Διαφορετικά Πλασμένοι

31.

Αριάδνη

Τον τράβηξα από το χέρι και τον έβαλα μέσα στα αποδυτήρια και έκλεισα την πόρτα.

- Τι κάνεις Αριάδνη;

- Πάρη μην φύγεις, του λέω.

- Ωραία σε ακούω τι θέλεις, μου λέει.

- Εσένα. Σε παρακαλώ. Μην μου το κάνεις πιο δύσκολο.

- Δεν θέλω Αριάδνη. Με πονάει αυτό που κάνεις, μου λέει.

- Και εμένα Πάρη. Γιατί με ταλαιπωρείς τόσο Πάρη; Γιατί με πονάς; Δε με θέλεις πια; Ποτέ σου δε με ήθελες;

- Σκάσε Αριάδνη!

Λέει και κοπανάει με δύναμη το χέρι του στην πόρτα.

- Γιατί με τιμωρείς έτσι;

- Άκουσε με καλά. Εσύ με πλήγωσες. Εσύ πήγες με άλλον. Εσύ με πρόδωσες. Το κατάλαβες;

Λέει ενώ έχουν πεταχτεί οι φλέβες στα χέρια του από τα νεύρα.

- Πάρη σε παρακαλώ. Ο Μάρκος έφυγε. Μου εξομολογήθηκε ότι αυτό το έκανε επειδή του άρεσα πολύ καιρό. Κάτι το οποίο δεν είχα αντιληφθεί. Και εκείνη την ώρα που ήρθες σπίτι εκείνος με φίλησε. Πίστεψε με. Σε παρακαλώ.

- Αριάδνη. Πραγματικά έχω κουραστεί, μου λέει.

- Σε παρακαλώ Πάρη. Μην με αφήνεις. Σε αγαπάω. Όσο κανέναν άλλον. Μην με αφήνεις και εσύ γαμώτο μου. Δεν μπορώ χωρίς εσένα. Σε σκέφτομαι συνέχεια. Με έχεις καταστρέψει. Το καταλαβαίνεις; Δεν αντέχω.

Του τα λέω όλα αυτά και κλαίω με μαύρο δάκρυ μπροστά του.

Κοιτάζει το ταβάνι και αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια.

- Πες κάτι. Σε παρακαλώ. Κοίταξε με. Μίλα μου, λέω μέσα από τα αναφιλητά μου.

Καμία αντίδραση. Του πιάνω τα χέρια. Τα οποία τραβάει απευθείας.

Πάρης

Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαίει. Πονάω πολύ. Δεν τολμώ να την κοιτάξω στα μάτια. Με αγγίζει αλλά ασυναίσθητα τραβάω τα χέρια μου μακριά της. Προσπαθώ να μην κλάψω και εγώ για αυτό κοιτάζω και το ταβάνι.
Μετά από λίγο αποφασίζω να της μιλήσω. Την κοιτάζω στα μάτια.

- Ξέχασε με, της λέω.

- Πως μπορείς να το λες αυτό; Πώς αντέχεις;

Την πλησιάζω και την αγκαλιάζω. Για τελευταία φορά. Κλαίει πάνω μου. Γαμώτο μου. Δεν αντέχω όταν το κάνει αυτό.

- Πάρη σαγαπάω, μου λέει.

- Λυπάμαι Αριάδνη, της λέω και φεύγω.

Αποφάσισα να φύγω. Θα συνεχίσω το σχολείο στην Αγγλία. Με πήρε μια καλή ομάδα μπάσκετ. Δεν το περίμενα ποτέ. Αλλά αυτό είναι το όνειρο μου. Μου ήρθε κουτί. Θα φύγω. Να την ξεχάσω. Δεν μπορώ να την βλέπω, πληγώνομαι.
Δεν ξέρει τίποτα. Κι ούτε πρόκειται να της πω. Θα με χάσει και θα με ξεχάσει. Δεν θα κλαίει πια. Δεν θα ξανά κλάψει για εμένα. Δεν θα με βλέπει και θα πληγώνεται όπως εγώ. Θα είναι συγκεντρωμένη στον στόχο της.
Είναι καλή μαθήτρια και τώρα τελευταία είχε πέσει. Δεν την βοηθάει το να είμαι εδώ. Της κάνω μεγάλο κακό. Ελπίζω να μην με μισήσει. Μέσα μου έχω μια μικρή ελπίδα να μην με ξεχάσει κιόλας. Αλλά αν θα με σκέφτεται θα την πονάει. Και δεν το θέλω. Οπότε καλύτερα να με ξεχάσει εντελώς. Θέλω να συνεχίσει την ζωή της. Της αξίζουν πολλά.
Την αγαπάω. Πολύ. Θα μαθαίνω νέα της. Δεν θα επικοινωνώ μαζί της. Μετά από λίγο καιρό μπορεί να σταματήσω να μαθαίνω για εκείνην. Αλλά στην αρχή οπωσδήποτε. Θέλω να είναι καλά.

Συνεχίζεται...

★Η ψήφος σας θα με βοηθούσε αρκετά. Ευχαριστώ πολύ★