Διαφορετικά Πλασμένοι

50.β.

Αριάδνη

- Γαμώ. Πάρη κάθε φορά αυτό θα γίνεται τώρα;

Λέω νευριασμένη ενώ μπαίνω μέσα στο σπίτι.

Ο Πάρης με ακολουθεί γελώντας.

Γουρούνι.

- Ρε μωρό μου εγώ φταίω τώρα;

- Ποιος φταίει;

- Κανένας!

- Ντάξει Πάρη δηλαδή τώρα δεν θα βγαίνουμε και από το σπίτι μας;

- Χαχαχ λες βλακείες.

- Τι γελάς γαμώτο μου συνέχεια; Με βλέπεις να αστειεύομαι;

- Αριάδνη μην φωνάζεις.

- Καλά άσε με τώρα άσε με.

- Έλα εδώ Αριάδνη, μου λέει και με γυρνάει προς το μέρος του.

- Τι θες;

- Να σταματήσεις να ζηλεύεις.

- Που κολλάει αυτό τώρα;

- Και γιατί είσαι νευριασμένη;

- Γιατί δεν μπορούμε να βγούμε με την ησυχία μας ρε Πάρη!

- Ναι δεν μας ενόχλησαν τα κορίτσια. Ήρθαν έβγαλαν μια φωτογραφία και έφυγαν.

- Σε κάθε έξοδο μας αυτό θα γίνεται;

- Που θες να ξέρω ρε Αριάδνη; Δεν είναι όλες τις φορές έτσι.

- Και εσύ μη χάσεις. Αμέσως να βγάλεις φωτογραφία και να τις αφήνεις να σε αγκαλιάζουν!

- Ναι σόρρυ κιόλας που ήθελαν τέτοια φωτογραφία. Την επόμενη φορά θα είμαι αγενής... Ρε πας καλά;

- Εγώ μια χαρά πάω! Εσύ έγινες γνωστός γαμώ την τρέλα μου γαμώ!

Και τότε νιώθω τον Πάρη κολλημένο πάνω μου να με φιλάει.

- Σκάσε Αριάδνη.

- Πάρη μπορείς να το ξανά κάνεις λίγο αυτό;

- Συνέχεια, λέει.

Με πιάνει και με φιλάει με πάθος χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα.

- Δεν θέλω να ζηλεύεις. Όπως δεν θέλεις να ζηλεύω και εγώ. Έτσι δεν είναι;

- Έτσι είναι. Αλλά εγώ είμαι άλλο.

- Δεν το νομίζω.

- Εγώ αρχικά δεν ζηλεύω.

- Ούτε αυτό το νομίζω.

- Καλά καλά ρε Πάρη έλεος πια. Όλα θα τα καταλαβαίνεις μέσα σε αυτό το σπίτι; Όλα;

- Ναι. Ξέρω απέξω και ανακατωτά τις γυναίκες του σπιτιού μου.