Διαφορετικά Πλασμένοι

44.

Πάρης

Περνάμε ΥΠΈΡΟΧΑ με την Αριάδνη. Είμαι τόσο χαρούμενος που ζούμε μαζί. Είμαστε συνέχεια μαζί και την βλέπω περισσότερο. Καλά όχι ότι πριν δεν την έβλεπα συνέχεια αλλά τώρα είναι διαφορετικά.
Μοιραζόμαστε τα πάντα. Δεν θέλω να μου ανήκει τίποτα εκτός από εκείνη. Τα άλλα τα μοιραζόμαστε γιατί είμαστε σε όλα "ΜΑΖΙ".
Ας πούμε το σπίτι, τις δουλειές, τις βόλτες και οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε. Μέχρι και τα ρούχα. Εεε μόνο εκείνη φοράει τα δικά μου όχι εγώ τα δικά της. Που να χωρέσω κιόλας.
Σε λίγες μέρες κλείνουμε έναν μήνα συγκατοίκησης.
Πιστεύω δεν θα έχουμε κάποιο θέμα. Αγαπιόμαστε πολύ. Θα μου πει κάποιος "Δεν είστε μικροί;"
Όχι. Είμαστε αυτό που νιώθουμε. Κάνουμε αυτό που νιώθουμε. Και είμαστε πολύ δυνατοί. Είμαι δίπλα της σε ότι χρειαστεί. Και εκείνη το ίδιο.

Εγώ τώρα πηγαίνω σε μια ομάδα μπάσκετ εδώ στην Αθήνα. Είναι αρκετά καλά. Ανεβαίνουμε επίπεδο με τις μέρες. Πάντα αυτό ήθελα. Το πηγαίνω σε επαγγελματικό επίπεδο.

Τώρα περιμένω την Αριάδνη μου να γυρίσει από την σχολή. Έχει αργήσει λίγο. Συνήθως τέτοια ώρα είναι εδώ. Εγώ έχω τελειώσει την προπόνηση και τις επόμενες μέρες έχουμε αγώνες. Οπότε την περιμένω στο σπίτι σαν καλό παιδί.
Μετά από λίγο ακούω τα κλειδιά στην πόρτα. Ανοίγει και μπαίνει μέσα η Αριάδνη μου.
Αχ είναι όμορφη. Όπως πάντα.

- Αγάπη μου είσαι καλά;

- Ναι Πάρη.

- Άργησες, λέω.

Έρχεται και μου δίνει ένα φιλί.
Κάτι έχει σήμερα και δεν ξέρω τι.

- Ε ναι έπιασα την κουβέντα με μια συμφοιτήτριά μου και άργησα, μου λέει.

Οι κινήσεις της είναι απότομες και ανήσυχες και ανησυχώ και εγώ.

- Σίγουρα δεν έγινε τίποτα άλλο;

- Όχι τίποτα, λέει απότομα.

- Είσαι λίγο ταραγμένη;

- Όχι ρε Πάρη έλεος. Άφησε με, λέει.

Τι έπαθε τώρα;

- Ντάξει Αριάδνη δεν είπαμε και τίποτα ηρέμησε, λέω.

- Ντάξει πάω λίγο τουαλέτα, λέει και εξαφανίζεται από κοντά μου μαζί με την τσάντα της.

Ούτε την τσάντα δεν έβγαλε. Τι φάση; Τι έχει πάθει;
Με τρομάζει η συμπεριφορά της.
Λες να την πείραξε κανένας;
Κι αν είναι αυτό δεν θα μου το έλεγε; Πφφφ. Τι έπαθε το κοριτσάκι μου;