Διαφορετικά Πλασμένοι

43.β.

Πάρης

Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Νιώθω πως είμαι ο πιο τυχερός άντρας στον πλανήτη.

Παντρεύτηκα την γυναίκα της ζωής μου.

Μόνο αυτή. Καμία άλλη.

Το μόνο κακό ελάττωμα που έχω είναι η ζήλεια μου.

Έχω μια μικρή ζήλεια μέσα μου μέχρι και τώρα.

Δεν είναι ότι δεν της έχω εμπιστοσύνη αλλά είναι τόσο όμορφη η Αριάδνη.

Τώρα είμαστε στη δεξίωση του γάμου.

Δεν είμαστε πολλά άτομα. Λίγα και καλά.

Χορέψαμε με την Αριάδνη.

Μετά πήγαμε και καθίσαμε. Φάγαμε, ήπιαμε.

Ύστερα σηκωθήκαμε και χαιρετήσαμε όλους τους καλεσμένους έναν έναν.

Γενικά νιώθω πολύ όμορφα.

Η Αριάδνη πέταξε την ανθοδέσμη και την έπιασε η Ελεονώρα.

Ωχ ωχ τι περιμένει τον Μάνο.

Θα έρθει και η σειρά του αργά ή γρήγορα...

Γίνεται χαμός!

Χορεύουμε όλοι.

Χορεύω με την Αριάδνη και κάποια στιγμή έρχεται και μου την ζητάει ο πατέρας της.

Αριάδνη

Ενώ χορεύω με τον Πάρη έρχεται και μας σταματάει ο πατέρας μου.

- Θα μπορούσε η πανέμορφη κόρη μου να μου χαρίσει αυτόν τον χορό;

- Εννοείται, λέει ο Πάρης και αφήνει τα χέρια μου.

Φεύγω από τον Πάρη και πηγαίνω και πιάνω τον πατέρα μου.

Στην αρχή νιώθω άβολα.

Μετά χορεύουμε στον ρυθμό της μουσικής τόσο αρμονικά και ξεχνιέμαι απευθείας.

Είναι πολύ όμορφα.

- Κόρη μου εύχομαι τα καλύτερα για σένα. Όση αγάπη δεν πήρες εύχομαι να την βρεις και ακόμη περισσότερη. Να ξέρεις πως εγώ και η μητέρα σου θα είμαστε πάντα δίπλα σου. Γιατί σε αγαπάμε και σε νοιαζόμαστε. Έχουμε αφήσει το παρελθόν πίσω.

Δεν του λέω κάτι.

Μονάχα του χαμογελάω και τον αγκαλιάζω συνεχίζοντας τον χορό μας.

- Αχ κόρη μου...

- Πατέρα, λέω και τον σφίγγω στην αγκαλιά μου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το μόνο που θα σας πω είναι πως έχουμε ξεπατωθεί στον χορό.

Έχει πάει αργά. Την μικρή την πήρε ο ύπνος.

Εγώ δεν έχω χορέψει τόσο όσο οι υπόλοιποι αλλά για την κατάσταση μου μπορώ να πω πως έχω χορέψει αρκετά.

Τώρα έχουν αρχίσει τα ζεϊμπέκικα.

Βλέπω τον Πάρη να πηγαίνει στην μέση για να χορέψει.

Πλησιάζω και εγώ όπως κι άλλα άτομα και του χτυπάμε παλαμάκια.

Είναι καλός μέχρι και σε αυτό.

Σε κάποια φάση προς το τέλος του κομματιού βλέπω τον Πάρη να κοιτάζει και να δείχνει προς τα επάνω με το χέρι του και να λέει "Για σένα".

Βούρκωσα.

Ήξερα πως το μήνυμα αυτό πήγαινε για την μητέρα του.

Το κατάλαβα.

Έφυγα και πήγα στο μπάνιο.

Με έπιασαν τα κλάματα.

Έχω γίνει πολύ ευαίσθητη αλλά και πάλι με αυτό που έκανε δεν θα μπορούσα να μην συγκινηθώ.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και προσπάθησα να ηρεμήσω.

Πήρα κάποιες βαθιές ανάσες και σκούπισα το πρόσωπό μου.

Θα ψάχνουν και την νύφη.

Αλλά θα κάτσω λίγο ακόμα να ηρεμήσω.

Λίγο αργότερα μπήκε μέσα στο μπάνιο ένα άτομο.

Και δεν ήταν αυτό πέρα από τον Πάρη.

- Αγάπη μου; Είδα που έφυγες πριν αλλά άργησες λίγο. Είσαι καλά;

Τον αγκαλιάζω.

Όταν βγαίνω από την αγκαλιά του με κοιτάζει στα μάτια.

- Έκλαιγες;

- Λίγο. Συγκινήθηκα.

- Γιατί;

- Γιατί είμαι πολύ τυχερή που έχω εσένα στην ζωή μου. Και δεν θα σε άλλαζα για κανέναν. Και θα σε αγαπάω πάντα.

- Κι εγώ αγάπη μου. Σαγαπάω πάρα πολύ.

- Την σκέφτεσαι;

Βλέπω να μαυρίζει λίγο το πρόσωπο του καθώς καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.

- Πολλές στιγμές. Δεν θέλω να την ξεχάσω. Αλλά προσπαθώ να ξεχαστώ εγώ ώστε να μην την σκέφτομαι τόσο.

- Καλά κάνεις.

- Για αυτό έκλαιγες έτσι;

- Ναι είδα την κίνηση σου και κατάλαβα.

- Εμ. Για αυτό είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλαβαίνει.

Τον πλησιάζω και του δίνω ένα απαλό φιλί στα χείλη.

- Πάμε μωρό μου;

- Πάμε αγάπη μου, μου λέει και με παίρνει από το χέρι και πηγαίνουμε και καθόμαστε στο τραπέζι μας.

Συνεχίζεται...