Διαφορετικά Πλασμένοι

36.β.

Αριάδνη

Είμαστε μέσα στην εκκλησία και η Κλειώ μας βάζει τα στέφανα και αμέσως μετά ο Μίλτος μας περνάει τις βέρες.

Τα χαμόγελά μας έχουν φτάσει ταβάνι.

Δίνουμε τους όρκους μας αφού συμφωνούμε με τα λεγόμενα του πάτερ.

Αφού γίνεται το μυστήριο και ενώ έχουμε κάνει γύρους πετώντας μας ρύζι, ο Πάρης με πιάνει και με φιλάει.

Καθώς βγαίνουμε όλοι έξω, εμφανίζεται μπροστά μας ο Μάριος.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ;

Ο Πάρης με πιάνει από το χέρι.

- Μπα μπα μπα παντρευτήκατε και δεν περιμένατε εμένα;
Ρωτάει ο Μάριος.

- Δεν θυμάμαι να σε κάλεσε κανείς, λέει ο Πάρης.

- Πώς τολμήσατε να με κλείσετε σε μια κλινική χωρίς λόγο; Δεν έχω τίποτα. Είμαι και χαρά, λέει ο Μάριος.

- Μάριε φύγε, λέω.

- Όχι. Ο φλώρος σου μου κατέστρεψε την ζωή και εγώ θα καταστρέψω εκείνον, λέει ο Μάριος.

Τότε βγάζει ένα όπλο από την τσέπη του και σημαδεύει προς το μέρος μου.

Έχω μείνει κόκκαλο.

- Τι πας να κάνεις; Άστο τώρα κάτω, λέει ο Πάρης.

- Θα σε καταστρέψω Πάρη. Και ξέρω πως η καταστροφή σου είναι να σκοτώσω αυτό το άτομο που αγαπάς περισσότερο από την ζωή σου. Την Αριάδνη.

- Μη...Μάριε σε παρακαλώ είμαι έγκυος, λέω.

- Ακόμα καλύτερα. Θα χάσεις δύο άτομα Πάρη. Και εκείνη και το μπάσταρδό σου, λέει ο Μάριος.

- Μην τολμήσεις Μάριε. Θα σε σκοτώσω εγώ μετά με τα ίδια μου τα χέρια, λέει ο Πάρης.

- Λυπάμαι Πάρη. Δεν μπορεί να με εμποδίσει κανείς, λέει ο Μάριος.

Με στοχεύει και είναι έτοιμος να πατήσει την σκανδάλη.

Κλείνω τα μάτια μου.

ΜΠΑΜ. Ακούγεται ο δυνατός κρότος.

Νιώθω ακόμα ζωντανή αλλά είμαι στο έδαφος.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Πάρη μέσα στα αίματα.

Όχι. Όχι όχι όχι. Δεν μπορεί να έγινε αυτό τώρα.

Ο Μάριος είχε εξαφανιστεί.

- Πάρη. Μωρό μου σε παρακαλώ άνοιξε τα μάτια σου, λέω και κλαίω με μαύρο δάκρυ.