Διαφορετικά Πλασμένοι

11.β.

Αριάδνη

Καθώς του φτιάχνω τον καφέ τον νιώθω να με πλησιάζει.
Ξαφνικά νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν το σώμα μου αισθησιακά.

Γυρνάω και τον κοιτάζω νευριασμένη και με απορία.

- Τι κάνεις εκεί; Κόφτο τώρα αμέσως!

- Τώρα είμαστε οι δυο μας και μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε αυτό Αριάδνη μου.

- Μάριε τι λες;

- Τι δεν κατάλαβες;
Με ρωτάει και σηκώνει το φρύδι του.

Το βλέμμα του έχει αλλάξει παντελώς σε σχέση με πριν.

- Νόμιζα πως είχες αλλάξει.

- Ναι έχω γίνει πιο όμορφος, λέει και με πιάνει από την μέση.

- Μάριε σταμάτα. Είμαι με τον Πάρη και έχουμε και ένα παιδί.

- Ακριβώς. Οπότε δεν θα υπάρχει θέμα να σε γαμήσω. Δεν θα σου πάρω την παρθενιά. Και σου υπόσχομαι θα σου αρέσει.

- Γιατί το κάνεις αυτό τώρα; Έχουν περάσει χρόνια.

- Γιατί έχω εμμονή μαζί σου.

- Μάριε δεν...

Με διακόπτει σκίζοντάς μου την μπλούζα. Όπως τότε...

Ύστερα με φιλάει στο στήθος.

- Μάριεεε, ουρλιάζω.

- Σκάσε γιατί ξέρω πως δεν θέλεις να πάθει κάτι το κοριτσάκι σου, λέει.

- Δεν θα τολμήσεις να την αγγίξεις.

- Μπορώ όμως. Αλλά αν αγγίξω εσένα την μικρή θα την αφήσω ήσυχη.

- Σε παρακαλώ...

- Τώρα μην μιλάς, λέει και μου βγάζει το παντελόνι.

Αμέσως μετά μου σκίζει το κάτω εσώρουχο.

- Είσαι άρρωστος, του λέω.

Μου έχει σκίσει όλα τα ρούχα. Όπως τότε...

Flashback

6 χρόνια πριν

Αριάδνη

- Μη φοβάσαι θα είμαι καλός μαζί σου, μου λέει και με πλησιάζει ενώ βγάζει την ζακέτα του και την πετάει στον καναπέ.

- Μάριε μείνε μακριά μου, του λέω.

- Τώρα πλέον δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Είναι πολύ αργά, λέει και έρχεται γρήγορα κατά πάνω μου και με φιλάει.