ο Πάρης όπου κάθεται δίπλα μου.

- Ουφφ πολύ κουραστική μέρα, λέει.

- Ναι είδες; Αν δεν σπαταλούσες όλη τη μέρα σε φωνές και τσακωμό θα είχες περάσει καλύτερα, του λέω.

- Εγώ μια χαρά πέρασα, μου λέει.

- Α εντάξει τότε.

- Ναι δεν έχω θέμα με κανέναν.

- Σωστά. Πώς δεν σκέφτηκα να έλεγα και στον Μάριο να ερχόταν μαζί μας στην Ελεονώρα;

- Αριάδνη μην συνεχίσεις...

- Δεν σε συμφέρει ε;

- Ούτε εσένα, μου λέει και σηκώνεται απότομα και πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα.

Τι είναι αυτά τα νεύρα Πάρη μου;

Συνεχίζεται...

★Η ψήφος σας θα με βοηθούσε αρκετά. Ευχαριστώ πολύ★