Διαφορετικά Πλασμένοι

4.β.

Αριάδνη

Φτάσαμε στην θεία. Πήρα την Μυρτούλα αγκαλιά και καθώς βγήκε ο Πάρης από το αμάξι πήγαμε έξω από την πόρτα και χτυπήσα το κουδούνι. Με το που άνοιξε η θεία έλαμψαν τα μάτια της από χαρά.

- Αγάπες μου, λέει και βλέπω πως συγκινείται απευθείας.

- Θεία μου, της λέω και την αγκαλιάζω καθώς έχω αφήσει κάτω την Μυρτούλα.

- Αριάδνη μου, λέει και με σφίγγει.

Ύστερα αγκαλιάζει και τον Πάρη. Έχουν πολύ καλές σχέσεις.
Τελευταία και καλύτερη αφήνει την μικρή Μυρτώ. Την παίρνει αγκαλιά και είναι γεμάτη χαρά. Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι. Δεν το έχει αλλάξει πολύ. Μόνο τα έπιπλα σε κάποια σημεία έχει μετακινήσει.

- Καθίστε καθίστε. Να σας βάλω κάτι να φάτε να πιείτε, λέει και χαμογελάμε με τον Πάρη.

- Θεία μου είμαστε μια χαρά. Έχουμε φάει πρωινό, λέει ο Πάρης.

- Ναι θεία μην ανησυχείς για κανέναν μας, λέω.

- Όπως θέλετε. Ούτως ή αλλιώς είναι και δικό σας σπίτι. Το ξέρετε. Δεν έχουν αλλάξει οι θέσεις. Ότι θέλετε το παίρνετε, λέει η θεία.

- Αχ θεία μου μας έλειψες, λέω.

- Κι εμένα πάρα πολύ. Δεν ξέρετε πόσο χαρούμενη με κάνατε όταν μου είπατε πως θα γυρίσετε πίσω στο χωριό μόνιμα.

- Το θέλαμε κι εμείς πολύ. Και για να είμαστε κοντά σε ανθρώπους που αγαπάμε, λέει ο Πάρης.

- Εσύ θεία μου καλά είσαι;

- Τώρα που ήρθατε ακόμη καλύτερα, λέει.

Γελάμε και της δίνουμε από ένα φιλί στο μάγουλο.

- Θα μου αφήνετε και την μικρή καμία φορά έτσι;

- Χαχαχ όσες φορές θέλεις, λέω.

Αφού καθίσαμε με την θεία πέρασε η ώρα. Φάγαμε μεσημεριανό και μετά η μικρή νύσταξε. Την αφήσαμε για ύπνο στην θεία και εμείς με τον Πάρη είπαμε να πάμε μια βόλτα οι δυο μας.
Σήμερα θα μείνουμε στην θεία και από αύριο θα πάμε στο σπίτι μας. Ο πατέρας του Πάρη ήθελε να μας κάνει δώρο το σπίτι. Δεν σήκωνε κουβέντα και έτσι δεχτήκαμε.

- Πάμε μωρό μου;

- Ναι Αριάδνη, λέει ο Πάρης.

- Μην ανησυχείτε καθόλου για την μικρή. Είμαι εγώ εδώ, λέει η θεία.

- Είμαστε σίγουροι για εσένα, της λέω και την φιλάω καθώς παίρνω τον Πάρη και βγαίνουμε έξω.